Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

Ο Πάπας, οι γάτες, ο Ιπποκράτης και η Πανώλη τον Μεσαίωνα








ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σας λένε, μερικοί, πως ο Πάπας Γρηγόριος IX εκεί γύρω στα 1230 εξέδωσε μια “Βούλα” που καταριότανε τις γάτες ως όργανα του Σατανά και διέταξε την εξόντωσή τους, και σαν συνέπεια, ήρθαν οι επιδημίες της Πανώλης στην Ευρώπη, μια που αυτή η ασθένεια μεταδίδεται από τα ποντίκια, ειδικά από τους αρουραίους.

Βέβαια οι περισσότεροι που ανακοινώνουν τα παραπάνω δεν γνωρίζουν ούτε το όνομα του συγκεκριμένου γατοκτόνου Πάπα ούτε και την χρονολογία που συνέβησαν τα παραπάνω. Γιατί, η μεγάλη επιδημία Πανώλης στην Δύση ξέσπασε το 1347 εκατόν δέκα χρόνια μετά την παπική βούλα που υποτίθεται εξόντωσε τις γάτες. Ούτε τα ποντίκια ούτε οι γάτες όμως χρειάζονται έναν αιώνα για να πολλαπλασιαστούν σημαντικά.

Προφανώς ούτε καν γνωρίζουν -ή δεν τους συμφέρει να πουν-  πως η Πανώλη δεν μεταδίδεται κατευθείαν από τον αρουραίο στον άνθρωπο αλλά η μετάδοση γίνεται μέσω των ψύλλων που ζουν πάνω και στα δύο είδη αλλά ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΑΤΕΣ (καταλάβατε ήδη νομίζω...)

Θα αποδείξουμε λοιπόν παρακάτω το ψεύδος των ισχυρισμών περί ...γατοδιωγμού. Θα αποδείξουμε πως καμία Παπική εντολή (Βούλα) δεν εκδόθηκε διατάζοντας την εξόντωση της γάτας.Επίσης θα αποδείξουμε πως η πανούκλα υπάρχει στην Ευρώπη τουλάχιστον από το 5.000 π.Χ.
Αλλά πριν, ας αποδεχτούμε προσωρινά αυτήν την κατηγορία ως αληθινή. Και πάλι θα αποδείξουμε πως δεν στέκει ούτε βιολογικά, ούτε ιστορικά ούτε καν λογικά.

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το θέατρο του Παραλόγου στο οποίο μας υποβάλλουν:

ΛΙΓΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ:

Ωραία λοιπόν, οι γάτες είχαν εξοντωθεί τον Μεσαίωνα. Και λοιπόν;

Γνωρίζουμε πως ούτως ή άλλως κανένας θηρευτής την Φύση δεν εξοντώνει ποτέ το σύνολο των θηραμάτων του. Συνεπώς αν οι γάτες δεν είχαν εξοντωθεί, τα ποντίκια μολοντούτο θα συνέχιζαν να ζουν και να βασιλεύουν, όπως σήμερα και όπως και την αρχαία εποχή που τις θεωρούσαν ιερές. Αυτό μάλιστα επιτείνεται από την συνήθεια της γάτας να παίζει για ώρες με το ποντίκι που πιάνει, πράγμα που μειώνει πολύ την αποτελεσματικότητά της ως μυοθήρα.

Μάλιστα, αν οι γάτες είχαν επιζήσει, (που επέζησαν) όχι μόνο δεν θα περιόριζαν την επιδημία αλλά θα την ενέτειναν. (Και προφανώς την ενέτειναν) Γιατί η Πανώλη μεταδίδεται από τους ψύλλους, που μεταπηδούν από τον ποντικό φορέα στον άνθρωπο. Όταν η γάτα πιάνει ένα ποντίκι και μάλιστα παίζει μαζί του κρατώντας το ζωντανό για ώρες, οι ψύλλοι μεταπηδούν από το ποντίκι στην γάτα. Στην συνέχεια αυτή, μένοντας μέσα στα σπίτια και όντας αντικείμενο ιδιαίτερης τρυφερότητας για τον άνθρωπο, έρχεται και τρίβεται στα πόδια του αφέντη της και… όπως καταλαβαίνετε, πιθανότερο είναι να κολλήσει κανείς Πανώλη από μολυσμένο ψύλλο που προέρχεται από οικιακή γάτα, παρά ευθέως από ποντίκι. Ας προσθέσουμε πως οι ποντικοί δεν είναι απλά φορείς της πανούκλας, αλλά πλήττονται και αυτοί και πεθαίνουν μαζικά μάλιστα. Οπότε, ένας άρρωστος από πανούκλα ποντικός είναι πολύ πιο εύκολο θήραμα για την γάτα από έναν υγιή και έτσι η μετάδοση της πανούκλας από αυτήν στον άνθρωπο μέσω του ψύλλου γίνεται ακόμα πιο πιθανή. Αλλά και η ίδια η γάτα μπορεί να κολλήσει πανούκλα και να μεταδώσει την ασθένεια στο σπίτι που ζεί. (δες εδώ)

Καμία ασφάλεια κατά της επιδημίας δεν προσφέρει η γάτα λοιπόν.

Αλλά ας υποθέσουμε πως προσφέρει, και πως η δήθεν εξαφάνισή της γέννησε την επιδημία.

Και πάλι κάνουμε λάθος, διότι υπάρχουν και άλλοι κατοικίδιοι μυοθήρες, ειδικά τα μικρόσωμα σκυλιά και οι εξημερωμένες νυφίτσες. Μάλιστα οι μικρόσωμες ράτσες φαίνεται πως δημιουργήθηκαν ειδικά για να πιάνουν ποντίκια και άλλα ζώα που ζουν υπόγεια. Επιπλέον, ο σκύλος έχει το πλεονέκτημα πως μπορεί να σκάβει, και έτσι να ανοίγει τις στοές των ποντικών με καταστροφικά για αυτούς αποτελέσματα. Το κυνήγι του ποντικιού είναι ενστικτώδες και στους άγριους Κυνίδες, τσακάλια, λύκους και αλεπούδες.

Φυσικά και οι σκύλοι μεταδίδουν την ασθένεια στον άνθρωπο πιάνοντας ποντίκια, όπως περιγράψαμε και για τις γάτες.






Σημείωση για το βίντεο με την αλεπού που κυνηγάει ποντίκια: Φυσικά όσα λέει ο εκφωνητής για ...Βόρειο Πόλο και ...Μαγνητικά πεδία είναι εντελώς λανθασμένα. Οι υποτιθέμενες "αποτυχημένες προσπάθειες" της αλεπούς χρησιμεύουν να δημιουργήσουν δονήσεις στο έδαφος, που τρομάζουν τα ποντίκια, τα αναγκάζουν να μετακινηθούν, και έτσι η αλεπού μπορεί να τα ακούσει και να καταλάβει που βρίσκονται με την οξύτατη ακοή της. Προσωπικά έχω δει σκύλο να κάνει το ίδιο πράγμα σε ξηρό έδαφος. Να χτυπάει με τα πόδια το έδαφος πηδώντας, και μετά να σκάβει και να βγάζει ποντίκι από την φωλιά του. Μια ...γάτα φαντάζει τραγικός ερασιτέχνης μπροστά σε αυτές τις ικανότητες των κυνιδών.

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ ΕΠΙΣΗΣ:

Η απόδειξη πως ο υποτιθέμενος διωγμός της γάτας δεν μπορεί να ευθύνεται για τις επιδημίες προέρχεται και από την Ιστορία.

Πολύ πριν το 1230 (Μ.Χ.) και την εποχή που κανένας δεν καταδίωκε τις γάτες, αντίθετα συχνά τις είχαν ιερές, οι επιδημίες θέριζαν. Και δεν μιλώ μόνο για την γνωστή επιδημία των Αθηνών κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, αλλά για Πανευρωπαϊκές και Παμμεσογειακές επιδημίες.

Συγκεκριμένα, την εποχή της Ρώμης και πριν την επικράτηση του Χριστιανισμού, εκδηλώθηκαν η επιδημία των Αντωνίνων (165-180 μΧ, δες εδώ) και μετά η λεγόμενη του Κυπριανού, επειδή αυτός την αναφέρει λεπτομερώς. (251 - 266 μΧ. δες εδώ) Σημειώνω πως πολλοί ιστορικοί θεωρούν αυτές τις επιδημίες ως σημαντικό παράγοντα της παρακμής της Αυτοκρατορίας. Ο Σουετώνιος, στους "Βίους των Δώδεκα Καισάρων" αναφέρει και άλλες επιδημίες, μία επί βασιλείας του Νέρωνα, με 30.000 θύματα, και άλλη μία επί Αυτοκράτορα Τίτου. Από άλλες, σκόρπιες αναφορές διάφορων Ρωμαίων συγγραφέων φαίνεται πως οι επιδημίες ήταν μόνιμο φαινόμενο, αν και δεν ξέρουμε αν ήταν από την ίδια ασθένεια.

Σε αυτές πρέπει να προσθέσουμε και την Ελονοσία, η οποία είναι ενδημική στην Ευρώπη και την Μεσόγειο ειδικά, και κατά τους επιστήμονες έχει σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους παρά όλοι οι πόλεμοι μαζί... “The mosquito has killed more people than any other cause of death in human history,” writes Winegard. “Statistical extrapolation situates mosquito-inflicted deaths approaching half of all humans that have ever lived.”

Η πρώτη "Μεσαιωνική" Πανώλη καταγράφηκε ιστορικά το 542 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και επεκτάθηκε σε όλη την Αυτοκρατορία, Ιουστινιανού βασιλεύοντος όπου δεν υπήρχε ούτε ...Πάπας (στην Κωνσταντινούπολη) και φυσικά ούτε η παπική Βούλα που καταριώταν τις γάτες, που υποτίθεται πως εκδόθηκε αιώνες μετά τον Ιουστινιανό!
Επίσης, μέχρι τώρα πίστευαν πως η Πανώλη εισάχθηκε από την Ασία τότε, επί Ιουστινιανού. Πρόσφατες έρευνες Γενετιστών (2015, 2019, δες εδώ και εδώ) όμως απέδειξαν πως η Πανώλη, η Yersinia Pestis, όπως αποκαλείται επιστημονικά, μπορεί μεν να ήρθε από την Ασία, αλλά επισημάνθηκε στην Ευρώπη από την προϊστορική εποχή, το 5.000 π.Χ. όπου δεν υπήρχε, επίσης, Πάπας.

"Αργότερα, [οι έρευνες] έδειξαν ότι η Πανούκλα ήταν ο πιθανός κινητήριος μοχλός της Δυναμικής [των μετακινήσεων]  των πληθυσμών στη Εποχή του Χαλκού, πράγμα που αναφέρθηκε ήδη το 2015 ως το αρχαιότερο γονιδίωμα του Yersinia pestis [Βουβωνική Πανώλη] -ο αιτιολογικός παράγοντας της Πανούκλας." (Eske Willerslev εδώ)

ΤΙ ΕΙΠΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΠΑΠΑΣ;

Ήδη καταλάβαμε πως ο περίφημος διωγμός της γάτας δεν έχει καμιά σχέση με την διάδοση της Πανούκλας τον Μεσαίωνα, o οποίος άλλωστε δεν έγινε ποτέ: Η Παπική Βούλα που ονομάζεται “Vox in Rama” (Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, Ματθ. 2, 18, δες εδώ)  και εκδόθηκε το 1233, είναι κατά των αιρετικών, που τους περιγράφει ως Σατανιστές. Αναφέρει δε μια τελετή τους όπου χρησιμοποιούν έναν βάτραχο και μια μαύρη γάτα. Στην συνέχεια καλεί σε σταυροφορία εναντίον τους -των αιρετικών, όχι της γάτας. (Μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά το κείμενο εδώ)

Αυτός είναι ο περίφημος “Παπικός Διωγμός της γάτας στον Μεσαίωνα”. (Και γιατί όχι διωγμός και των βατράχων; Τι μέσον είχαν στην Παπική Αυλή;)

Είναι γεγονός πως γάτες χρησιμοποιούνταν σε πολλές τελετές, μερικές από τις οποίες οδηγούσαν στην  θανάτωση του ζώου. Κανένας γενικός διωγμός δεν πιστοποιείται όμως, και μάλλον αυτές οι τελετές πρέπει να αποδοθούν σε παγανιστικά κατάλοιπα και όχι σε Παπική Εντολή.

Αλλωστε καμία αρχαιολογική μελέτη δεν τεκμηριώνει κάποια προσωρινή εξαφάνιση των γατών τον Μεσαίωνα. Οι γάτες ζούσαν και βασίλευαν, και παριστάνονται άλλωστε συχνά στην Τέχνη της εποχής ως τιμημένοι συγκάτοικοι του Ανθρώπου.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ;

Υπεύθυνη για τις επιδημίες είναι φυσικά η περιορισμένη ιατρική γνώση της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, η οποία ενσαρκώνεται από τον Ιπποκράτη, μορφή σεβαστή και στις δύο εποχές. Ο Ιπποκράτης μπορεί να εφάρμοζε πραγματικά επιστημονική μέθοδο, αλλά δεν είχε μπορέσει να κατανοήσει την μεταδοτικότητα των επιδημικών ασθενειών που τις απέδιδε στον καιρό, τις εποχές και το κλίμα. (Δες εδώ, “Περι επιδημιών”) Γενικότερα, οι μεταδοτικές ασθένειες αποδίδονταν από τους γιατρούς της εποχής στον “Κακό Αέρα” (Δες εδώ: “Miasma theory”) και αυτό φαίνεται και από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε ακόμα:  “Μίασμα” “Μαλάρια” (κατά λέξη: Κακός αέρας) Ακόμα και σήμερα μιλάμε για “Υγιεινό κλίμα” και στις διαδηλώσεις ακόμα φωνάζουν: “Αέρα να φύγει η Χολέρα”....Πληροφοριακά, αυτή η θεωρία αποδείχτηκε λανθασμένη μόλις τον 19ο αιώνα (μ.Χ.) όταν διαπιστώθηκε πως είναι οι μικροοργανισμοί που δημιουργούν τις επιδημίες.

Σημειώνουμε πως για πρώτη φορά η καραντίνα εφαρμόστηκε στον θεοκρατικό Μεσαίωνα! Διασώθηκε, από το 1377 έγγραφο που διατάζει απομόνωση 30 ημερών σε όσους επισκέπτονται την πόλη της Ραγκούσας (Ντουμπρόβνικ) ενώ το 1448 η Βενετία επέκτεινε το διάστημα καθαρμού σε 40 μέρες, δημιουργώντας και τον διεθνή όρο "Καραντίνα". (Από τον αριθμό ημερών απομόνωσης στα Ιταλικά) Προφανές είναι πως ανάλογα μέτρα είχαν παρθεί και αλλού και νωρίτερα, ειδικά μετά την μεγάλη επιδημία πανούκλας που ξέσπασε το 1348. (Δες εδώ)

Σημειώνουμε πως ένα είδος ανανεούμενης κατά επταήμερα Καραντίνας για την λέπρα σημειώνεται για πρώτη και μοναδική φορά στην αρχαιότητα,  στο Λευιτικόν, κεφ. 13.

ΑΛΛΟΙ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΝ (δήθεν)  ΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΠΟΝΤΙΚΙΑ.

Όχι μόνο η μεταδοτικότητα ήταν άγνωστη, λοιπόν στην αρχαιότητα, αλλά επιπλέον, παράλληλα με την λατρεία της γάτας, ίσχυε και η λατρεία των ποντικιών, που τα θεωρούσαν ιερά ζώα του Απόλλωνα (Δες εδώ, όπου κατά τον Αιλιανό περιγράφεται ιερό γεμάτο ιερά εξημερωμένα ποντίκια) ο οποίος ονομάζεται στον Όμηρο: “Σμινθεύς” (Σμίνθος = ποντίκι)

Σαν απόγονοι Τρώων οι Ρωμαίοι επίσης σέβονταν και τον Απόλλωνα και τα ποντίκια. Βλέπουμε το ποντίκι στα μνημεία τους.
Βλέπουμε το ποντίκι σαν έμβλημα της Ρώμης,
πάνω από την Λύκαινα που βυζαίνει τους ιδρυτές της, Ρώμο κ Ρωμύλο.
Βωμός από την Όστια, επίνειο της Ρώμης.
Ο Ηρόδοτος περιγράφει τους Σμίνθους ως ιερούς και στην Αίγυπτο γιατί έφαγαν θαυματουργικά τα τόξα και τα λουριά των ασπίδων των εχθρών. (Εδώ) Ο ίδιος μύθος όμως αναφέρεται και για την Τροία. Αλλά το ποντίκι χρησίμευε και ως ...φάρμακο στην αρχαιότητα: "Μερικοί μάγοι συνιστούν να τρώγεται από ένα ποντίκι δυο φορές το μήνα ως πρόληψη του πονόδοντου" Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, "Φυσική Ιστορία", 30, 8. Επιπλέον ο Πλίνιος, στο ίδιο έργο αναφέρει ένα σωρό θεραπευτικά παρασκευάσματα χωρίς μαγική χροιά, που βασίζονται στα περιττώματα των ποντικιών. Το ...ιατρικό όνομα αυτού του σκευάσματος ήταν "muscerda" (29.34) Θεραπείες βασισμένες στην κοπριά των ποντικιών ή γενικότερα στα ποντίκια, με διάφορες κατεργασίες, αναφέρονται επίσης για τα ερεθισμένα βλέφαρα (29.37) αδύνατη όραση (29.38) Παθήσεις των αυτιών (29.39) Πανάδες στο πρόσωπο (30.10) Φυματιώδη έλκη (30.12) Παθήσεις του πνεύμονα (τρώγεται) 30.14 Πέτρες στα νεφρά (30.21) Κονδυλώματα (30.22)Έλκη στα πόδια (30.23) Παράλυση (30.26) Φρενίτιδα (30.29) Πυρετό (30.30) Μόλυνση της ρίζας της τρίχας (30.34) Εγκαύματα (30.35) Έλκη και πληγές (30.39) Σπασμένα κόκκαλα (30.40) Πρήξιμο μαστών (30.43) Αντιαφροδισιακό (28.80)


Αραγε λοιπόν, ποια ακριβώς θρησκεία και ποια ακριβώς Κοινωνία προώθησε τις επιδημίες;