Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 11 Αυγούστου 2024

Λουκιανός: " ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ"

                                               

Λουκιανός: " ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ"
 ("Βίων πράσις")

Διασκευή: Δημήτρης Σκουρτέλης.


  

    Φτώχια μεγάλη έπεσε στ' Ολύμπου τα παλάτια

εφαλιρίσαν οι θεοί δεν έχουν πια καζάντια.

Κι ο Ζεύς εσυλλογίζετο πως θα τα κονομήσει

γιατί της Ήρας την οργή δε θέλει ν' αντικρύσει.

Μα ξαφνικά θυμήθηκε πως έχει περιουσία

όσους νεκρούς πασχίσανε για την φιλοσοφία

έτσι το αποφάσισε εκείνους να πουλήσει

και πάλι πίσω στους θνητούς τη δόξα τους ν' αφήσει

"ποιός εκεί κάτω θ' αρνηθεί" εσκέφθηκε ο Δίας

"αν ειν' να γίνει Πλάτωνας. Σωκράτης ή Φειδίας;"

Και τον Ερμή εφώναξε, το γιο τον προκομμένο

να τελαλήσει στους θνητούς το αποφασισμένο:

"Αν θέλετε ανθρώποι μου. φιλόσοφου την δόξα,

πουλάμε Πλάτωνα καλό, κι ας έχει λίγη λόξα!

Και Πυθαγόρα έχουμε, Σωκράτη ξηγημένο

στον Κάτω Κόσμο τον κρατώ, καλά συντηρημένο.

Τρεχάτε να προλάβετε, μια είν' η ευκαιρία

ν' ασχοληθείτε άκοπα με τη φιλοσοφία!"

 

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Ο λόγος δεν απόσωσε, κι αγοραστές φανήκα

Γιατί πολλοί θελήσανε Σοφία να ‘χουν προίκα

Και πρώτον εμφανίσανε τον μέγα Πυθαγόρα

και εύκολα τα πράγματα φανήκανε πια τώρα.

Των αριθμών τον κάτοχο, της μουσικής τον γνώστη

Ήταν και μάντης φοβερός, για τα άστρα είχε γνώση...

«Από τη Σάμο έρχομαι» είπε τότε εκείνος

«στην Αίγυπτο εσπούδασα, δεν είμαι θεατρίνος.

Καθαίρω όλες τις ψυχές χωρίς την ομιλία

Πέντε χρονάκια σιωπηλός,  θα βρίσκεις τη Σοφία.

Τα σύμβολα των αριθμών θα μάθεις στη συνέχεια

κι από το πνεύμα σου ευθύς, θα διώξεις την ανέχεια.

Μα και το νόημα της Γής, και της Φωτιάς την έννοια

Και του Νερού τα μυστικά,  τ’ Αέρα τη Συνέχεια.

Σώματα νέα θ’ αποκτάς κάθε που θα πεθαίνεις

άλλος θα γίνεσαι ευθύς, και θα μεταναστεύεις.

Αρκεί να κάνεις δίαιτα, το κρέας να μην τρώγεις

και τα κουκιά να θυμηθείς, ποτέ να μη ζυγώνεις

Για κοίτα, έλα, σήκωσε λιγάκι τον χιτώνα…

Το μπούτι μου ολόχρυσο απόχτησα πια τώρα…»

Ο άνθρωπος τρελάθηκε, ευθύς τον αγοράζει

τον πήρε παραμάσχαλα αμέσως τον αρπάζει.

Τριακόσιοι τον ζητάγανε, αλλά τον πήρε ένας

Με δέκα μνές που έδωκε, δεν τα ‘χει κι ο καθένας…

ΔΙΟΓΕΝΗΣ

Μα τώρα πια τα εύκολα τελείωσαν, τι θέλεις

Γιατί σειρά να πουληθεί, είχεν ο Διογένης...

Ελεύθερος επίστευε πως ήταν ο καημένος

Μα τώρα αμέσως τον πουλούν σα να ’ταν σκλαβωμένος.

Βρώμικος και αχτένιστος μ’ ένα μικρό δισάκι

κι ένα μπαστούνι φοβερό, δεν έμοιαζ’ από τζακι…

Σα Κυνικός που ήτανε, σα σκύλος αλυχτούσε

και τον πελάτη φόβιζε και τον τρομοκρατούσε.

«Τη λευτεριά πρεσβεύω ’γω κι όχι την πολυτέλεια

πρέπει κουρέλια να ντυθείς αν θες να ζήσεις τέλεια.»

Έτσι μιλούσε στο λαό ο μέγας Διογένης

Κι αυτοί τον σιχαινότανε, σαν θέλεις και δεν θέλεις…

«Πατρίδα δεν θα μελετάς, ούτε παιδιά, γυναίκα

τα πλούτη σου στη θάλασσα, αν με ακούσεις, πέτα.

Θα ζήσεις στο σκουπιδαριό, θα φύγεις απ’ το σπίτι

μόνο βιβλία θα κρατάς, και ας σε λεν αλήτη.

Στον κόσμο μέσα κι αν σταθείς, δεν θα ‘χει σημασία

ελεύθερα θα ενεργείς, κι ας είναι μαλακία.

Και βασιλιάδες κι άρχοντες και πλούσιους αντάμα

όλους θα τους περιφρονείς, σα να το έχεις τάμα.

Θα ντύνεσ’ ατημέλητα, με ρυπαρά κουρέλια

θα περπατάς προκλητικά, άπλυτα θα ‘χεις γένια.

Αναίδεια χρειάζεσαι, όλους να τους προσβάλλεις

και όχι κάποια μόρφωση, διόλου μην αμφιβάλλεις.»

«Δεν μ’ έπεισες βρε άνθρωπε» του είπε ο πελάτης

«Η φάτσα σου μου φαίνεται πως κάνεις για εργάτης.

Και άμα είν’ να ξοδευτώ, και να σε αγοράσω

στο κτήμα μου ωσάν σκαφτιά θε να σε δοκιμάσω…» 

«Πάρτον τον πούστη» λέει ο Ερμής «και μου τα έχει πρήξει

τέτοιον αλήτη καυγαντζή δεν έχω αντικρύσει..»

 

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ - ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Και τότε πάλι ο Ερμής έκανε τον ντελάλη

και φώναζ’ ασταμάτητα στη μέση στο παζάρι:

«Ο ένας κλαίει γοερά κι ο άλλος μας γελάει

δυο φιλοσόφους σας πουλώ που ταίρι τους δεν κάνει !

Δημόκριτος ο ξακουστός, Ηράκλειτος ο μέγας

σοφία έχουν τρομερή οπού δεν έχει πέρας!»

«Γελώ», λέει ο Δημόκριτος, «γιατ’ είσαστε για γέλια

συγκολλημένα Άτομα, και όχι τόσο τέλεια

της ύλης παιχιδίσματα της τύχης περιγέλια…»

«Τι ν’ αγοράσω απ αυτόν» έκανε ο πελάτης

«δεν μας μιλάει σοβαρά, είναι σαν υπνοβάτης»

Κι εσύ Ηράκλειτε τρανέ τι έχεις κι όλο κλαίεις;»

«Τέλος του κόσμου βλέπω γω. Εσύ δεν το προβλέπεις;

Τα  πάντα θα καταστραφούν, όλα πρέπει ν’ αλλάξουν

έτσι ο κόσμος φτιάχτηκε, όλα θε να ρημάξουν

κι αξία δεν υπάρχει πια, μήτε μικρό, μεγάλο

σοφό κι ανόητο θαρρώ, ομοιάζουν το ΄να τα’ άλλο.

Θεοί είναι οι άνθρωποι που όμως θα πεθάνουν

και οι θεοί απέθαντοι άνθρωποι μου φαντάζουν»

Κι απηλογήθη κι είπε του, πελάτης και λαλεί του:

«Τέτοια να λες βρε άνθρωπε, κι εγώ σε αγοράζω

πήγαινε πέρα στη γωνιά, εκεί είμαι και φωνάζω! »

Τι είν’ ετούτο το κακό, που πάει η κοινωνία

όταν οι δυο φιλόσοφοι έγιναν αβαρία…

 

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Κι εβγήκε πάλιν ο Ερμής ξανά να τελαλήσει:

«Σας έχω εδώ ‘ναν φλύαρο, σας γέμισα το μάτι

απ την Αθήνα είν’ αυτός, και τονε λεν Σωκράτη»

Πελάτες εμφανίστηκαν , κι όλοι τονε ρωτούσαν

ποια ειν η ειδικότης του,  αυτά που τον τραβούσαν.

«Δεν θέλει πολύ ψάξιμο»  εκείνος απαντούσε

«με τα’ αγοράκια μπλέκομουν,  εκείνα αγαπούσα.

Στον Έρωτ’ ειδικεύομαι και για την ομορφιά τους

πολλούς καημούς υπέφερα  κι ας έχουν την υγειά τους.

Μη με παρεξηγήσετε, αγάπησα το πνεύμα

και τίποτα δεν έκανα  ποκάτ’ απ’ την κουβέρτα.

Παιδαγωγός είμ' άριστος μεγάλη ευκαιρία

γιατί  καλά ειδικεύτηκα εις την παιδεραστία. 

(σημ. η λέξη 'παιδεραστία΄ επί λέξει στο πρωτότυπο)

Με τις γυναίκες σκέφθηκα κάτι πολύ ωραίο

ελεύθερο τον έρωτα, και όχι πια λαθραίο.

Πολίτευμα καθόρισα να ’ν’ μοναχά δικό μου

με νόμους που καθόρισα από τον εαυτό μου.

Και μοναχά ορκίζομαι στο σκύλο, στο πλατάνι

γιατί το όνομα θεού στα χείλη μου δεν φτάνει.

Και για τον Κόσμο όρισα πως είναι η εικόνα

ιδέας που αλλού αυτή αόρατ’ είναι τώρα.»

Κι ευρέθη ο αγοραστής, το όνομά του Δίων

και πλήρωσε για χάρη του τα τάλαντα τα δύο.

 

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

«Περάστε να θαυμάσετε μια φιλοσόφου φάτσα»

ελάλησε και φώναξε θεός Ερμής στην πιάτσα

«σε άλλους εμαθήτευσε που είχα προηγουμένως

μα μοναχά που τούτος δω είναι ξεντροπιασμένος.

Είναι και ασεβέστατος  λες κι είναι τυμβωρύχος

Μα για παρέα ειν’ καλός και για το γλέντι φίνος.

Πάρε τον άνθρωπε καλέ, και βάλε τον καβάντζα,

με δύο μνες που έδωκες θε να γλεντάτε πάντα.»

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ

Τον Στωικό εφέρανε μετά εις το παζάρι

και ξύλο έπεσε πολύ, το ποιος θα τονε πάρει…

Μες  το κεφάλι μάζευε σωρούς σωρούς τις Γνώσεις

και παλληκάρι ήτανε, και βασιλιάς με δόσεις.

Κάτι επήγε για να πει, ο Χρύσιππος εκείνος

και όλοι εσωπάσανε,  τους έπιασεν ο ζήλος.

 «Σα δε περνά απ’ το χέρι μου ο πόνος δε με μέλλει

κι η συμφορά που θα με βρει δεν με ενδιαφέρει.

Σύμβαμα παρασύμβαμα, αυτά επικαλούμαι

(ανάθεμα κι αν ξέρουμε αυτά τι θε να πούνε...)

οι συμφορές που θα σε βρούν, αν είναι, θα σε βρούνε.

Κι άλλο ταλέντο έχω ‘γω, του λόγου την πλεκτάνη

άμα αρχίσω να μιλώ, άκρη κανείς δε βγάνει.

Και παραδείγματα θα πω αμέσως κι επί τόπου

να κάνω 'γω τη λογική, μπαίγνιο του Ανθρώπου. 

Αν στον κροκόδειλο ζητάς μη φάγει το παιδί σου

που είναι η αξία σου και που η λογική σου;

Γιατί θηρίο είν' αυτό που τρώει τους ανθρώπους

κι όσο να τον παρακαλάς μάταια κάνεις κόπους.

Κι αν πάλι δεν του το ζητάς τι στην ευχή πατέρας

άσπλαχνος είσαι και φονιάς, εισ' ένα σκέτο τέρας.

Κι άλλο παράδειγμα θα πω, για να σου αποδείξω

πως λογική και νόημα εγώ θα τα πηδήξω.

Όσο κι αν τον πατέρα σου μου λες πως τον γνωρίζεις

με σκεπασμένο πρόσωπο δεν τον αναγνωρίζεις .

Άρα μου λέγεις ψέματα, είσαι απατεώνας

τα ψεύδη σου κατάφατσα τα ρίχνεις μου γελώντας.

Μονάχα ένα μυστικό έχει αυτή η Σοφία,

(μα φυσικά να μελετάς και κάμποσα βιβλία)

αλλά κυρίως φίλε μου, για να χεις το μυαλό μου

πρέπει το τρελοβότανο να το ρουφήξεις, φως  μου.

Μα μη σε κοροϊδεύουνε, με την Φιλοσοφία

ταιριάζει, λέω, μια χαρά, και η Οικονομία.

Έτσι εγώ τα δίδακτρα εισπράττω  δίχως άλλο

και επιπλέον κάνω τους ένα καλό μεγάλο.

Γιατί δεν είναι εύκολο, τη φύση των πραγμάτων,

μ’ έναν απλό συλλογισμό εγώ να την αλλάξω.

Η πέτρα, ας πούμε είν’ νεκρή μα είναι κι ένα σώμα

και άνθρωπος θα γίνεται, σώμα όμοιο με σώμα.

Η διαφορά είναι μικρή, βλέπεις στο κάτω κάτω,

και εύκολο είν’ το μυαλό να φέρω άνω κάτω.»

«Είσαι πολύτιμος εσύ» φώναξε ο πελάτης

«σ’ έχω ανάγκη άμεση, Δάσκαλε της Απάτης

Σε παίρνω ευθύς, φιλόσοφε, μόνο να προσπαθήσεις

και από πέτρα σ' άνθρωπο πάλι να με γυρίσεις»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Λίγοι μας απομείνανε και φτάσαμε εντέλει

ν’ ασχοληθούμε σοβαρά με τον Αριστοτέλη.

Μονάχα έν ελλάτωμα είχε σαν μελετούσε

εκεί 'ναι που τον βάραγε και όλο περπατούσε...

Σοφός είναι και σοβαρός κι ακριβολόγος μάλλον

πολύ ενδιαφέρεται και για το περιβάλλον

και της ψυχής τα μυστικά, αλλά και για τα στρείδια

το βάθος του ωκεανού και για τα κουνουπίδια.

Ο γάιδαρος, θε να σου πει, δε μοιάζει του ανθρώπου

διότι  τούτος δεν γελά, δεν χτίζει επί τόπου!

Αμέσως τον αγόρασαν, τον πήρανε μαζί τους

κι ελπίζω, βελτιώσανε όλοι την ύπαρξή τους.

ΠΥΡΡΩΝ

Απόμεινε ο «Σκεπτικός» , για όλα αμφιβάλλει.

ο Πύρρων που αναζητά και όλο αναβάλλει.

«εγώ δεν ξέρω τίποτα» λέει και ξαναλέει

«δεν ξέρω αν υπάρχουμε, δεν ξέρω τι συμβαίνει

κι ακόμα εγώ δεν σκέφτομαι, δε νοιώθω και δεν βλέπω

σα το σκουλήκι σέρνομαι και τίποτα δεν έχω.

Κι αν με αγόρασες εσύ» είπε προς τον πελάτη

«θα πω πως δεν το έμαθα, δεν αντελήφθην κάτι

Πολύ θα ήθελα να δω αν είμαι σκλαβωμένος

μα από περιορισμούς είμαι χαντακωμένος.

Να κρίνω τίποτα εγώ δεν έχω εξουσία

δεν ξέρω καν αν έχω ‘γω καμία σημασία»

---------------------------------------------------------

 

Βαρια εστέναξ΄ο Ερμής.Τέλειωσε η αγγαρεία

κι ο κόσμος πια εγέμισε από φιλοσοφία.

 

Ο Λουκιανός το έγραψε, Σκουρτέλης διασκευάζει

και δυστυχής θα είναι πια όποιος κι αν το διαβάζει…

ΤΕΛΟΣ

Τετάρτη 8 Μαΐου 2024

Τεχνολογική πρόοδος στον Μεσαίωνα.

 



Εισαγωγή

Σας έχουν πει πως ο Μεσαίωνας ήταν μια περίοδος καθυστέρησης και οπισθοδρόμησης σχετικά με την αρχαιότητα. Σας λένε πως αν δεν υπήρχε ο Μεσαίωνας θα είχαμε ταξιδέψει στα άστρα αιώνες πριν.

Όσοι το λένε, ακόμα και αν κραδαίνουν Πανεπιστημιακούς τίτλους είναι απληροφόρητοι ή απλά ψεύτες. Γιατί αυτοί οι ύμνοι  απευθύνονται στην αρχαιότητα, μια κοινωνία που δεν είχε καν ανακαλύψει τον σωστό τρόπο να ζεύεται ένα άλογο σε άρμα, πόσο μάλλον να ταξιδέψει στα άστρα…

Θα δείτε εδώ σε αυτόν τον σύνδεσμο, "ΞΕΧΑΣΤΕ ΟΣΑ ΞΕΡΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ" πώς διαψεύδονται τα τυπικά ψεύδη που εξαπολύονται κατά του Μεσαίωνα.

Εδώ, θα ασχοληθούμε με τις τεχνολογικές  καινοτομίες που εισήγαγε ο Μεσαίωνας. Είτε είναι ντόπιες, Ευρωπαϊκές ανακαλύψεις, είτε είναι εισαγωγές από την Ανατολή,  που όμως βελτιώθηκαν σημαντικά εδώ…

Οσοι κατηγορούν την Εκκλησία πως καταριόταν και απαγόρευε κάθε πρόοδο, θα κουραστούν πολύ ψάχνοντας κάποιον που κάηκε στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης επειδή έφερε πρώτος την ...πυξίδα ή φόρεσε ....γυαλιά ή έγραψε σε ...χαρτί και μάλιστα εισαγόμενο από Άραβα, αντί για περγαμηνή… 

Αντίθετα η Εκκλησία αγκάλιασε και χρησιμοποίησε πρώτη όλες τις Μεσαιωνικές καινοτομίες.


( Α ) Αρχαίες τεχνολογίες που βελτιώθηκαν τον Μεσαίωνα σε βαθμό που να μην είναι πια ίδιες.

Ας αρχίσουμε μ’ αυτές. Ο Μεσαίωνας δεν άφησε ούτε μία αρχαία τεχνολογία που να μην την βελτιώσει τόσο, που να είναι πια αγνώριστη. Ο νερόμυλος, για παράδειγμα, βελτιώθηκε τόσο πολύ, που θα μπορούσε να συναγωνιστεί σύγχρονες μηχανές. Πριονιστήρια, πρέσες, μηχανικές σφύρες και πολλά άλλα δεν χρειάζονταν πλέον παρά ένα ποτάμι για να λειτουργήσουν με μεγάλη ισχύ. 

Το κάστρο εξελίχθηκε, με κάθετες πόρτες, λοξές εισόδους, κρυφές πολεμίστρες, πολλαπλά εσωτερικά τείχη, κεντρικό πύργο ή “ακρόπολη” στις πόλεις,  αλλά βέβαια οι αρχές της πολιορκητικής υπήρχαν.

 Ο αλυσιδωτός θώρακας ήταν γνωστός στους Ρωμαίους, απέκτησε μανίκια, κουκούλα και φούστα και αργότερα παντελόνι και γάντια. 

Το ίδιο και ο φολιδωτός θώρακας και ο θώρακας από μεταλλικές πλάκες. Υπήρχαν αλλά εξελίχθηκαν.

Ο υφασμάτινος θώρακας που υπήρχε και στην αρχαιότητα ως "λινοθώρακας" εξελίχθηκε κι αυτός, μάλιστα ενισχύθηκε εσωτερικά με ατσάλινες πλάκες. 

Η βαλλίστρα, που στην αρχαία εποχή ήταν τεράστια, σε μέγεθος κανονιού μετατράπηκε στα Μεσαιωνικά χρόνια σε αξιόπιστο φορητό όπλο με απλό ή και πολύπλοκο μηχανισμό επαναφόρτισης για τις πιο ισχυρές, που έμοιαζε με τον σημερινό γρύλο.



Το κουμπί, που υπήρχε σε πρωτόγονη μορφή σε αντικείμενα, αλλά όχι στα ρούχα. Αυτό έγινε τον Μεσαίωνα, μέχρι τότε τα ρούχα στερεώνονταν με “πόρπες”, παραμάνες πολυτελείας ας πούμε.

Υποθετική αναπαράσταση
ρωμαϊκού "κουμπιού"

Ο τρούλος και η αψίδα. Υπήρχαν από την Ρωμαϊκή εποχή, ενώ στην Ελλάδα είχαν εγκαταλειφθεί από το τέλος της Μυκηναϊκής περιόδου.

Ο Μεσαίωνας τα αξιοποίησε στο έπακρο, και πραγματικά εδώ δημιούργησε έναν νέο/ους ρυθμό, που αξίζει να αναφερθεί σε ειδικό κεφάλαιο σαν ιδιαίτερο κατόρθωμα των Μέσων Χρόνων.

Σε πολλούς από τους συνδέσμους που παραθέτω ως βιβλιογραφία στο τέλος, θα δείτε τα παραπάνω να αναφέρονται ως εφευρέσεις του Μεσαίωνα. Είναι λάθος κατά την γνώμη μου.


( Β ) Καινοτομίες του Μεσαίωνα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.

Μια που μιλάμε για σκοταδισμό και κάψιμο βιβλιοθηκών. Ο Μεσαίωνας ανακάλυψε το ...ΒΙΒΛΙΟ. Ναι, το δεμένο βιβλίο με ξεχωριστές σελίδες.  Μέχρι τότε τα βιβλία ήταν ρολά παπύρων ή δερμάτων που έπρεπε να ξετυλιχτούν για να διαβαστούν και ήταν εξαιρετικά άβολα. Όσοι κάνουν έρευνα μπορούν άραγε να φανταστούν κείμενο χωρίς αρίθμηση σελίδων για παραπομπή; Οι απλοί άνθρωποι έγραφαν συνήθως σε ξύλινες πλάκες με στρώμα υγρού πηλού πάνω τους. 

Αν και οι πειραματισμοί για το δέσιμο βιβλίων ξεκίνησαν τον 2ο μΧ αιώνα, το είδος γνώρισε την ακμή του στην Χριστιανική εποχή, από τον 4ο αιώνα, γιατί διευκόλυνε αφάνταστα τους Χριστιανούς Πατέρες στην έρευνα των Γραφών και τις παραπομπές σε εδάφια. 

Βιβλιογραφία: Εδώ

και εδώ

Η ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ

Επιπλέον ...σκοταδισμός. Πηδάμε αρκετούς αιώνες και η Τυπογραφία που είχε αρχίσει το 1300 ως εκτύπωση εικόνων, ολοκληρώθηκε στα τέλη του Μεσαίωνα (1450) ως Τυπογραφική Πρέσα, και φυσικά το πρώτο βιβλίο που τυπώθηκε ήταν η Βίβλος…

Βιβλιογραφία, εδώ

ΤΟ ΧΑΡΤΙ

Ξεκινώντας από την Κίνα και μέσω των Αράβων έφτασε στην Ευρώπη μετά το έτος 1000 και η κατασκευή του γενικεύθηκε τον Δέκατο Τρίτο αιώνα. Μέχρι τότε έγραφαν σε πάπυρο και περγαμηνή  που ήταν πανάκριβα. Οι απλοί άνθρωποι έγραφαν σε υγρό πηλό που ήταν απλωμένος σε ξύλινες πλάκες

Βιβλιογραφία εδώ



ΜΠΑΡΟΥΤΙ - ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΟΠΛΑ.

Εμφανίστηκαν στην Κίνα το 850 μΧ. και μετά στην Δύση τον 14ο αιώνα και νωρίτερα. Η πρώτη σαφής ιστορική αναφορά σε κανόνια γίνεται το 1324 αλλά στο μπαρούτι το 1267.

Χρειάζεται να πούμε πως η Πυρίτιδα άλλαξε όσο εξελίσσονταν την μορφή του πολέμου και την μορφή του κόσμου; Σταδιακά ο απλός πολίτης με ένα ντουφέκι μπορούσε να σταθεί απέναντι σε έναν φεουδάρχη Ιππότη και να τον εκμηδενίσει. Σωματικά και μετά, πολιτικά… 

Βιβλιογραφία εδώ

ΤΟ ΥΓΡΟΝ ΠΥΡ

Εύφλεκτη ουσία που καίγονταν ακόμα και στο νερό. Εμφανίστηκε τον όγδοο αιώνα από τους Βυζαντινούς και η συνταγή του παρέμεινε μυστική.

Η ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ

Ένα παράγωγο του Υγρού Πυρός και όχι της Πυρίτιδας ήταν η χειροβομβίδα. Ενώ αρχικά το υγρό εκσφενδονίζονταν από σίφωνες, σύντομα μπήκε σε κεραμικά δοχεία που ρίχνονταν είτε από καταπέλτες αλλά ακόμα και με το χέρι. 

Βιβλιογραφία εδώ

Ο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΜΕ ΑΝΤΙΒΑΡΟ



Πρωτόγονοι καταπέλτες χρησιμοποιούσαν μια ομάδα ανθρώπων σαν κινητήρια δύναμη. Στην συνέχεια κατασκευάστηκε καταπέλτης που ενεργοποιούνταν από το τέντωμα χορδών, ελατηρίων ή γιγάντιου τόξου . Ο καταπέλτης με αντίβαρο εμφανίστηκε τον 12ο αιώνα και ήταν ο πιο εύχρηστος από όλους.

Βιβλιογραφία εδώ


Η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ. 

Κοινώς lockdown,,, Ούτε ο Ιπποκράτης, ούτε ο Γαληνός, ούτε ο Διοσκουρίδης την σκέφτηκαν, αλλά η Δημοκρατία της Ραγκούσας το 1377... Την υιοθέτησε άμεσα όλη η Ευρώπη.

Βιβλιογραφία εδώ

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Ήρθαν από την Ινδία, όπου εμφανίστηκαν το 500 μΧ., ονομάστηκαν Αραβικοί. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται σταδιακά από το Ενδέκατο αιώνα στην Ευρώπη, και από τον περίφημο Ιταλό μαθηματικό Φιμπονάτσι στο Liber Abaci το 1202. Η χρήση τους βέβαια ακόμα και σήμερα δεν είναι απόλυτη, αλλά η αρίθμηση με γράμματα είναι πλέον πολύ περιορισμένη. 

Όσο για το Μηδέν, ήταν γνωστό στους Αιγύπτιους και τους Βαβυλώνιους αλλά οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι το αγνοούσαν. Το θέμα ήταν σχεδόν φιλοσοφικό μια που κανένας δεν μπορούσε να συλλάβει το απόλυτο τίποτα, όπως αργότερα οι Χριστιανοί με την αφήγηση της Γένεσης. Αρχισε να χρησιμοποιείται την Ελληνιστική εποχή φυσικά μόνο για αστρονομικούς υπολογισμούς, επηρεασμένους από την Βαβυλώνα.  Η χρήση του επεκτάθηκε στην Χριστιανική εποχή, εμφανιζόμενο για πρώτη φορά σαν μέρος μαθηματικών πράξεων το 311.

Βιβλιογραφία εδώ. 

Εδώ

Εδώ

και εδώ

O ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ

Μπορεί ο Ήρων της Αλεξανδρείας να είχε μερικές ιδέες για ανεμόμυλους -παιχνίδια φυσικά όπως όλες του οι εφευρέσεις- αλλά πραγματικοί ανεμόμυλοι εμφανίστηκαν τον 11ο αιώνα αρχικά στο Αιγαίο και την Ισπανία ενώ χρησιμοποιούνταν πολύ νωρίτερα στην Περσία από όπου εισήχθησαν.

Βιβλιογραφία εδώ

ΤΟ ΠΛΟΙΟ. ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.

Το τριγωνικό πανί (Λατίνι)



Το όνομά του δείχνει πως το χρησιμοποίησαν πρώτοι οι Ρωμαίοι, αλλά σε μορφή ενδιάμεση, με βάση τετράγωνη και κορυφή τριγωνική. Σαν πλήρως τριγωνικό, οδηγώντας στην ολοκληρωτική αντικατάσταση του τετράγωνου, το εφάρμοσαν οι Βυζαντινοί στους Δρόμωνες από τον Έκτο αιώνα και μετά, αλλά και οι Άραβες,  και κυριάρχησε στην Μεσόγειο. Το Λατίνι παρουσιάζει παρόμοιες ή ελαφρά καλύτερες επιδόσεις με το τετράγωνο, αλλά και με μικρά μειονεκτήματα χειρισμού στην περίπτωση αλλαγής κατεύθυνσης του πλοίου, εξοικονομώντας όμως υλικά τόσο στο μήκος του καταρτιού, όσο και σε πανί.

Βιβλιογραφία εδώ

και εδώ

Η Πυξίδα. 

Ξεκινώντας από την Κίνα, η πρώτη μνεία χρήσης της στην Ευρώπη έγινε περίπου στις αρχές του 13ου αιώνα.

Βιβλιογραφία εδώ

Το σταθερό τιμόνι του πλοίου. (Πηδάλιο) 

Εχουμε την πρώτη απεικόνιση “Λαγουδέρας” γύρω στα 1180. Αργότερα εξελίχθηκε σε κανονικό τιμόνι.

Μέχρι τότε τα πλοία κατευθύνονταν με μεγάλα κουπιά στην πλώρη με επίπονο και αναξιόπιστο τρόπο.


Αρχαία κουπιά πλοήγησης

Βιβλιογραφία εδώ

Νέα μέθοδος Ναυπήγησης

Μέχρι τον Όγδοο αιώνα τα πλοία ναυπηγούνταν με μια ακατανόητη σήμερα μέθοδο: Πρώτα κατασκευάζονταν το εξωτερικό σκάφος, και μετά έμπαινε μέσα ο σκελετός. Ήταν μια χρονοβόρα και δύσκολη μέθοδος που αντικαταστάθηκε με την σημερινή, όπου το εξωτερικό σκάφος προσαρμόζεται στον σκελετό. 

Βιβλιογραφία εδώ 

ΤΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΡΟΛΟΪ

Ο Αρχιμήδης φαίνεται πως είχε φτιάξει ένα μηχανικό ρολόι. Μνημονεύονται και μερικά άλλα στην αρχαιότητα, αλλά δεν είχαν καμία διάδοση. Διάφορες μηχανικές κατασκευές με γρανάζια, όπως ο μηχανισμός των Αντικυθήρων και ο Βυζαντινός αντίστοιχος μηχανισμός που χαρακτηρίστηκε “ηλιακό ρολόι ή ημερολόγιο” της εποχής του Ιουστινιανού μνημονεύονται επίσης, αλλά και πάλι δεν είχαν διαδοθεί. Δεν ξέρουμε καν αν ο μηχανισμός των Αντικυθήρων ήταν (και) ρολόι.  

Η ώρα μετριόταν με κλεψύδρες και ηλιακά ρολόγια. Η κλεψύδρα με νερό είναι όμως αναξιόπιστη γιατί το νερό επηρεάζεται από τις διαφορές της θερμοκρασίας. Ο Μεσαίωνας αντικατέστησε το νερό με άμμο κάνοντας το όργανο πιο αξιόπιστο. (περ. 1400)

Τα πρώτα μηχανικά ρολόγια με μεγάλη διάδοση κατασκευάστηκαν το 1300 και σύντομα αντικατάστησαν τις κλεψύδρες..

Βιβλιογραφία εδώ

εδώ

και εδώ


ΤΟ ΠΗΡΟΥΝΙ

Οι αρχαίοι έτρωγαν με τα χέρια. Μεγάλες πηρούνες για χειρισμό ογκωδών τροφίμων χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους μάγειρους αλλά για ατομική χρήση στα γεύματα τα πηρούνια εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο Βυζάντιο τον Τέταρτο αιώνα και από εκεί διαδόθηκαν στην Ευρώπη πολύ αργότερα, γύρω στον Δέκατο αιώνα,  όπου προκάλεσαν αρχικά έκπληξη σαν δείγμα μαλθακότητας. 

Βιβλιογραφία εδώ


ΑΠΟΣΤΑΞΗ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ

Οι βασικές αρχές της απόσταξης ήταν γνωστές στην αρχαιότητα και είχαν γίνει σοβαρά πειράματα με πλαίσιο την Αλχημεία, αλλά κανείς δεν είχε δοκιμάσει να αποστάξει αλκοόλ με ζύμωση ή από κρασί. Και εδώ προηγήθηκαν οι Άραβες. Στην Ευρώπη μαρτυρίες και συνταγές για “Νερό που καίει” (aqua ardens) άρχισαν να εμφανίζονται τον Δέκατο Τρίτο αιώνα.

Βιβλιογραφία εδώ


ΜΑΤΟΓΥΑΛΙΑ

Οι αρχαίοι γνώριζαν τους φακούς αλλά κανένας δεν σκέφτηκε να τους προσαρμόσει στα μάτια για να βελτιώσει την όραση. 

Τα πρώτα ματογυάλια αναφέρθηκαν, σύμφωνα με τις γραπτές πηγές το 1268 και κατασκευή τους αναφέρεται στην Πίζα της Ιταλίας το 1290.

Βιβλιογραφία εδώ




ΤΟ  ΡΟΔΑΝΙ

 Ένα τόσο απλό μηχάνημα από περιστρεφόμενους τροχούς που διευκόλυνε και επιτάχυνε την δημιουργία μάλλινου νήματος στο δεκαπλάσιο από τις προηγούμενες μεθόδους…

Δεν ξέρουμε σε ποια χώρα της Ανατολής εφευρέθηκε, αλλά στην Ευρώπη άρχισε να χρησιμοποιείται τον Δέκατο Τρίτο αιώνα, εισαγμένο από τους Άραβες, αλλά διαδόθηκε με αργό ρυθμό.

Βιβλιογραφία εδώ


ΤΟ ΑΛΟΓΟ

Βασική κινητήρια δύναμη στην προβιομηχανική εποχή ήταν τα ζώα, ειδικά το βόδι ο γάιδαρος, το μουλάρι και το άλογο. Χρησίμευαν στην Γεωργία, την Βιοτεχνία, το Εμπόριο, τον Πόλεμο και τις μεταφορές. Κάθε βελτίωση στον τρόπο χρήσης και εξοπλισμού τους άλλαζε όλη την κοινωνία. 

Από αυτά το γρηγορότερο ήταν το άλογο.

Σέλλα και αναβολείς.

Δεν φαίνεται να υπήρχαν σέλλες στην αρχαία Ελλάδα. Έριχναν πάνω στο άλογο ένα ύφασμα ή δέρμα το λεγόμενο “εφίππιον” Αυτό ταλαιπωρούσε τόσο τον ιππέα αλλά κυρίως το άλογο μια που το βάρος του αναβάτη έπεφτε πάνω σε λίγους σπονδύλους του ζώου. Οι Ρωμαίοι βελτίωσαν την κατάσταση φτιάχνοντας μια σέλλα σαν σαμάρι που μοίραζε το βάρος σε μεγαλύτερη έκταση της σπονδυλικής στήλης του αλόγου. Οι σέλλες εξακολουθούσαν να βελτιώνονται, αλλά η μεγάλη “επανάσταση” έγινε με τους αναβολείς. Αυτοί εφευρέθηκαν στην Ινδία και την Κίνα αλλά μεταφέρθηκαν στην Δύση από νομάδες όπως οι Άβαροι. 

Οι αναβολείς κάνουν πιο άνετη και σίγουρη την ίππευση, και ειδικά στον πόλεμο προσφέρουν καλύτερη στήριξη για να δοθούν ισχυρά χτυπήματα. Πρώτη μνεία αναβολέων γίνεται -φυσικά- στο “Στρατηγικόν” του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μαυρικίου (539 – 602) αλλά πολλοί αμφισβητούν την αρχαιότητα του κειμένου. Πάντως αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την πλατιά χρήση τους από εκείνη την εποχή που διευρύνονταν συνεχώς μέχρι τον Ενατο αιώνα που κυριάρχησαν παντού.

Βιβλιογραφία εδώ

και εδώ

Τα πέταλα.

Αναφέρονται στην αρχαιότητα τα “ιπποσάνδαλα” κάτι σαν δερμάτινα υποδήματα με σιδερένιο πάτο που φοριόταν στις οπλές του ζώου. 

Έχουν βρεθεί μερικά δείγματα της αρχαιότητας που θα μπορούσαν να είναι καρφωτά πέταλα αλλά είναι αμφισβητήσιμα.

Σαφείς γραπτές αναφορές σε καρφωτά πέταλα αρχίζουν από τον Δέκατο αιώνα ειδικά στα γραπτά του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Λέοντος του Σοφού. Φαίνεται όμως πως υπήρχαν παλιότερα. Ένα πέταλο με καρφιά βρέθηκε στον τάφο του Φράγκου Βασιλιά του Πέμπτου αιώνα Χιλδερίκου Α. Πάντως η χρήση των πετάλων γενικεύτηκε μετά το έτος 1000.

Βιβλιογραφία εδώ




Η λαιμαριά

Οι αρχαίοι πολιτισμοί που χρησιμοποιούσαν άρματα είχαν σαν ιπποσκευή ένα σύστημα που δένονταν στον λαιμό και τον κορμό του αλόγου. Το ζώο ανάπνεε δύσκολα. 

Η λαιμαριά εμφανίστηκε τον έκτο αιώνα και διαδόθηκε πλατιά τον Δέκατο. 

Σε πειράματα που έγιναν το 1910 από τον Γάλλο αξιωματικό ιππικού Λεφέβρ, με το αρχαίο σύστημα δεσίματος στον λαιμό, ζευγάρι δύο αλόγων έσυρε βάρος μέχρι μισού τόνου, ενώ με την λαιμαριά ένα μόνο άλογο έσυρε βάρος μέχρι ενάμιση τόνου! 

Αυτό συμβαίνει γιατί η λαιμαριά στηρίζεται στους ώμους του ζώου και το αφήνει να αναπνέει ελεύθερα.

Έτσι το άλογο άρχισε να αντικαθιστά το βόδι και τα άλλα υποζύγια τόσο στις μεταφορές με άμαξες όσο και στο όργωμα. Και μια που το άλογο είναι γρηγορότερο, όλες αυτές οι εργασίες επιταχύνθηκαν σημαντικά. Η διαφορά ήταν τόση όση και η διαφορά του αλόγου με τα πρώτα αυτοκίνητα… 

Βιβλιογραφία εδώ

και εδώ




ΤΟ ΑΛΕΤΡΙ

Το βαρύ αλέτρι, όχι μόνο με ρόδες, αλλά και με λοξό υνί που γύριζε το χώμα αντί να το ανοίγει απλά όπως το "Ησιόδιο άροτρο" της αρχαιότητας.



Ησιόδειο άροτρο

Η διαφορά στην απόδοση του εδάφους δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ειδικά τα βαριά αργιλώδη εδάφη, με το παλιό άροτρο ήταν σχεδόν αδύνατον να καλλιεργηθούν ενώ το άροτρο που γύριζε το έδαφος το αέριζε και το έκανε γονιμότερο.

Η βελτίωση αυτή έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζει την περίοδο μετά τον Ένατο αιώνα ως την σημαντικότερη γεωργική επέκταση μετά την γνωστή προϊστορική. 

Βιβλιογραφία εδώ.

Το λοξό υνί που γυρίζει το έδαφος


ΟΙ ΝΑΟΙ

Ο τρούλος της Αγίας Σοφίας
Τρούλοι χτίζονταν την Μυκηναϊκή περίοδο, αλλά μετά τους “Σκοτεινούς αιώνες” η τεχνολογία αυτή εγκαταλείφθηκε ή ξεχάστηκε, για να αντικατασταθεί από τον κλασικό ναό. Τον τρούλο επανέφεραν οι Ρωμαίοι, μαζί με την αψίδα. 

Μπορεί ο τρούλος και η αψίδα να είναι κληρονομιά του Μεσαίωνα από την Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, αλλά οι Μεσαιωνικοί αρχιτέκτονες ανέβασαν κυριολεκτικά αυτά τα στοιχεία στον ουρανό. Εσωτερικά, οι οροφές των ναών φαίνονται σα να αιωρούνται και να μην στηρίζονται πουθενά. Τεχνολογικό επίτευγμα, και αισθητική απογείωση.

Δεν μπορούν να συγκριθούν με την βαριά μορφή ενός κλασικού ναού. Ο κόσμος λέει πως ο Παρθενώνας είναι αριστούργημα; Ναι, αλλά εδώ μιλάμε για τεχνολογία και όχι για απλή αρμονία, που είναι το ευκολότερο. 

Το κύριο μέλημα στον σχεδιασμό ενός λατρευτικού κτίσματος όπου συγκεντρώνεται πλήθος, είναι η δημιουργία αλλά και ο φυσικός φωτισμός ενός ενιαίου, αδιάκοπτου χώρου. Αυτό προσπαθήθηκε να λυθεί με την Ρωμαϊκή Βασιλική, αλλά οι δυο σειρές κολώνες που πλαισιώνουν το μέσον του κτιρίου εμποδίζουν την πλήρη ορατότητα από τις περισσότερες γωνίες παρατήρησης μια που λίγο λοξά να ειδωθούν σχηματίζουν οπτικά τοίχο.


Ο Παρθενώνας

Να δούμε την στήριξη του Παρθενώνα; Για να στεγάσει μια απόσταση 31 μέτρων (αυτό είναι το πλάτος του)  έχει δυο πυκνότατες σειρές κολώνες σε κάθε πλευρά (Εσωτερικές και εξωτερικές) και ανάμεσά τους και έναν τοίχο!!! Σύνολο, δύο τοίχοι και τέσσερις σειρές κολώνες...

Στον Ρωμαϊκό πρώιμο τρούλο του Πάνθεου βλέπουμε ακόμη μεγάλο φόβο για την στατικότητά του. Στηρίζεται σε όλη του την περιφέρεια και όχι σε τέσσερα σημεία μόνο όπως ο τρούλος της Αγίας Σοφίας και μάλιστα από υπερβολικά παχείς τοίχους στο κατώτερο σημείο (6,4 μ). Δεν έχει παράθυρα, όπως ο τρούλος της Αγίας Σοφίας, πάλι από φόβο για την στήριξή του, και φωτίζεται από το άνοιγμα στην κορυφή το οποίο ταυτόχρονα αποφορτίζει το πιο επικίνδυνο στατικά σημείο.  Στεγάζει όμως χωρίς ενδιάμεση στήριξη μια απόσταση 43 μέτρων!!!

Το Πάνθεον

Η Αγία Σοφία, το πρότυπο του Μεσαιωνικού ναού στεγάζει με τον τρούλο της  “μόνο” 31 μέτρα, αλλά όπως είπαμε έχει και παράθυρα και στηρίζεται μόνο σε τέσσερα σημεία.

Η τεχνολογική πρόοδος είναι εμφανής και στους Γοτθικούς ναούς:  οι φέροντες τοίχοι έγιναν ακόμα πιο υψηλοί και ακόμα πιο λεπτοί περιφρονώντας την βαρύτητα.



( Γ ) ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.

Ο Μεσαίωνας είναι υπεύθυνος για μια σειρά πρακτικές εφευρέσεις που όχι μόνο διευκόλυναν απέραντα τις ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά η ίδια τους η φύση έθεσε τις βάσεις για την Βιομηχανική Επανάσταση. Ας λένε πως η εποχή αυτή εμπόδιζε κάθε πρόοδο. Αλλοι θα πουν πως ο Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας ανακάλυψε λίγα, και τα περισσοτερα τα εισήγαγε εξ Ανατολών.

Και αυτό πως ταιριάζει με την διαδεδομένη κατηγορία πως ο Μεσαίωνας ήταν μια εποχή απομόνωσης και φανατισμού; Δεχτηκαν οι “οπισθοδρομικοί Χριστιανοί” να πάρουν τεχνολογία από τους “Απίστους”; Και χωρίς να τους κάψουν στην Πυρά;

Άλλωστε όλη η αρχαία Ελληνική τεχνολογία ήταν εισαγόμενη πλην σπανίων εξαιρέσεων. (Αρχιμήδης, τον οποίο, λέει ο Πλούταρχος, οι φιλόσοφοι περιφρονούσαν γιατί καταπιάνονταν με πρακτικά ζητήματα!!!) Οι εφευρέσεις των Αλεξανδρινών χρησίμευαν για παιχνίδια. Τα Μινωικά παλάτια ήταν αντίγραφα Μεσανατολικών. Η τριήρης ήταν φοινικική σύλληψη. Η Δωρική κολώνα Αιγυπτιακή. Τα μουσικά όργανα των αρχαίων Ελλήνων τα βλέπουμε όλα σε Χιττιτικά και μεσανατολικά ανάγλυφα. Μέτρησαν την περιφέρεια της Γης; και αυτό σε τι χρησίμευσε; Η Γεωμετρία πάρθηκε από τους Αιγύπτιους, η Αστρονομία από τους Βαβυλώνιους, τα μαθηματικά και το αλφάβητο από τους Φοίνικες. 

Τα γράφουν οι ίδιοι οι αρχαίοι συγγραφείς.

Βεβαιότατα όσα εισήγαγαν οι αρχαίοι Έλληνες τα επεξεργάστηκαν τα βελτίωσαν, τους έδωσαν νέα μορφή μέχρι που να φτάσει η δική τους εκδοχή να θεωρείται η κλασική.

Αλλά το ίδιο δεν έκανε και ο Μεσαίωνας με τις δικές του εισαγόμενες τεχνολογίες;

Η αρχαία εποχή όμως είχε μια τροχοπέδη. Την δουλεία. Από την στιγμή που κανένας ελεύθερος δεν χρειάζονταν να κοπιάσει και όσο οι Αυτοκρατορίες με τις νίκες τους εξασφάλιζαν άφθονη και φτηνή πηγή δούλων, δεν υπήρχε λόγος να σπάει κανείς το κεφάλι του για να βελτιώσει την παραγωγή. 

Η ίδια η λέξη “Μηχανή” σήμαινε στην αρχαιότητα τέχνασμα, πονηριά, και κατ΄επέκτασιν ασέβεια! Ο Παυσανίας μας λέει πως αυτός που παρασκεύασε πρώτος …λουκάνικο τιμωρήθηκε από τους ιεροποιούς γιατί χρησιμοποίησε πονηριά! Ο Πλάτωνας μιλάει περιφρονητικά για τις μηχανές που ανεβοκατέβαζαν θεούς στο θέατρο.

Κάποτε όμως η “Χρυσή Εποχή” τελείωσε. Η Αυτοκρατορία όχι δούλους, αλλά ούτε τα σύνορά της μπορούσε να κρατήσει, και οι ελεύθεροι έπρεπε να …εργαστούν. Αυτή ήταν η αρχή του Μεσαίωνα. Τότε κατάλαβαν πως έπρεπε να κάνουν την δουλειά τους πιο εύκολη…

Ο Μεσαίωνας είχε επίσης μια τροχοπέδη όμως. Την Αρχαιότητα.

Υπήρχε τέτοιος σεβασμός στις γνώσεις των αρχαίων, που λίγοι τολμούσαν να τις αμφισβητήσουν. Όλα τα επιστημονικά συγγράμματα του Μεσαίωνα, άρχιζαν με τις γνώμες των αρχαίων πάνω στο θέμα.

Αυτός ήταν ο πραγματικός Μεσαίωνας. Η αρχαιολατρεία.


ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Medieval technology

7 INGENIOUS INVENTIONS OF THE MIDDLE AGES

New Discoveries of the Middle Ages

From the Middle Ages to 1750

Ten Medieval Inventions that Changed the World