Οι προλήψεις των αρχαίων Ελλήνων θα γέμιζαν τόμους. Αυτό βέβαια έρχεται σε αντίθεση με τον “λαό που γέννησε τον πολιτισμό”. Γιατί Πολιτισμός δεν είναι εάν πέντε-δέκα άνθρωποι έφτασαν σε πνευματικά ύψη, αλλά το γενικό επίπεδο του πληθυσμού. Ακόμα περισσότερο, αν αυτοί οι πέντε-δέκα άνθρωποι χρησιμοποιούν το επίπεδό τους για να εκμεταλλευτούν τις προλήψεις των πολλών, τότε, ούτε αυτοί μπορούν να θεωρηθούν “πολιτισμένοι”.
Ανάμεσα στους πιο προληπτικούς Έλληνες ήταν οι Μακεδόνες. Και τι έκανε ο βασιλιάς τους ο Αλέξανδρος; Τους έλεγε να μην πιστεύουν στις προλήψεις μήπως; Δίνω μόνο ενδεικτικά παραδείγματα:
Μάχη του Γρανικού, 334 πΧ:
Ήταν ο μήνας Δαίσιος, και οι Μακεδόνες είχαν έθιμο να μην εκστρατεύουν τότε. Οπότε, ο Αλέξανδρος διέταξε να …αλλάξει ο μήνας και να γίνει Αρτεμίσιος.
Πολιορκία της Τύρου, 332 πΧ.
Ο Μάντης Αρίστανδρος προφήτευσε πως η Τύρος θα παρθεί μέσα στον μήνα. Μόνο που είχε μπερδευτεί και δεν θυμόταν πως ήταν ήδη η τελευταία μέρα του. Όλοι έβαλαν τα γέλια, αλλά ο Αλέξανδρος διέταξε να προστεθούν άλλες τρεις μέρες στον μήνα.
Θα μου πείτε πως μετά οι Μακεδόνες εκπολιτίστηκαν. Μάλιστα.
Μάχη της Πύδνας, 168 πΧ. Τρίτος Μακεδονικός πόλεμος. Οι Ρωμαίοι νικούν τους Μακεδόνες.
Την παραμονή της μάχης έγινε έκλειψη Σελήνης. Οι Μακεδόνες πίστεψαν πως αυτό σημαίνει πως ο βασιλιάς τους θα χαθεί. Οι Ρωμαίοι, εξ ίσου προληπτικοί, άρχισαν να κοπανάνε χάλκινα και να ανάβουν πυρσούς "ὥσπερ ἐστὶ νενομισμένον".
Ο στρατηγός τους, Αιμίλιος Παύλος ήξερε πως πρόκειται για φυσικό φαινόμενο, αλλά έστησε μια σειρά τελετές, μαντείες και θυσίες για να πείσει τον στρατό του πως δεν υπάρχει κακοσημαδιά. Οι Μακεδόνες είχαν όμως τόσο τρομοκρατηθεί που τίποτα ανάλογο δεν έκαναν.
Κάπως έτσι υποτάχθηκε η Μακεδονία. Και οι "ειδικοί" της Στρατιωτικής Ιστορίας ακόμα κάνουν αναλύσεις για το αν η Φάλαγγα ή η Λεγεώνα ήταν το καλύτερο σύστημα. Μπούρδες.
Μεσαιωνικός σκοταδισμός;; Μωρέ τι μας λες…
Από κάτι τέτοια ο Δημοσθένης αποκαλούσε τους Μακεδόνες “βαρβάρους”
“Όχι μόνο Έλληνας δεν είναι, (Ο Φίλιππος) ούτε και προσομοιάζει σε κάτι με τους Έλληνες, αλλά δεν μπορείς ούτε και να πεις κάτι καλό γι αυτόν, όπως για πολλούς βαρβάρους, γιατί είναι καταστροφέας, Μακεδόνας, από όπου, όπως ξέρουμε από παλιά ούτε καν καλό δούλο δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε"
Αν άλλαζα το "Μακεδόνες" σε "Σκύθες" , "Μάο Μάο" ή "Παπούα" τα κείμενα θα ταίριαζαν απόλυτα θα γινόμουνα πιο πολύ πιστευτός και δεν θα μπορούσε κανείς να πει κάτι παραπάνω ή να διαφωνήσει. Με άλλα λόγια δεν βλέπω τον τρόπο που οι Μακεδόνες "εκπολίτισαν" την Ασία... Και όπως βλέπουμε οι Ρωμαίοι δεν πήγαιναν πίσω.
Αυτή ήταν η αρχαία Ελλάδα και η αρχαιότητα γενικότερα. Μια κοινωνία που μαστίζονταν από προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Αυτά για τα οποία κατηγορούμε τον Μεσαίωνα.
Σημειώνω πως ο Αλέξιος Κομνηνός χρησιμοποίησε παρόμοια έκλειψη της Σελήνης για να τρομοκρατήσει τους Πετσενέγκους, ενώ ήταν σταθερή τακτική του Βυζαντινού στρατού να επιτίθεται τις μέρες αργίας, των Ορθόδοξων εορτών, όταν οι άλλοι δεν το περίμεναν, συγκεκριμένα, την μέρα του Πάσχα.
Όσα και να λένε, η πρόοδος που έγινε τον Μεσαίωνα στο θέμα της δεισιδαιμονίας. ήταν σημαντική.
ΟΙ ΠΗΓΕΣ
Τα κείμενα του Πλούταρχου.
Μάχη του Γρανικού:( Πλούταρχος, Βίος Αλεξάνδρου, 16)
"Μερικοί θεωρούσαν πως έπρεπε να τηρήσουν τα έθιμα για τον μήνα αυτό (διότι δεν συνήθιζαν οι βασιλιάδες των Μακεδόνων να βγάζουν τον στρατό τους τον μήνα Δαίσιο) αυτό το διόρθωσε, διατάζοντας πως τώρα είναι δεύτερος [μήνας] Αρτεμίσιος"
“ἐνίων δὲ καὶ τὸ περὶ τὸν μῆνα νενομισμένον οἰομένων δεῖν φυλάξασθαι, (Δαισίου γὰρ οὐκ εἰώθεισαν οἱ βασιλεῖς τῶν Μακεδόνων ἐξάγειν τὴν στρατιάν), τοῦτο μὲν ἐπηνωρθώσατο, κελεύσας δεύτερον Ἀρτεμίσιον ἄγειν”
Πολιορκία της Τύρου, 332 πΧ. (Πλούταρχος, βίος Αλεξάνδρου, 25.)
"Θυσίαζε ο Αρίστανδρος ο Μάντης και βλέποντας τα σημάδια ακόμα με μεγαλύτερη βεβαιότητα όρισε σε όσους ήταν μπροστά πως την πόλη θα την πάρουν εκείνον τον μήνα. Επεσε πολύ δούλεμα και γέλιο, γιατί ήδη ο μήνας είχε τριάντα. Βλέποντας ο βασιλιάς πως τα είχε μπερδεμένα ο Μάντης, και πάντα θέλοντας να συμπορεύεται με τις Μαντείες, διάταξε πως δεν ήταν τριάντα του μήνα εκείνη η μέρα, αλλά πρέπει να υπολογιστεί σα να ήταν τρεις μέρες πριν."
“Ἀρίστανδρος ὁ μάντις ἐσφαγιάζετο, καὶ τὰ σημεῖα κατιδὼν θρασύτερον διωρίσατο πρὸς τοὺς παρόντας ἐν ἐκείνῳ τῷ μηνὶ πάντως ἁλώσεσθαι τὴν πόλιν. γενομένου δὲ χλευασμοῦ καὶ γέλωτος (ἦν γὰρ ἡ τελευταία τοῦ μηνὸς ἡμέρα), διηπορημένον αὐτὸν ἰδὼν ὁ βασιλεύς, καὶ συμφιλοτιμούμενος ἀεὶ τοῖς μαντεύμασιν, ἐκέλευε μηκέτι τριακάδα τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἀλλὰ τρίτην φθίνοντος ἀριθμεῖν"
Μάχη της Πύδνας, 168 πΧ (Πλούταρχος, Βίος Αιμιλίου Παύλου, 17)
“Ἐπεὶ δὲ νὺξ γεγόνει καὶ μετὰ δεῖπνον ἐτράποντο πρὸς ὕπνον καὶ ἀνάπαυσιν, αἰφνίδιον ἡ σελήνη πλήρης οὖσα καὶ μετέωρος ἐμελαίνετο, καὶ τοῦ φωτὸς ἀπολείποντος αὐτὴν χρόας ἀμείψασα παντοδαπὰς ἠφανίσθη. τῶν δὲ Ῥωμαίων, ὥσπερ ἐστὶ νενομισμένον, χαλκοῦ τε πατάγοις ἀνακαλουμένων τὸ φῶς αὐτῆς καὶ πυρὰ πολλὰ δαλοῖς καὶ δᾳσὶν ἀνεχόντων πρὸς τὸν οὐρανόν, οὐδὲν ὅμοιον ἔπραττον οἱ Μακεδόνες, ἀλλὰ φρίκη καὶ θάμβος τὸ στρατόπεδον κατεῖχε, καὶ λόγος ἡσυχῇ διὰ τῶν πολλῶν ἐχώρει, βασιλέως τὸ φάσμα σημαίνειν ἔκλειψιν. ὁ δ’ Αἰμίλιος οὐκ ἦν μὲν ἀνήκοος οὐδ’ ἄπειρος παντάπασι τῶν ἐκλειπτικῶν ἀνωμαλιῶν, αἳ τὴν σελήνην περιφερομένην εἰς τὸ σκίασμα τῆς γῆς ἐμβάλλουσι τεταγμέναις περιόδοις καὶ ἀποκρύπτουσιν, ἄχρι οὗ παρελθοῦσα τὴν ἐπισκοτουμένην χώραν πάλιν ἀναλάμψῃ πρὸς τὸν ἥλιον· οὐ μὴν ἀλλὰ τῷ θείῳ πολὺ νέμων, καὶ φιλοθύτης ὢν καὶ μαντικός, ὡς εἶδε πρῶτον τὴν σελήνην ἀποκαθαιρομένην, ἕνδεκα μόσχους αὐτῇ κατέθυσεν. ἅμα δ’ ἡμέρᾳ τῷ Ἡρακλεῖ βουθυτῶν οὐκ ἐκαλλιέρει μέχρις εἴκοσι· τῷ δὲ πρώτῳ καὶ εἰκοστῷ παρῆν τὰ σημεῖα, καὶ νίκην ἀμυνομένοις ἔφραζεν. εὐξάμενος οὖν κατὰ βοῶν ἑκατὸν καὶ ἀγῶνος ἱεροῦ τῷ θεῷ, προσέταξε διακοσμεῖν τοῖς ἡγεμόσι τὸν στρατὸν εἰς μάχην·”
Δημοσθένης (Κατά Φιλίππου Γ’ 31)
«Ου μόνον ουχ Έλληνος όντος ουδέ προσήκοντος ουδέν τοιςΈλλησιν, αλλ’ ουδέ βαρβάρου εντευθεν οθεν καλόν ειπείν, αλλ’ ολέθρου Μακεδόνος, όθεν ουδ’ ανδράποδον πριετο τις αν πότε»
