Ο Νέγρος ιδρυτής των Δελφών. Οι ιεροί Αιθίοπες, μια προσφορά της "πάτριας" θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων

Στην εικόνα, ο Δελφός, ο μυθικός ιδρυτής της πόλης των Δελφών, γιος του Απόλλωνα ή του Ποσειδώνα, σε νόμισμα του 5ου αι. π.Χ. με σαφή νέγρικα χαρακτηριστικά.

Η εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη προσπαθεί να παρουσιάσει
το Νέγρο Δελφό σαν ...Κρητικό
βαφτίζοντας τους Κρητικούς ... μαύρους.

Η θεολογία της νέγρικης φυλής και οι ολύμπιοι θεοί:

Ο Διόδωρος λέει πως οι Αιθίοπες ήταν οι πρώτοι άνθρωποι, και πρώτοι πίστεψαν και λάτρεψαν τους θεούς. «Λένε λοιπόν πως οι Αιθίοπες εμφανίστηκαν πρώτοι από όλους τους ανθρώπους» «από αυτούς πρώτους δείχτηκε πώς να τιμώνται οι θεοί και να γίνονται οι θυσίες, οι πομπές και οι πανηγύρεις και όσα άλλα με τα οποία οι άνθρωποι τιμάνε το θεό» Γι’ αυτό, λέει, και οι θεοί απολαμβάνουν ιδιαίτερα τις θυσίες των Αιθιόπων, μάρτυράς του ο Όμηρος στην Ιλιάδα! Η μεγαλύτερη δε απόδειξη της θεοσέβειάς τους, λέει ο Διόδωρος, είναι που οι θεοί δεν επέτρεψαν ποτέ να κατακτηθούν οι Αιθίοπες από ξένο κράτος.

Οι Αιθίοπες, αν και δεν φαίνονται για Εβραίοι με την πρώτη ματιά, είναι μολοντούτο αγαπημένοι του Κυρίου! «Μήπως δεν είσαστε για μένα ισάξιοι με τους Αιθίοπες, παιδιά του Ισραήλ; είπε ο Θεός.» [Παλαιά Διαθήκη, Αμώς, Η΄, 7 (Εβραϊκή παραλλαγή)]

Ακολουθούν νέγρικα κεφάλια από νομίσματα της Λέσβου.
Έχουν πιθανότατα ιερατικό χαρακτήρα και συνδέονται με τους Δελφούς

Οι Έλληνες στην Τροία πολέμησαν εναντίον Αιθιόπων, που τους οδηγούσε ο Ημίθεος (όπως πίστευαν και οι Έλληνες, σε αρμονία με τους Εβραίους) Μέμνων.

Όπως αναφέρει ο Πολέμων, στο Άργος καλλιεργήθηκε το πρώτα το στάρι, με σπόρο που ήρθε από τη Λιβύη. Ένας κάμπος ονομάζονταν «Λιβυκόν πεδίον» και η Δήμητρα είχε την επωνυμία «Λιβύα».

 Κάποιος Αφρικανός Σειρίτης ύμνησε πρώτος την Κυβέλη, εφευρίσκοντας την τέχνη του αυλού. «Λίβυν δε τον αυλόν προσαγορεύουσιν οι ποιηταί» «επειδή Σειρίτης δοκεί πρώτος ευρείν την αυλητικήν, Λίβυς ων των νομάδων, ος και κατηύλισεν τα μητρώα πρώτος» («μητρώα» είναι τα αρμόζοντα στην Μητέρα των θεών, Κυβέλη)

 ο Δίας και η Αθηνά, χρησιμοποιούσαν την Αιγίδα, μια θαυματουργή δερμάτινη ασπίδα-μανδύα. «Αιγίς: το δέρμα που φοράνε οι Λίβυοι».«…το ρούχο και τις αιγίδες των αγαλμάτων της Αθηνάς τα φτιάξανε οι Έλληνες» [εμπνευσμένοι] «από τους Λίβυους. Παρεκτός που το ρούχο των Λίβυων είναι δερμάτινο, και τα κρόσσια δεν είναι φίδια, αλλά από λουριά, κατά τα άλλα, όλα ίδια είναι…». Αναφέρεται και «σπολάς Λίβυσσα» (είδος ρούχου).

 Ας μείνουμε στον Όμηρο. Μιλάει η θεά Ίρις: «Θα πάω πίσω στα ρέματα του Ωκεανού, στη γη των Αιθιόπων,» [=Αφρική] «όπου κάνουν πλούσιες θυσίες στους αθάνατους, για να πάρω και εγώ το μερτικό μου από τις θυσίες»   

             Κατά την διάρκεια των 51 ημερών που καλύπτει η αφήγηση της Ιλιάδας, οι Ολύμπιοι παρουσιάζονται να πηγαίνουν ομαδικά στην Αιθιοπία τουλάχιστο δυο φορές, δηλαδή συχνότερα από μια φορά το μήνα. Την πρώτη φορά, ο Δίας (αν όχι όλοι οι θεοί) μένει εκεί για 12 μέρες! (μπορεί και 14)  Στους Αιθίοπες  πηγαίνει και ο Ποσειδώνας, στην Οδύσσεια, για να απολαύσει τις θυσίες που του έκαναν.8 

Ο Δίας δεν πήγαινε στην Αιθιοπία μόνο για να δεχτεί θυσίες: «Μυθολογείται για το σμίξιμο του Δία και της Ήρας, και τον πηγαιμό του στην Αιθιοπία (γιατί, κάθε χρόνο στους Αιγύπτιους ο ναός του Δία (;) περνά τον ποταμό προς τη Λιβύη και επιστρέφει μετά από μερικές μέρες, σαν να έρχονταν ο θεός από την Αιθιοπία) και στο σμίξιμο αυτών των θεών, καταστολίζουν οι ιερείς με διάφορα  λουλούδια ένα βουνό, στα πανηγύρια των ναών, όταν επιστρέφουν και οι δύο»

Αιθίοπες απεικονίστηκαν από τον Φειδία σε ένα άγαλμα της Νέμεσης που στήθηκε για τη νίκη στον… Μαραθώνα. Η Νέμεσις ταυτίζονταν με την τρωική θεά Αδράστεια, και οι Αιθίοπες του… Μαραθώνα πρέπει να συνδέονται με τους Αιθίοπες του Μέμνονα.

Στους Δελφούς υπήρχε και άγαλμα του Λίβυου Σάρδου που εποίκισε τη Σαρδηνία, «γιου του Μακήρη που τον ονόμασαν Ηρακλή οι Λίβυοι και οι Αιγύπτιοι» 11 Ήταν ένας από τους πολλούς Ηρακλείς. Φαίνεται πως η λέξη «μάκαρ» (μακάριος, άγιος= Μακήρης) είναι Αφρικανική. Και η απολλώνια προφήτισσα Σίβυλλα είχε Λιβυκό όνομα. Εκείνη την εποχή, με τη λέξη «Λιβύη» υποδήλωναν όλη την Αφρική.

Με αυτά και άλλα ανάλογα στοιχεία δημιουργήθηκε η θεωρία του «Αφροκεντρισμού» από μαύρους πανεπιστημιακούς στην Αμερική, δηλ. πως ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός προέρχεται από την Αφρική! (όχι, θα μας τη χάριζαν!)

Δεν νομίζω πως υπήρχαν πράγματι μαύροι στην αρχαία Ελλάδα, κατά την γνώμη μου, εκτός από μερικούς σκλάβους, και αυτό κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Υπήρχε όμως μια μυθολογική βεβαιότητα πως οι Αιθίοπες είναι οι αγαπημένοι των θεών, ήδη από την εποχή του Ομήρου, και γι αυτό και απεικονίζονται, σαν ιερά πρόσωπα. Αυτός ο μύθος δημιουργήθηκε για να ενοχοποιεί του δήθεν ‘ασεβείς’ Έλληνες.

Αυτός είναι ο πατριωτισμός της θρησκείας των "εθνικών", οι οποίοι κατηγορούν τους Χριστιανούς πως έχουν Εβραίους ως ιερά πρόσωπα και δεν κοιτάνε τα χάλια τους.

Και σαν επίλογος,,,

Έναν ύμνο, παρακαλώ για τον Σικελιανό, την Αρβελέρ και τους υπόλοιπους θιασώτες των "Δελφικών εορτών" και του "Δελφικού πνεύματος".

Αθάνατοι!!!

Μάλλον πρόκειται για τον μυθικό Τρώα Μέμνονα
Βασιλιά της Αιθιοπίας.

Σιγά σιγά οι ιεροί αρχικά νέγροι άρχισαν να παριστάνονται σαν σκλάβοι...

Πηγές εικόνων:

http://realhistoryww.com/world_history/ancient/Misc/Common/coins.htm

https://www.pinterest.com/pin/456341374718122388/

http://realhistoryww.com/world_history/ancient/Minoan_Greece_2a.htm

http://www.noirguides.com/#!Image-of-the-Black-Head-of-a-Negro-Silver-coin-from-ancient-Greece-Delphi-V-century-BCE/c1qfs/55117e0c0cf21e26baa8331d

https://en.wikipedia.org/wiki/Jockey_of_Artemision

https://en.wikipedia.org/wiki/Slavery_in_ancient_Greece