Η Ηθική της Παλαιάς Διαθήκης

Ο Μελχισεδέκ.
Δεν ήταν Εβραίος.
Από αυτόν έμαθε ο Αβραάμ
να λατρεύει τον Θεό...

Μας έχουν τρελάνει οι παγανιστές με τις ανηθικότητες που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη. Σοκάρονται τα παιδιά αυτά, με τις πράξεις των Εβραίων, ενώ οι ανθρωποφαγίες και οι αιμομιξίες της Ελληνικής μυθολογίας τους αφήνουν αδιάφορους.

Η Παλαιά Διαθήκη, όμως, είναι μια Γραφή για σκεπτόμενους ανθρώπους.

Ο Θεός υπόσχεται τον παράδεισο στον Αδάμ και την Εύα. Τον απέκτησαν; Όχι, γιατί ήταν ανυπάκουοι και πονηρά σκεπτόμενοι.

Ο Θεός υποσχέθηκε την Γη της Επαγγελίας στους απογόνους του Αβραάμ. Την απέκτησαν; Όχι, καθόλου, παρά μετά πολλούς αιώνες, για να την χάσουν ξανά, να επανέλθουν, και να την ξαναχάσουν τελικά γιατί ...

-δεν φέροταν με σωστό τρόπο,

-ήταν ανήθικοι (όπως ακριβώς τους περιγράφουν οι παγανιστές, ας παραδεχτούμε προς χάριν της συζήτησης)  

-και γιατί οι Εβραίοι ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ. (ωπ, εδώ δεν κάτι δεν πάει καλά με τους γνήσιους Έλληνες…)

Μην ξεχνάμε πως ο τόσο ανήθικος κατά τους παγανιστές Αβραάμ ήταν αρχικά πολυθεϊστής, Χαλδαίος, και ο γάμος του με την αδελφή του ήταν πολυθεϊστικό και όχι Εβραϊκό έθιμο.

Μια τυχαία ματιά σε κάποιον, οποιονδήποτε, Προφήτη, μέσα από την Παλαιά Διαθήκη, θα σας πείσει πως αυτή ήταν η συμπεριφορά των Εβραίων, από τους Πατριάρχες, τους Κριτές έως τους Βασιλείς τους, και, σύμφωνα με τους ίδιους τους Προφήτες τους, αυτή η συμπεριφορά των Εβραίων τους οδήγησε στις εθνικές τους συμφορές.

Ο ίδιος ο Μωυσής καταδικάστηκε, παρά τις προσπάθειές του, να μη πατήσει στην Γη της Επαγγελίας...
Στην Παλαιά Διαθήκη, λοιπόν, η συμπεριφορά των Πρωταγωνιστών της είναι παράδειγμα προς αποφυγήν και αιτία παραδειγματισμού, και όχι ηθικό πρότυπο.

Μόνο ηλίθιοι ή εξυπνάκηδες που απευθύνονται σε ηλίθιους μπορούν να ισχυρίζονται το αντίθετο.

Μόνο ηλίθιοι ή εξυπνάκηδες που απευθύνονται σε ηλίθιους δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι Εβραίοι στην Παλαιά Διαθήκη συμπεριφέρονται σαν Παγανιστές, και αυτό δημιουργεί την ηθική τους κατάπτωση…

Μερικά τυχαία παραδείγματα:
Γράφει ο Ιεζεκιήλ για την Ιερουσαλήμ: «…η ρίζα σου και η γένεσίς σου εκ γης Χαναάν, ο πατήρ σου Αμορραίος και η μήτηρ σου Χετταία…» (ΙΣΤ΄, 3.)

Στην «Έξοδο», γλιστράει η γραφίδα του συντάκτη: «θεούς ου κακολογήσεις»... Και ο Ψαλμός του Δαυίδ: «Ο Θεός έστη εν συναγωγή θεών εν μέσω δε θεούς διακρινεί»... Αναφορές, δε,  σαν την ακόλουθη, βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο:
«Και οι ηγούμενοι δε του λαού και των ιερέων πολλά ησέβησαν και υπέρ πάσας τας ακαθαρσίας πάντων των εθνών και εμίαναν το ιερόν του Κυρίου το αγιαζόμενον εν Ιερουσαλήμ» (Έσδρας, Α΄, α, 47)

Ο ιερέας του Ναού «Πασχώρ υιός Εμμήρ, ηγούμενος οίκου Κυρίου», όταν άκουσε τον Ιερεμία να κατηγορεί τους Εβραίους επειδή λατρεύουν άλλους θεούς, «επάταξεν αυτόν και ενέβαλλεν αυτόν εις τον καταρράκτην, [τον πλάκωσε στο ξύλο και τον έριξε στην υδροροή-στέρνα] ος ην εν πύλη οίκου αποτεταγμένου του υπερώου, ος ήν εν οίκω Κυρίου»1

Ο Ιωσίας διέταξε να βγάλουν από το Ναό τα «σκεύη» της λατρείας του Βαάλ. Η Εβραϊκή παραλλαγή της Βίβλου μιλά για ολόκληρο ξόανο της Αστάρτης («Ασερά»- Χαστορέτ = Αφροδίτης) που βρίσκονταν στο Ναό. Υπήρχαν και Εβραίοι «καδησίμ», υφαντές των πέπλων του αγάλματος της θεάς.2 (όπως υφαίνονταν το πέπλο της Αθηνάς στα Παναθήναια)

Μαρτυρείται στην Π. Διαθήκη πως ο Σολομών έχτισε ανεξάρτητα ιερά της Ιστάρ.

«τότε ωκοδόμησε Σαλομών υψηλόν τω Χαμώς, ειδώλω Μωάβ και τω βασιλεί αυτών ει­δώλω υιών Αμμών και τη Αστάρτη βδελύγματι Σιδωνίων»3

«…και τον οίκον τον επί πρόσωπον Ιερουσαλήμ τον εκ δεξιών του όρους Μοσοάθ, ον ωκοδόμησε Σαλομών βασιλεύς Ισραήλ τη Αστάρτη προσοχθίσματι Σιδωνίων και τω Χα­μώς προσοχθίσματι Μωάβ και τω Μολχώλ βδελύγματι υιών Αμών…»4

«Και εσέβοντο οι υιοί Ισραήλ την Αστάρτην και Ασταρώθ και τους θεούς των Εθνών των κύκλων αυτών».5 Ποια ήταν η Αστάρτη;

«Την δε Αστάρτην Φοίνικες την Αφροδίτην είναι λέγουσιν»6

«Αστάρτη: η παρ’ Έλλησιν Αφροδίτη λεγομένη»7

Θέλουν και άλλα εδάφια οι απόγονοι του Διός για να καταλάβουν πως οι μισητοί τους Εβραίοι ήταν σαν κι αυτούς, παγανιστές, δηλαδή, και πως αυτή ήταν η αιτία της ανηθικότητάς τους, αλλά και της συνεχούς τιμωρίας τους από τον Θεό;

Και σαν Χριστιανοί, βλέπουμε πως όλη αυτή η, τραγική κατά βάθος, Ηθική περι -παρα-πλάνηση των Εβραίων, δικαιώνει απόλυτα την Καινή Διαθήκη και την ομολογία του Χριστιανισμού.

Σημειώσεις.

1 Παλαιά Διαθήκη, Ιερεμίας, Κ΄, 1-2

2 Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Δ΄, ΚΓ΄, και Εβραϊκή παραλλαγή, Δ΄ Βασιλειών, 23

3 Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Γ΄, ΙΑ΄, 5-7

4 Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Δ΄, ΚΓ΄, 13

5 Παλαιά Διαθήκη, Ιησούς Ναυή, ΚΔ΄, 32

6 Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Α΄, ια΄, σελ 41

7 Σούδα, λήμμα «Αστάρτη» Πηγή εικόνας: ΕΔΩ