Πρόσωπο με πρόσωπο ήρθαν το λιοντάρι κι ο καλόγερος στις όχθες του ποταμού.
Μα το λιοντάρι υπέφερε, ήταν φανερό. Ένα καλάμι του είχε μπηχτεί στην πατούσα και είχε κακοφορμίσει. Τα περισσότερα λιοντάρια, άλλωστε, πεθαίνουν από τέτοιες μολύνσεις.
Ο καλόγερος κατάλαβε τι είχε το ζώο, και του έβγαλε το καλάμι με προσοχή, χωρίς να φοβηθεί.
Από τότε το λιοντάρι τον ακολουθούσε σα σκυλάκι. Μετά από λίγο, και μια που είχε γίνει μόνιμος κάτοικος της μονής, ο καλόγερος ανάθεσε στο λιοντάρι μια εργασία: Έπρεπε να παίρνει από το χαλινάρι το γαϊδούρι του μοναστηριού και να το πηγαίνει στο ποτάμι να γεμίζει νερό. Το λιοντάρι εκτελούσε την αποστολή του πειθήνια και με χαρά.
Επειδή ο ποταμός ήταν ο Ιορδάνης, οι καλόγεροι το φώναζαν και το λιοντάρι Ιορδάνη πια.
Μια μέρα που το λιοντάρι κοιμόταν, ή έκοβε βόλτες, κανείς δεν ξέρει, ληστές άρπαξαν το γαϊδούρι. Ο Ιορδάνης γύρισε μόνος στο μοναστήρι. Όλοι υπέθεσαν πως είχε υποκύψει στα ένστικτά του και είχε φάει το ζωντανό.
Ο καλόγερος δεν το τιμώρησε, μια που ήξερε πως έτσι ζουν τα λιοντάρια, αλλά του ανάθεσε πλέον να φέρνει αυτό το νερό. Το λιοντάρι εκτελούσε και τη νέα του εργασία πολύ πρόθυμα.
Μετά από καιρό όμως, οι ληστές ξαναπέρασαν από την περιοχή, μαζί με το γαϊδούρι. Ο Ιορδάνης είδε τον γάιδαρο, τον γνώρισε, επιτέθηκε στους ληστές, τους τον πήρε και τον έφερε πίσω.
Ήρθε καιρός που ο καλόγερος πέθανε. Το λιοντάρι έλλειπε, και όταν γύρισε τον είχαν πια θάψει.
Όσο και να το φρόντιζαν οι άλλοι καλόγεροι, το λιοντάρι ούρλιαζε ζητώντας τον αφέντη του.
Το πήγαν στο τάφο, και εκεί έμεινε μέχρι να ξεψυχήσει.Ο καλόγερος ήταν ο όσιος Γεράσιμος, ο Ιορδανίτης.
 |
| Η ιστορία του λιονταριού και του οσίου Γεράσιμου του Ιορδανίτη όπως απεικονίζεται στις τοιχογραφίες του Αγίου Νικολάου του Ορφανού στην Θεσσαλονίκη. |
Διασκευασμένο από τον “Ορθόδοξο Συναξαριστή”
Πηγές εικόνων: Βικιπαίδεια, και το αρχείο του Δ. Σκουρτέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου