Ανακάλυψαν πράγματι οι Έλληνες την Αμερική; Τι λέει ο Πλούταρχος;

Πάνω στον χάρτη, με κόκκινο οι συσχετισμοί με την Αμερικανική Ήπειρο, και με κίτρινο οι συσχετισμοί με τις βορειοευρωπαϊκές θάλασσες. Με πράσινο, ο συσχετισμός που θα έπρεπε να δώσει ο Πλούταρχος αν εννοούσε πράγματι την Αμερική.
Πηγή χάρτη: Google maps

Γράφει λοιπόν ο Πλούταρχος πως πλέοντας από την Αγγλία προς Δυσμάς βρίσκει κανείς τρία νησιά και από πίσω μια ήπειρο. 

Εκεί επικρατούν συνθήκες Αρκτικού κύκλου όσον αφορά την διάρκεια της μέρας, αλλά το κλίμα είναι... εύκρατο (!) 

Μας λέει πως η περιοχή είναι σε μια ευθεία με την Κασπία θάλασσα.  

Προσθέτει πως εκεί κατοικούν Έλληνες, αναμεμιγμένοι με βαρβάρους, και πως εκεί εκστράτευσε και ο Ηρακλής. 

Από όλα αυτά, συνάγεται πως μιλά για την Ισλανδία και τα νησιά της Βόρειας Αμερικής (Γροιλανδία κλπ) που θεωρητικά οι αρχαίοι Έλληνες αγνοούσαν, και βγαίνει το συμπέρασμα πως, αντιθέτως, είχαν ανακαλύψει την Αμερική.

(δες παρακάτω αναλύσεις οπαδών αυτής της άποψης)

Εδώ θα διατυπώσουμε την δικιά μας θεωρία με βάση το κείμενο του μεγάλου αυτού αρχαίου συγγραφέα.

Απορίας άξιον είναι γιατί ο Πλούταρχος, ενώ αρχίζει από την Βρετανία και μιλά για πλεύση προς Δυσμάς, ξαφνικά αρχίζει να τοποθετεί τα νησιά του σε σχέση με βόρεια και ανατολικά τοπωνύμια και περιοχές. (Κασπία, θάλασσα του Αζόφ)

Γιατί λοιπόν, άραγε, γράφει πως η Ωγυγία του είναι σε μια ευθεία με την Κασπία, ενώ μπορεί να δώσει ανάλογο συσχετισμό με την Αγγλία που είναι κοντύτερα; Είναι τελείως άτοπο και παράλογο να κάνει τέτοια μεταφορά, που δεν βοηθά καθόλου τον προσανατολισμό του αναγνώστη.

 Άλλωστε η ερμηνεία πως κάνει τον συσχετισμό του μιλώντας για Γεωγραφικό Πλάτος είναι αυθαίρετη.

Γιατί λέει πως η θάλασσα που βρίσκεται η Ωγυγία μοιάζει με την Μαιώτιδα (Θάλασσα του Αζόφ) δηλαδή είναι κλειστή;  Καμιά ομοιότητα δεν υπάρχει ανάμεσα στην θάλασσα του Αζόφ και τις ακτές της Αμερικής.

Γιατί περιγράφει συνθήκες πλησίον του Αρκτικού Κύκλου;

Αυτή η εποίκιση της (υποτιθέμενης) Αμερικής από τον Ηρακλή, γιατί δεν αναφέρεται από άλλον συγγραφέα; Πως ξέφυγε από τόσους μυθογράφους αυτή η μεγάλη εκστρατεία;

Γιατί λέει πως οι κάτοικοι της ηπείρου είναι σαν νησιώτες μια που περιτριγυρίζονται από θάλασσα; Αυτό δεν ισχύει για την Αμερικανική Ήπειρο...

Όλες οι απορίες που τέθηκαν μπορούν να απαντηθούν αλλάζοντας μια λέξη στο κείμενο!!! 

Την πορεία της πλεύσης, από Δυτικά σε Ανατολικά.

Έτσι, η κλειστή αυτή θάλασσα, που μοιάζει με την Αζοφική, με τα νησιά -έχει εκεί όσα νησιά θέλουμε- είναι τώρα η Βαλτική ή η Λευκή Θάλασσα.

Ειδικά η Βαλτική, που ονομάστηκε από τη  νήσο Βαλτίδα που αναφέρουν οι Πλίνιος και Ξενοφών, δικαιολογεί την περιγραφή της από τον Πλούταρχο ως βαλτώδη.

Τόσο η Βαλτική, όσο και η Λευκή Θάλασσα, βρίσκονται σε μια γραμμή βάρεια της Κασπίας, και μαζί με την Μαύρη Θάλασσα, κάνουν την ενδιάμεση ξηρά να μοιάζει με ένα μεγάλο νησί.

Και το εύκρατο κλίμα; Μα και αυτό σε αυτήν την περιοχή αναφέρεται... Εκεί ήταν η Υπερβόρεια, που αν και βόρεια, είχε, όπως λένε οι μυθογράφοι, εύκρατο κλίμα, εκεί έλαμπε πάντα ο ήλιος, και γι αυτό πήγαινε εκεί και ο Απόλλων!!!

Αναφέρει κανείς άλλος εκστρατεία του Ηρακλή σε αυτές τις περιοχές; (Ουκρανία, Ρωσία, Βαλτικές χώρες) Φυσικά. Ο Ηρόδοτος λέει πως ο Ηρακλής εκστράτευσε εκεί ΔΙΑ ΞΗΡΑΣ και έκανε με μια φιδόμορφη γυναίκα τον Σκύθη, που ήταν ο γενάρχης των Σκυθών. 

Την εποχή του Πλούταρχου, που επικρατούσε ο Ευημερισμός (η θεωρία πως όλες οι μυθικές μορφές ήταν υπαρκτά πρόσωπα) ο Ηρακλής απέκτησε και συνοδεία, και στρατό, και “δημιούργησε” αποικία. Αλλά και ο αρχικός μύθος του Ηρόδοτου θα έφτανε για να καλύψει την αφήγηση του Πλούταρχου.

Επιπλέον, όλες οι αναφερόμενες αποστάσεις, αλλά και η γνώση αυτών των περιοχών, έρχονται να "εκλογικευθούν" και να είναι πλέον εύκολα αντιληπτές.

Είναι λοιπόν πιθανότατο να έγινε απλά ένα λάθος και από 'Ανατολικά” να γράφτηκε “Δυτικά”, είτε από τον Πλούταρχο, είτε από κάποιον αντιγραφέα.

Ας σημειώσουμε δε, πως το ταξίδι αυτό, που περιγράφει κάποιος Σύλλας, που είναι Καρχηδόνιος και όχι Έλληνας, γίνεται από Καρχηδόνιους, και οι έποικοι-προσκυνητές που μένουν εκεί, Καρχηδόνιοι Φοίνικες είναι, όχι Έλληνες...
Και για έναν Καρχηδόνιο, κάθε ταξίδι προς τα βόρεια, αρχίζει με την πλεύση προς το Γιβραλτάρ, προς τα Δυτικά πάντα, "πλέοντι πρὸς ἑσπέραν"...

Εδώ η μετάφραση μου από το κείμενο του Πλούταρχου.

Υπάρχει ένα νησί, η Ωγυγία, πέρα στην θάλασσα, που απέχει δρομο πέντε ημερών από την Βρετανία πλέοντας προς τη Δύση. Υπάρχουν δε και άλλα τρία νησιά που απέχουν το ίδιο μεταξύ τους και από αυτήν, και βρίσκονται προς το μέρος που δύει ο ήλιος το καλοκαίρι. Σε ένα από αυτά τα νησιά διηγούνται οι βάρβαροι πως ο Κρόνος φυλακίστηκε από τον Δία, που ήταν γιος του, να μένει εκεί σαν φρουρός  αυτών των νησιών και της θάλασσας εκείνης που ονομάζουμε Κρόνιο Πέλαγος.

Η δε μεγάλη στεριά κάτω από την οποία υπάρχει κυκλική θάλασσα, απέχει λιγότερο από τα άλλα νησιά και από την Ωγυγία απέχει γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια για όποιον ταξιδεύει με κουπιά. (είναι αργόπλευστο και πηλώδες το πέλαγος από τους πολλούς ποταμούς που παρασέρνουν πολύ χώμα και δημιουργούν προσχώσεις και η θάλασσα από αυτό το λόγο γίνεται βαριά και χωμάτινη, και γι αυτό φαίνεται πως πήζει.) Τα μέρη της ηπείρου αυτής τα παραλιακά τα κατοικούν Έλληνες, γύρω από έναν κόλπο όχι μικρότερο της Μαιώτιδας [θάλασσα του Αζόφ, το κλειστό βόρειο τμήμα της Μαύρης Θάλασσας] Το στόμιο αυτού του κόλπου είναι σε μια ευθεία με το στόμα του Κασπίου Πελάγους [Κασπία θάλασσα] και μάλλον πρέπει να τους λέμε νησιώτες αυτούς, αν και είναι στεριανοί, μια που κυκλώνονται από την θάλασσα.

Φαίνεται δε πως οι λαοί του Κρόνου αναμίχθηκαν κατόπιν με όσους απόμειναν από όσους ήρθαν μαζί με τον Ηρακλή και ενώ ήδη έσβηνε το Ελληνικό στοιχείο, γιατί υποτάσσονταν και στην γλώσσα των βαρβάρων και στους νόμους και στον τρόπο διατροφής τους, και ξαναζωντάνεψε και έγινε πάλι δυνατό και πολυπληθές. Γι αυτό τιμάνε πρώτα τον Ηρακλή και μετά τον Κρόνο.

Όταν λοιπόν το αστέρι του Κρόνου, που το λέμε εμείς Φαίνοντα και εκείνοι Nυκτούρο, μπει στον Ταύρο, κάθε τριάντα χρόνια, και ενώ για από καιρό πριν έχουν ετοιμάσει την θυσία και [...] στέλνουν όσους πέσει ο ο κλήρος με τα ανάλογα πλοία με πολύ περιποίηση και τα απαραίτητα εφόδια που χρειάζεται για να πλεύσουν τόσο πέλαγος με το κουπί, και για να ζήσουν στην ξενιτιά τόσο καιρό. Τύχη χρειάζεται, όπως φαίνεται για τον καθένα και άλλη, και όσοι γλυτώσουν από την θάλασσα φτάνουν πρώτα στα νησιά που κατοικούνται από Έλληνες και βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για μια [μόνο] ώρα επί τριάντα ημέρες. Αυτή είναι όλη κι όλη η νύχτα, που έχει ελαφρύ σκοτάδι και ημίφως να λάμπει από τα Δυτικά.

Και εδώ όλο το κείμενο του Πλούταρχου στο πρωτότυπο:

Ἔτι δέ μου σχεδὸν λέγοντος ὁ Σύλλας ὑπολαβών «ἐπίσχες» εἶπεν «ὦ Λαμπρία, καὶ παραβαλοῦ τὸ θυρίον τοῦ λόγου, μὴ λάθῃς τὸν μῦθον ὥσπερ εἰς γῆν ἐξοκείλας καὶ συγχέῃς τὸ δρᾶμα τοὐμὸν ἑτέραν ἔχον σκηνὴν καὶ διάθεσιν. ἐγὼ μὲν οὖν ὑποκριτής εἰμι, πρότερον δ' αὐτοῦ φράσω τὸν ποιητὴν ὑμῖν εἰ μή τι κωλύει, καθ' Ὅμηρον ἀρξάμενος. «Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται», δρόμον ἡμερῶν πέντε Βρεττανίας ἀπέχουσα πλέοντι πρὸς ἑσπέραν. ἕτεραι δὲ τρεῖς ἴσον ἐκείνης ἀφεστῶσαι καὶ ἀλλήλων πρόκεινται μάλιστα κατὰ δυσμὰς ἡλίου θερινάς. ὧν ἐν μιᾷ τὸν Κρόνον οἱ βάρβαροι καθεῖρχθαι μυθολογοῦσιν ὑπὸ τοῦ Διός, τὸν δ' ὡς υἱὸν ἔχοντα φρουρὸν τῶν τε νήσων ἐκείνων καὶ τῆς θαλάττης, ἣν Κρόνιον πέλαγος ὀνομάζουσι, παρακατῳκίσθαι. τὴν δὲ μεγάλην ἤπειρον, ὑφ' ἧς ἡ μεγάλη περιέχεται κύκλῳ θάλαττα, τῶν μὲν ἄλλων ἔλαττον ἀπέχει<ν>, τῆς δ' Ὠγυγίας περὶ πεντακισχιλίους σταδίους κωπήρεσι πλοίοις κομιζομένῳ. (βραδύπορον γὰρ εἶναι καὶ πηλῶδες ὑπὸ πλήθους ῥευμάτων τὸ πέλαγος. τὰ δὲ ῥεύματα τὴν μεγάλην ἐξιέναι γῆν καὶ γίνεσθαι προχώσεις ἀπ' αὐτῶν καὶ βαρεῖαν εἶναι καὶ γεώδη τὴν θάλατταν, ἧ καὶ πεπηγέναι δόξαν ἔσχε). τῆς δ' ἠπείρου τὰ πρὸς τῇ θαλάττῃ κατοικεῖν Ἕλληνας περὶ κόλπον οὐκ ἐλάττονα τῆς Μαιώτιδος, οὗ τὸ στόμα τῷ στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα κατ' εὐθεῖαν κεῖσθαι. καλεῖν δὲ καὶ νομίζειν ἐκείνους ἠπειρώτας μὲν αὑτοὺς <νησιώτας δὲ τοὺς> ταύτην τὴν γῆν κατοικοῦντας, ὡς καὶ κύκλῳ περίῤῥυτον οὖσαν ὑπὸ τῆς θαλάσσης. οἴεσθαι δὲ τοῖς Κρόνου λαοῖς ἀναμιχθέντας ὕστερον τοὺς μεθ' Ἡρακλέους παραγενομένους καὶ ὑπολειφθέντας ἤδη σβεννύμενον τὸ Ἑλληνικὸν ἐκεῖ καὶ κρατούμενον γλώττῃ τε βαρβαρικῇ καὶ νόμοις καὶ διαίταις οἷον ἀναζωπυρῆσαι πάλιν ἰσχυρὸν καὶ πολὺ γενόμενον. διὸ τιμὰς ἔχειν πρώτας τὸν Ἡρακλέα, δευτέρας δὲ τὸν Κρόνον. Ὅταν οὖν ὁ τοῦ Κρόνου ἀστήρ, ὃν Φαίνοντα μὲν ἡμεῖς, ἐκείνους δὲ Νυκτοῦρον ἔφη καλεῖν, εἰς Ταῦρον παραγένηται δι' ἐτῶν τριάκοντα, παρασκευασαμένους ἐν χρόνῳ πολλῷ τὰ περὶ τὴν θυσίαν καὶ τὸν ἀ... ἐκπέμπειν κλήρῳ λαχόντας ἐν πλοίοις τοσούτοις θεραπείαν τε πολλὴν καὶ παρασκευὴν ἀναγκαίαν μέλλουσι πλεῖν πέλαγος τοσοῦτον εἰρεσίᾳ καὶ χρόνον ἐπὶ ξένης βιοτεύειν πολὺν ἐμβαλλομένους. ἀναχθέντας οὖν χρῆσθαι τύχαις, ὡς εἰκός, ἄλλους ἄλλαις, τοὺς δὲ διασωθέντας ἐκ τῆς θαλάττης πρῶτον μὲν ἐπὶ τὰς προκειμένας νήσους οἰκουμένας δ' ὑφ' Ἑλλήνων κατίσχειν καὶ τὸν ἥλιον ὁρᾶν κρυπτόμενον ὥρας μιᾶς ἔλαττον ἐφ' ἡμέρας τριάκοντα. καὶ νύκτα τοῦτ' εἶ ναι, σκότος ἔχουσαν ἐλαφρὸν καὶ λυκαυγὲς ἀπὸ δυσμῶν περιλαμπόμενον. ἐκεῖ δὲ διατρίψαντας ἡμέρας ἐνενήκοντα μετὰ τιμῆς καὶ φιλοφροσύνης, ἱεροὺς νομιζομένους καὶ προσαγορευομένους, ὑπὸ πνευμάτων ἤδη περαιοῦσθαι. μηδ' ἄλλους τινὰς ἐνοικεῖν ἢ σφᾶς τ' αὐτοὺς καὶ τοὺς πρὸ αὐτῶν ἀποπεμφθέντας. ἐξεῖναι μὲν γὰρ ἀποπλεῖν οἴκαδε τοὺς τῷ θεῷ τὰ τρὶς δέκ' ἔτη συλλατρεύσαντας, αἱρεῖσθαι δὲ τοὺς πλείστους ἐπιεικῶς αὐτόθι κατοικεῖν, τοὺς μὲν ὑπὸ συνηθείας τοὺς δ' ὅτι πόνου δίχα καὶ πραγμάτων ἄφθονα πάρεστι πάντα, πρὸς θυσίαις καὶ χορηγίαις ἢ περὶ λόγους τινὰς ἀεὶ καὶ φιλοσοφίαν διατρίβουσι. θαυμαστὴν γὰρ εἶναι τῆς τε νήσου τὴν φύσιν καὶ τὴν πραότητα τοῦ περιέχοντος ἀέρος. ἐνίοις δὲ καὶ τὸ θεῖον ἐμποδὼν γίνεσθαι διανοηθεῖσιν ἀποπλεῖν ὥσπερ συνήθεσι καὶ φίλοις ἐπιδεικνύμενον. οὐκ ὄναρ <γὰρ> μόνον οὐδὲ διὰ συμβόλων, ἀλλὰ καὶ φανερῶς ἐντυγχάνειν πολλοὺς ὄψεσι δαιμόνων καὶ φωναῖς. αὐτὸν μὲν γὰρ τὸν Κρόνον ἐν ἄντρῳ βαθεῖ περιέχεσθαι πέτρας χρυσοειδοῦς καθεύδοντα (τὸν γὰρ ὕπνον αὐτῷ μεμηχανῆσθαι δεσμὸν ὑπὸ τοῦ Διός), ὄρνιθας δὲ τῆς πέτρας κατὰ κορυφὴν εἰσπετομένους ἀμβροσίαν ἐπιφέρειν αὐτῷ, καὶ τὴν νῆσον εὐωδίᾳ κατέχεσθαι πᾶσαν, ὥσπερ ἐκ πηγῆς σκιδναμένῃ τῆς πέτρας. τοὺς δὲ δαίμονας ἐκείνους περιέπειν καὶ θεραπεύειν τὸν Κρόνον, ἑταίρους αὐτῷ γενομένους, ὅτε δὴ θεῶν καὶ ἀνθρώπων ἐβασίλευε. καὶ πολλὰ μὲν ἀφ' ἑαυτῶν μαντικοὺς ὄντας προλέγειν, τὰ δὲ μέγιστα καὶ περὶ τῶν μεγίστων ὡς ὀνείρατα τοῦ Κρόνου κατιόντας ἐξαγγέλλειν. ὅσα γὰρ ὁ Ζεὺς προδιανοεῖται, ταῦτ' ὀνειροπολεῖν τὸν Κρόνον, ἐπειδὰν στασιάσαντα τὰ τιτανικὰ πάθη καὶ κινήματα τῆς ψυχῆς ἐν αὐτῷ παντάπασιν ὁ ὕπνος <κατα κοιμήσῃ> καὶ γένηται τὸ βασιλικὸν καὶ θεῖον αὐτὸ καθ' ἑαυτὸ καθαρὸν καὶ ἀκήρατον. Ἐνταῦθα δὴ κομισθείς, ὡς ἔλεγεν, ὁ ξένος καὶ θεραπεύων τὸν θεὸν ἐπὶ σχολῆς, ἀστρολογίας μὲν ἐφ' ὅσον γεωμετρήσαντι ποῤῥωτάτω προελθεῖν δυνατόν ἐστιν ἐμπειρίαν ἔσχε, φιλοσοφίας δὲ τῆς ἄλλης τῷ φυσικῷ χρώμενος. ἐπιθυμίαν δέ τινα καὶ πόθον ἔχων γενέσθαι τῆς μεγάλης νήσου θεατής (οὕτως γὰρ ὡς ἔοικε τὴν παρ' ἡμῖν οἰκουμένην ὀνομάζουσιν), ἐπεὶ δὴ τὰ τριάκοντ' ἔτη διῆλθεν, ἀφικομένων τῶν διαδόχων οἴκοθεν ἀσπασάμενος τοὺς φίλους ἐξέπλευσε, τὰ μὲν ἄλλα κατεσκευασμένος εὐ σταλῶς ἐφόδιον δὲ συχνὸν ἐν χρυσοῖς ἐκπώμασι κομίζων. ἃ μὲν οὖν ἔπαθε καὶ ὅσους ἀνθρώπους διῆλθεν, ἱεροῖς τε γράμμασιν ἐντυγχάνων ἐν τελεταῖς τε πάσαις τελούμενος, οὐ μιᾶς ἡμέρας ἔργον ἐστὶ διελθεῖν, ὡς ἐκεῖνος ἡμῖν ἀπήγγελλεν εὖ μάλα καὶ καθ' ἕκαστον ἀπομνημονεύων. ὅσα δ' οἰκεῖα τῆς ἐνεστώσης διατριβῆς ἐστιν, ἀκούσατε. πλεῖστον γὰρ ἐν Καρχηδόνι χρόνον διέτριψεν, ἅτε δὴ παρ' ἡμῖν μεγάλας <τοῦ Κρόνου τιμὰς> ἔχοντος, καί τινας, ὅθ' ἡ προτέρα πόλις ἀπώλλυτο, διφθέρας ἱερὰς ὑπεκκομισθείσας κρύφα καὶ διαλαθούσας πολὺν χρόνον ἐν γῇ κειμένας ἐξευρών, τῶν τε φαινομένων θεῶν ἔφη χρῆναι καί μοι παρεκελεύετο τιμᾶν διαφερόντως τὴν Σελήνην ὡς τοῦ βίου κυριωτάτην οὖσαν ... ἐχομένην.»

Η φωτογραφία από την μελέτη του Μαργιολάκου.
Η ταύτιση των περιοχών
σύμφωνα με τους οπαδούς της ανακάλυψης της Αμερικής

Εδώ μια ανάλυση των οπαδών της ανακάλυψης της Αμερικής:

Στο απίστευτο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει και ταξιδέψει στην Αμερικάνικη ήπειρο χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο, κατέληξε σε έρευνά του ένας έλληνας ερευνητής των αιγαιακών γραφών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον δρ. Μηνά Τσικριτσή, οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν επισκεφτεί τη Βόρεια Αμερική πολύ πιο πριν την ανακαλύψει ο Κολόμβος. Αυτό, υποστηρίζει, προκύπτει από την μελέτη ενός κειμένου του  Πλουτάρχου, το «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», όπου στις παραγράφους 941Α-942, περιγράφει το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας».

Σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, ο οποίος συνεχίζει την έρευνα που έκανε πριν από δύο χρόνια ο καθηγητής Η. Μαριολάκος που είχε υποστηρίξει ότι οι προϊστορικοί Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής και την οποία επισκέπτονταν, από το κείμενο του Πλουτάρχου με χρήση ειδικών προγραμμάτων με Η/Υ αποκαθίσταται μια λησμονημένη ιστορική πραγματικότητα, που μέχρι σήμερα διέφευγε από πολλούς -αν όχι όλους- ερευνητές.

Στη ανακοίνωσή του, ο δρ. Τσικριτσής υποστηρίζει ότι πριν τον Κολόμβο υπήρχε μία επικοινωνία που ξεκινά από την Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την Εποχή του Χαλκού είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν σε μια λίμνη (την ονομάζει Superior) του Καναδά.

Φαίνεται -σημειώνει- ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες, συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμιξίες με του ντόπιους. Στη συνέχεια, την Εποχή του Σιδήρου το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση. Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.

Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος».

Έτσι εξηγείται, σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, και το ότι στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Σουπέριορ και στο νησί Ρόιγιαλ που βρίσκονται στον Καναδά έχουν γίνει μεγάλες εξορύξεις χαλκού σε μία περίοδο, μεταξύ 2400 και 1200 πΧ, παρότι η περιοχή βρίσκονταν στη λίθινη εποχή.

Σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο του Πλουτάρχου ο συντονιστής του διαλόγου, ο Λαμπρίας καλεί τον Σύλλα τον Καρχηδόνιο να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από του υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα, Την ιστορία που αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο. Τελικά τα δεδομένα που αναφέρει το κείμενο επιβεβαιώνουν, όπως δείχνει η μελέτη του κ. Τσικριτσή, με τη χρήση Η/Υ, την περιγραφή ενός ταξιδιού το 86 μΧ που πραγματοποιήθηκε από τον Καναδά στην Καρχηδόνα. Τα συμπεράσματα συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Το αποκαλυπτικό κείμενο προσδιορίζει σωστά την απόσταση από την Βρετανία στο νησί της Ωγυγίας- την Ισλανδία, με καράβι με κουπιά που πλέει 5 ημέρες (880 km).

2. Αναφέρει μία μεγάλη ηπειρωτική γη που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία, Νήσο Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας.

3. Προσδιορίζει ότι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (στην ίδια ευθεία) βρίσκεται η είσοδος του κόλπου του Αγίου Λαυρεντίου (Gulf of St. Laurence) με την Κασπία θάλασσα, γεγονός που παρατηρούμε στην ευθεία της.

4. Προσδιορίζει ορθά ότι ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου είναι λίγο μεγαλύτερος από την Μαιώτιδα λίμνη, τη σημερινή Αζοφική. Στις ακτές του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και μετά την αποστολή του Μυκηναΐου Ηρακλή, πιθανόν τον 15ο αιώνα πΧ, αναθερμάνθηκε το ελληνικό στοιχείο που έσβηνε από τις επιμειξίες με τους ντόπιους (εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με το Ιόλαο, αλλά ήταν μία εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στο κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν).

5. Καθορίζει περίοδο τριάντα χρονών, μετά την οποία ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής: όταν ο Πλανήτης Κρόνος ανατέλλει με τον αστερισμό του Ταύρου. Τα αστρονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι σε γεωγραφικό πλάτος βόρειο 47ο, τον 1ο αιώνα μΧ, η περίοδος αυτή ήταν στα τέλη Μαΐου του 86 μΧ.

6. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής τρεις μήνες έμεναν στο νησί της Γροιλανδίας βόρεια (60ο Ν), που ο ήλιος δύει μόνο μια ώρα την περίοδο του θερινού ηλιοστασίου μεταξύ 9/6 και 9/7. Ο προσδιορισμός αυτός επιβεβαιώνει ότι το νησί της Γροιλανδίας πρέπει να ταυτιστεί με τον κάτω κόσμο, όπου είχε ταφεί ο Κρόνος σε σπήλαιο και φυλασσόταν από τον Δία.

7. Ο λόγος των μεγάλων ταξιδιών την Εποχή του Χαλκού τεκμηριώνεται από τον καθαρό χαλκό, που βρισκόταν σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά. Από την περιοχή αυτή εξορύχτηκαν 50.000 τόνοι χαλκού μεταξύ 2400 και 1200 πΧ.

8. Στην εποχή του Πλουτάρχου ο ίδιος αναφέρει, ότι δεν μετέφεραν χαλκό αλλά χρυσές κούπες και αγγεία που μέσα είχαν τις προμήθειες του ταξιδιού.

9. Τέλος είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα τα μαντεία ήταν κέντρα καταγραφής γεωγραφικής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμβουλεύουν για μελλοντικές αποικίσεις. Έτσι είναι αποδεκτό ότι ο Πλούταρχος μετά το 86 μΧ που ήταν ιερέας στο Μαντείο των Δελφών, έχει αυτή τη γνώση.

10. Το ταξίδι επιστροφής φαίνεται ότι γινόταν από βόρεια, ξεκινώντας από τον Καναδά, πήγαιναν στη Γροιλανδία (νησί του Κρόνου) έφθαναν στην Ισλανδία και από εκεί έφθαναν στη Βρετανία. Στοιχείο επιβεβαίωσης αυτής της διαδρομής είναι το νησί σταθμός, που φέρει ακόμα και σήμερα το όνομα Μυκήνες (Mykines) το δυτικότερο νησί των Faeroe

Συμπερασματικά, η έρευνα του Μηνά Τσικριτσή είναι ότι πραγματοποιήθηκε ταξίδι από τον Καναδά στην Καρχηδόνα τον Μάιο του 86 μΧ. Σε συνδυασμό με τα άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνονται με Υ/Η γίνονται αποδεκτές και οι άλλες περιγραφές του Πλουτάρχου, ότι δηλαδή, στα αρχαία χρόνια πριν την εκστρατεία του Ηρακλή είχαν πάει στην περιοχή και αρχαιότεροι Έλληνες, πιθανότατα οι Μινωίτες. Τα στοιχεία αυτά έρχονται και επιβεβαιώνουν αρχαιολογικά διάσπαρτα ευρήματα γραφής - και όχι μόνο - από περιοχές στην Αμερική. Τελικά πριν τον Κολόμβο, τους Κινέζους και τους Βίκινγκς είχαν πάει στην Αμερική και Έλληνες τουλάχιστο τον 1ο αιώνα πΧ και πιθανόν ήδη τη 2η χιλιετία πΧ.

Πηγή: Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν ανακαλύψει την Αμερική από ταπροϊστορικά χρόνια! |iefimerida.gr 

Και εδώ η ανάλυση του Μαριολάκου:

OI ΞΕΧΑΣΜΕΝEΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚO-ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ