Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Ελληνοκεντρικές απάτες: Σεξουαλική ελευθερία στην αρχαιότητα. Ο μέγας μύθος.

Αυτή είναι η εσφαλμένη εικόνα που δημιούργησαν για την Ελληνική Αρχαιότητα οι Δυτικοί, και την υιοθέτησαν αβασάνιστα οι σύγχρονοι παγανιστές, αποδείχνοντας πόσο αγνοούν την αρχαιότητα που τόσο -δήθεν- θαυμάζουν...



Είπεν ο μέγας Μύστης και Καθηγητής Λιαντίνης:
“Στην αρχαία Ελλάδα δεν ίσχυε  το ού μοιχεύσεις”.
Όλοι οι δωδεκάθεοι “Ύπατοι Εθνικοί” κλπ. διαδίδουν τον μύθο πως η σεξουαλική δραστηριότητα ήταν ελεύθερη στην αρχαία  Ελλάδα, και κατηγορούν τον Χριστιανισμό πως περιόρισε, πρώτος, την ανθρώπινη φύση και τις ερωτικές της τάσεις.
Σε μια σειρά δημοσιεύσεων (αυτή είναι η πρώτη) θα καταρρίψουμε αυτόν τον μύθο.


Οι Ιουλιανοί νόμοι περί γάμου

Το 18 μ.Χ, ο Αυτοκράτωρ Αύγουστος πέρασε τους εξής νόμους σχετικά με τον γάμο και την μοιχεία. Επίσης θέσπισε ελαφρύνσεις για όσους παντρευόταν, και επιβαρύνσεις για τους άγαμους.
Οι ίδιοι περίπου νόμοι ίσχυαν και στην Ελλάδα. Δεν έχουμε τα ακριβή κείμενά τους, αλλά τους βρίσκουμε στους διασωθέντες λόγους των ρητόρων.
Ας δούμε λοιπόν πόση σεξουαλική ελευθερία υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα και την Ρώμη.


Οι συνέπειες της μοιχείας.
(Paul, Opinions 2.26.1-8, 10-12, 14-17. L) 2.26


Ο φυσικός ή ο θετός πατέρας μπορεί να σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια έναν μοιχό που τον έπιασε με την κόρη του στην πράξη, είτε στο σπίτι του είτε στο σπίτι του γαμπρού του, όποια να είναι η κοινωνική του τάξη.


Αν ένας γιος που έχει αναλάβει την πατρική εξουσία στην οικογένεια (προφανώς λόγω θανάτου του πατέρα) συλλάβει την “κόρη” του να μοιχεύει, αν και το γράμμα του νόμου του απαγορεύει να την σκοτώσει, θα έπρεπε να επιτρέπεται να το κάνει.


Επιτρέπεται να κρατεί (φυλακίζει – αλυσοδένει κλπ) κανείς ιδιωτικά έναν μοιχό που πιάστηκε στην πράξη, για 20 ώρες, φωνάζοντας τους γείτονες για μάρτυρες.


Ο σύζυγος δεν μπορεί να σκοτώσει κάποιον που πιάστηκε να μοιχεύει, εκτός αν είναι επικηρυγμένος, αν πουλάει το σώμα του, ή αν είναι σκλάβος. Δεν μπορεί όμως να σκοτώσει την γυναίκα του.


Έχει αποφασιστεί πως ο σύζυγος που σκότωσε την γυναίκα του επειδή τη έπιασε στην πράξη με ένα μοιχό, να τιμωρείται επιεικώς, διότι το έπραξε δικαίως εν βρασμώ ψυχής.


Αφού σκότωσε τον μοιχό, ο σύζυγος οφείλει αμέσως να διώξει την γυναίκα του, και να δηλώσει δημόσια εντός τριών ημερών ποιος ήταν ο μοιχός και που βρήκε την γυναίκα του. (να μοιχεύει [;])


Ο σύζυγος που έπιασε την γυναίκα του να μοιχεύει, μπορεί να σκοτώσει τον μοιχό μόνο μέσα στο σπίτι του.


Ο σύζυγος που έπιασε την γυναίκα του να μοιχεύει και δεν την έδιωξε αμέσως, πρέπει να διωχθεί ως προαγωγός. (Νταβατζής)


[λίγο αστείο το επόμενο]
Να σημειωθεί πως μπορούν να κατηγορηθούν δυο μοιχοί με την ίδια γυναίκα ταυτόχρονα, αλλά όχι περισσότεροι.


Αποφασίστηκε πως δεν μπορεί να διαπραχθεί μοιχεία με γυναίκα που διευθύνει κάποια επιχείρηση ή κατάστημα. (υποθέτω πως εννοεί πως ήδη η έννοια της εργαζόμενης γυναίκας συνοδεύεται από σεξουαλική δραστηριότητα εκτός γάμου εκ των πραγμάτων…[;])


Οποιοσδήποτε έχει ερωτικές σχέσεις με έναν ελεύθερο άντρα χωρίς την συγκατάθεσή του πρέπει να εκτελείται.


Οι γυναίκες που καταδικάστηκαν για μοιχεία θα χάνουν την  μισή προίκα τους και το ένα τρίτο των αγαθών τους, και θα τιμωρούνται επίσης με εξορία σε ένα νησί. Η μισή περιουσία του μοιχού θα κατάσχεται επίσης, και θα εξορίζεται και αυτός σε νησί, αλλά διαφορετικό από αυτό της γυναίκας.


Η ποινή για την αιμομιξία είναι εξορία σε ένα νησί, αλλά μόνο για τους άντρες. Στις γυναίκες εφαρμόζεται μόνο αν έχουν παράλληλα καταδικαστεί για μοιχεία.


Η ερωτική επαφή με σκλάβες, θεωρείται βλάβη [ιδιοκτησίας] μόνο αν αυτή υποβίβασε την χρηματική τους αξία, ή αν μέσω αυτής επιχειρήθηκε βλάβη στην ιδιοκτήτριά της.


Αναστολή για το αδίκημα της μοιχείας δεν δίνεται.


Σημείωση:
Η παρούσα ανάρτηση θα συνοδευτεί από πολλές άλλες με το ίδιο θέμα, υπό την ετικέτα: “Σεξουαλική ελευθερία στην αρχαιότητα. Ο μέγας μύθος”, ώστε να σχηματιστεί σφαιρική εικόνα για το θέμα.


Πηγή:
The Julian marriage laws (nos. 120-123, etc.)




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου