Ελληνική και Ρωμαϊκή θεραπευτική ανθρωποφαγία. Η Ιατρική σε άλλο επίπεδο.

Ο Πλίνιος σχολιάζει αρνητικά τις, ευρέως διαδεδομένες στην εποχή του, φαρμακευτικές αγωγές από ανθρώπινα σώματα, ζωντανά ή νεκρά...

"Ας υποθέσουμε πως πρώτες ήταν οι μακρινές βαρβαρικές φυλές που τα εφάρμοσαν αυτά, πρέπει και οι άνθρωποι στην Ελλάδα να υιοθετούν αυτές τις πρακτικές σαν δικές τους;" 

 Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία

28.2

Κεφ. 2.— Φάρμακα προερχόμενα από άνθρωπο.

Αίμα Μονομάχου.
Το καλύτερο φάρμακο για την
Επιληψία...

Ακολουθεί η κατά λέξη μετάφραση του κειμένου του Πλίνιου:

"Ας αρχίσουμε λοιπόν από τον άνθρωπο και οι πρώτες μας έρευνες θα γίνουν στις πηγές (φαρμάκων) που προέρχονται από τον ίδιο, ένα θέμα γεμάτο με ατέλειωτες δυσκολίες εξ αρχής.

Όσοι πάσχουν από επιληψία έχουν συνήθεια να πίνουν αίμα, ακόμα και αυτό των μονομάχων, παίρνοντάς όσο είναι ακόμα ζωντανοί. Κάτι, που όταν το βλέπουμε να το κάνουν τα θηρία, στην ίδια αρένα, είναι θέαμα που μας προξενεί φρίκη!

Και όμως, αυτοί το θεωρούν σαν αποτελεσματικότατη θεραπεία για την αρρώστια τους, να πίνουν δηλαδή το ζεστό αίμα ενός ανθρώπου που αναπνέει ακόμα, βάζοντας το στόμα τους στην πληγή του, ρουφώντας του την ίδια του την ζωή. Και αυτό γίνεται αν και το να ακουμπάνε ανθρώπινα χείλη στην πληγή ενός άγριου ζώου θεωρείται ασέβεια!

Άλλοι πάλι, αναζητάνε το μεδούλι των οστών των ποδιών και τους εγκέφαλους βρεφών.

Δεν είναι και λίγοι οι (αρχαίοι) Έλληνες συγγραφείς, που επίσης, επεκτάθηκαν στις ιδιαίτερες γεύσεις των διάφορων ανθρώπινων χολών ή μελών του ανθρώπινου σώματος,  και οι έρευνες τους έφτασαν μέχρι και στα νυχοκόματα.  Σα να ήταν η επιδίωξη της υγείας στον άνθρωπο το να γίνει σαν άγριο ζώο, και έτσι να κολλάει αρρώστιες από εκεί που προσπαθεί να τις αποφύγει. Έτσι είναι, μα τον Ηρακλή! Αφού όλες αυτές οι προσπάθειες είναι μάταιες, απογοητεύεται από την θεραπεία. Είναι ασέβεια να εξετάζεις {Σημ. Μεταφραστή:για σπλαχνομαντεία - προφανώς κάτι τέτοια γίνονταν στις ανθρωποθυσίες} τα ανθρώπινα εντόσθια, πόσο μάλλον να τα τρώς!

Πες μου Οσθάνη, ποιος πρώτος τα σκαρφίστηκε αυτά; 

Αυτόν κατηγορώ, αυτόν που ξερίζωσε κάθε ανθρώπινο νόμο, αυτόν που ανακάλυψε αυτές τις θηριωδίες. Το έκανε, αναμφίβολα, πιστεύοντας πως η Ανθρωπότητα δεν θα ξέχναγε το όνομα του. 

Ποιος ήταν που σκέφτηκε πρώτος να καταβροχθίζεται κάθε μέλος του ανθρώπινου σώματος; 

Ποια ήταν τα εγγενή κίνητρα που τον παρακίνησαν; 

Ποια μπορεί να είναι η αρχή αυτής της ιατρικής μεθόδου;

Ποιος ήταν αυτός που έκανε τα δηλητήρια λιγότερο απαγορευμένα από τα αντίδοτα που έδινε γι αυτά;

Ας υποθέσουμε πως πρώτες ήταν οι μακρινές βαρβαρικές φυλές που τα εφάρμοσαν αυτά, πρέπει και οι άνθρωποι στην Ελλάδα να υιοθετούν αυτές τις πρακτικές σαν δικές τους;

Δημόκριτος:
Ειδικός στην θεραπεία
με ανθρώπινα κρανία.

Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στα υπομνήματα του Δημόκριτου, που υπάρχουν ακόμη, {Σημ. του Μεταφραστή: Εννοεί πως τα διάβασε στο πρωτότυπο και όχι σε αναφορά κάποιου άλλου συγγραφέα για τον Δημόκριτο} ότι για ορισμένες ασθένειες κάνει καλό το κρανίο ενός κακοποιού, ενώ για άλλες χρειάζεται το κρανίο ενός που ήταν φίλος και καλεσμένος.

Ο Απολλώνιος, πάλι, μας πληροφορεί στα γραπτά του πως το πιο αποτελεσματικό φάρμακο για τον πονόδοντο είναι να ξύνουμε τα ούλα με το δόντι ενός που έχει πεθάνει βίαια. 

Και, κατά τον Μίλητο, η ανθρώπινη χολή γιατρεύει τον καταρράκτη. 

Για την επιληψία, ο Αρτέμων συνταγογραφεί νερό από πηγή παρμένο νύχτα, μέσα σε καύκαλο ανθρώπου που σκοτώθηκε και που το σώμα του δεν αποτεφρώθηκε.

Από το κρανίο επίσης ανδρός που κρεμάστηκε, ο Ανταίος έκανε χάπια που ήταν αντίδοτο στο δάγκωμα λυσσασμένου σκύλου.

Ουδέν σχόλιον
Φωτίζει και τα ρομαντικά σας
βράδια...

Επιπλέον όλων αυτών, οι άνθρωποι έφτασαν στο να κάνουν παρόμοια γιατροσόφια ακόμα και για τα τετράποδα. Για τον τυμπανισμό στα βοοειδή, για παράδειγμα, τρυπάνε τα κέρατά τους και βάζουν μέσα ανθρώπινα κόκαλα.
Και όταν τα γουρούνια αρρωσταίνουν, τους δίνουν αλεύρι σταριού που είχε μείνει για μια νύχτα στο μέρος όπου κάποιος άνθρωπος σκοτώθηκε ή κάηκε.

Μακριά από εμάς και από τα γραπτά μας τέτοιες συνταγές!
Εμείς θα περιγράψουμε μόνο φάρμακα, όχι βδελύγματα! Υπάρχουν ας πούμε περιπτώσεις όπου το γάλα μιας γυναίκας έχει θεραπευτική επίδραση, ή που το ανθρώπινο σάλιο μπορεί να φανεί χρήσιμο, ή και η επαφή με άλλο ανθρώπινο σώμα, και άλλες τέτοιες περιπτώσεις ίδιας φύσης.

Δεν βλέπουμε την Ζωή σαν τόσο επιθυμητή ώστε να επιμηκύνεται με κάθε μέσο - αν αυτό βέβαια συμβαίνει πράγματι -  και εσύ που έχεις τέτοια γνώμη, μάθε, όποιος και να είσαι, πως θα πεθάνεις, ακόμα κι αν επέζησες μέσω ανωμαλιών και βδελυγμάτων.
Ας μάθει ο καθένας πως ανάμεσα στις ευλογίες της Φύσης προς τον άνθρωπο, δεν υπάρχει μεγαλύτερη από τον θάνατο που έρχεται στην ώρα του. Και, το καλύτερο σχετικά με αυτό, είναι πως ο κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να τον δώσει στον εαυτό του."

Πηγή: