 |
| ...Ομαδικός τάφος σφαγιασθέντων λοιπόν, και ο νεκρός σε απελπιστική ...μοναξιά και με τα χέρια σταυρωμένα, πράγμα που δείχνει πως θάφτηκε φτωχικά μεν, αλλά με προσοχή... Μια σειρά τέτοιων φωτογραφιών μας παρουσιάζουν ως αποδείξεις... |
Δεν θα μιλήσω εδώ για την σφαγή του Ιπποδρόμου από τον Θεοδόσιο στην Θεσσαλονίκη.
Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας (Πολυθεϊστής ή Χριστιανός) που τα έβαλε με μια μεγάλη πόλη της επικράτειάς του. Οι λόγοι αυτής της διαχρονικής αντίθεσης ήταν πολιτικοί και ιστορικοί, και η ανάλυση αυτού του φαινομένου δεν είναι ο στόχος του άρθρου.
Στόχος μας είναι να δούμε με ποιες αποδείξεις τεκμηριώνεται η εύρεση αυτού του ομαδικού τάφου... 17.000 Ελλήνων θυμάτων του Θεοδοσίου στην Θεσσαλονίκη το 2012, όπως αναφέρεται.
Καλά υποψιαστήκατε... Καμία απόδειξη δεν υπάρχει. Άλλωστε μόνο η καταμέτρηση, εξέταση και ταξινόμηση των... 17.000 σκελετών θα έπαιρνε χρόνια.
Όσοι δημοσιεύουν την ”είδηση” περί δήθεν εύρεσης ομαδικού τάφου 17.000 σφαγιασμένων Ελλήνων από τον Θεοδόσιο τον Μέγα στην Θεσσαλονίκη, ή δίνουν σαν πηγή ο ένας τον άλλον, ή τον “συγγραφέα - ιστορικό”, όπως αποκαλείται, Ομηρο Ευστρατίου, που, όπως φαίνεται, αυτός ξεκίνησε όλη την ιστορία, αυτός μόνο είδε τους νεκρούς μαζί με κάποιον... Ελληνοαμερικάνο Εύδωρο (Ευ-δώρο) (Ο Εύδωρος πρέπει να είναι κάτι σαν τον Βαγγέλη Ρήνα που ...ξαναγράφει την Μυθολογία και μας έχει κάνει γνωστούς στην Κίνα) και αυτός πήρε και τις φωτογραφίες.
(Βάζω παρακάτω τους συνδέσμους)
Πουθενά στις δημοσιεύσεις δεν αναφέρεται καμιά μελέτη χρονολόγησης του ευρήματος (πχ με άνθρακα 14) ή κάποια ανακοίνωση αρχαιολόγου, ή έστω ιδιωτική γνώμη ειδικού, πώς άλλωστε, μια που ο ίδιος ο εφευρέτης της είδησης δηλώνει, πολύ σίγουρος για το πράγμα:
“Καμμία ανακοίνωση δεν θα βγάλει το σεβαστό πανεπιστήμιο”, μας διαβεβαιώνει... (αυτό μας έλλειπε)
Και εκεί που ο Ευστρατίου γράφει πως είδε και φωτογράφισε “δεκάδες σκελετούς”, αυτές οι δεκάδες έγιναν... 17.000 ...τεμάχια στις αναδημοσιεύσεις. (βέβαια, στις φωτογραφίες που δημοσιεύει και λέει πως τις πήρε ο ίδιος, δεκάδες σκελετούς δεν βλέπουμε, ομαδικούς τάφους δεν βλέπουμε, αλλά μόνο ενδείξεις φτωχικών ταφών σε περιορισμένο χώρο.)
Άσε που με τόσες "δεκάδες" νεκρούς που είδε, γιατί ο "Ιστορικός" δημοσιεύει τους ίδιους σκελετούς - πέμπτη και έβδομη φωτογραφία στο μπλογκ του, που αντιγράφουμε στο τέλος του άρθρου - φωτογραφημένους από δυο διαφορετικές γωνίες;
Καμία απόδειξη, κανένα επιπλέον στοιχείο, καμία μελέτη ή αναφορά στην ηλικία ή το φύλο των νεκρών... Οι λίγες αράδες για την “ανακάλυψη” συμπληρώνονται, στις περισσότερες δημοσιεύσεις, με έναν οχετό γενικολογιών κατά του Χριστιανισμού, του Βυζαντίου, του Θεοδοσίου και ό, τι άλλο.
Ο Ευστρατίου γράφει πως είδε και μωρά στον ομαδικό τάφο. Τα πήγαιναν στον Ιππόδρομο κι αυτά; Το μόνο "απτό" επιχείρημα που εμφανίζουν είναι "η πλήρης απουσία κτερισμάτων" που επικαλούνται, αλλά πως το ξέρουν;
α) Κατέβηκαν στον χώρο της ανασκαφής; Ο Ευστρατίου γράφει: "Ήμουν κρεμασμένος πάνω από την ανασκαφή και φωτογράφιζα τους σκελετούς"... Μ΄άλλα λόγια δεν είχε πατήσει εκεί, έβλεπε από το παραπέτο, άλλωστε δεν θα το επέτρεπε η αρχαιολογική Υπηρεσία. (δείτε από που φωτογράφισε, στην πρώτη φωτογραφία από το αντίγραφο του μπλογκ του που δημοσιεύουμε παρακάτω, και θα καταλάβετε ποιο ήταν το οπτικό του πεδίο)
Και β) Αφού οι ταφές ήταν φτωχές, ούτε εμφανή κτερίσματα θα είχαν αλλά και αυτά θα ήταν από φτηνά, φθαρτά υλικά...
Και από πότε μια ταφή χωρίς κτερίσματα συνεπάγεται ...φόνο;
γ) Και τελικά... τα θραύσματα κεραμικού που έχει συλλέξει ο αρχαιολόγος δίπλα στην σκαπάνη του, (τέταρτη φωτογραφία από αυτές που δημοσιεύει ο Ευστρατίου - δες παρακάτω) δεν είναι κτέρισμα; Τι περίμενε, ο "συγγραφέας - ιστορικός", την ...μάσκα του Αγαμέμνονα;
Και μια που οι νεκροί, με βάση τις φωτογραφίες, εμφανώς θάφτηκαν με προσοχή, συνεπάγεται πως δεν θάφτηκαν από το υποτιθέμενο δολοφονικό γι αυτούς Δημόσιο, αλλά από συγγενείς, οπότε τι θα εμπόδιζε -εκτός από την φτώχεια- τα κτερίσματα;
Η άλλη απόδειξη είναι τα σπασμένα κεφάλια μερικών νεκρών. Και πάλι δεν ξέρουμε αν τα κεφάλια άνοιξαν λόγω της πολυετούς πίεσης από τα χώματα, ή ακόμα και λόγω της αρχαιολογικής σκαπάνης. Αυτό ενισχύεται και από το ότι (σύμφωνα πάντα με τις φωτογραφίες) όλα τα ανοίγματα στα κεφάλια είναι ακριβώς στο εκτεθειμένο μετά την ταφή σημείο.
Αν δε, ήταν θύματα των Γότθων, θα είχαν εμφανείς πληγές και αλλού, κυρίως στα χέρια, που ενστικτωδώς σηκώνονται για να προστατέψουν το κεφάλι, αλλά και το υπόλοιπο σώμα, όταν κάποιος δέχεται χτύπημα. Μια χαρά φαίνονται τα χέρια, όμως, στις φωτογραφίες. Αλλά, ακόμα κι αν παραδεχτούμε πως πρόκειται για πληγές, τίποτα δεν αποδείχνει πως οι νεκροί είναι τα θύματα του συγκεκριμένου γεγονότος, μια που ούτε την εποχή ταφής ξέρουμε, και ακόμη, είδαμε πως οι ταφές είναι ατομικές, φτωχικές αλλά προσεγμένες, με κτερίσματα (παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα) και όχι ομαδικές, στο σωρό, πράγμα που τις απομακρύνει από το ενδεχόμενο να είναι αποτέλεσμα γενικής σφαγής.
Χωρίς έκθεση και αναφορά των αρχαιολόγων για το εύρημα, λοιπόν, δεν βρίσκεται άκρη. Αν κάποιος δεν είναι εκεί από την αρχή ως το τέλος της ανασκαφής, δεν μπορεί να βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα. Το αρχαιολογικό εύρημα δεν είναι βιβλίο, να το διαβάσεις και μετά να το σχολιάσεις... Είναι αποτέλεσμα πράξης που μόνο όσοι συμμετείχαν σε αυτήν μπορούν να περιγράψουν...
Ο Ευστρατίου γράφει πως είδε και μωρά στον ομαδικό τάφο. Τα πήγαιναν στον Ιππόδρομο κι αυτά; Το μόνο "απτό" επιχείρημα που εμφανίζουν είναι "η πλήρης απουσία κτερισμάτων" που επικαλούνται, αλλά πως το ξέρουν;
α) Κατέβηκαν στον χώρο της ανασκαφής; Ο Ευστρατίου γράφει: "Ήμουν κρεμασμένος πάνω από την ανασκαφή και φωτογράφιζα τους σκελετούς"... Μ΄άλλα λόγια δεν είχε πατήσει εκεί, έβλεπε από το παραπέτο, άλλωστε δεν θα το επέτρεπε η αρχαιολογική Υπηρεσία. (δείτε από που φωτογράφισε, στην πρώτη φωτογραφία από το αντίγραφο του μπλογκ του που δημοσιεύουμε παρακάτω, και θα καταλάβετε ποιο ήταν το οπτικό του πεδίο)
Και β) Αφού οι ταφές ήταν φτωχές, ούτε εμφανή κτερίσματα θα είχαν αλλά και αυτά θα ήταν από φτηνά, φθαρτά υλικά...
Και από πότε μια ταφή χωρίς κτερίσματα συνεπάγεται ...φόνο;
γ) Και τελικά... τα θραύσματα κεραμικού που έχει συλλέξει ο αρχαιολόγος δίπλα στην σκαπάνη του, (τέταρτη φωτογραφία από αυτές που δημοσιεύει ο Ευστρατίου - δες παρακάτω) δεν είναι κτέρισμα; Τι περίμενε, ο "συγγραφέας - ιστορικός", την ...μάσκα του Αγαμέμνονα;
 |
| Δεν υπάρχουν κτερίσματα, λένε οι Δωδεκάθεοι. Αυτά κάτω από την αξίνα δεν είναι κτερίσματα!!! Προφανώς είναι ... σκυλόσκατα, και τα μάζεψε ο πληρωμένος αρχαιολόγος για να καταστρέψει την Ελλάδα και την ιστορία της ε; |
 |
| Δεν υπάρχουν κτερίσματα, λένε οι δωδεκάθεοι... Προφανώς, ο αρχαιολόγος γέμισε αυτές τις σακούλες με... χώμα, όχι με ευρήματα, βέβαια,για να τις πάει σπίτι να βάλει το χώμα στις γλάστρες του, έτσι; |
Η άλλη απόδειξη είναι τα σπασμένα κεφάλια μερικών νεκρών. Και πάλι δεν ξέρουμε αν τα κεφάλια άνοιξαν λόγω της πολυετούς πίεσης από τα χώματα, ή ακόμα και λόγω της αρχαιολογικής σκαπάνης. Αυτό ενισχύεται και από το ότι (σύμφωνα πάντα με τις φωτογραφίες) όλα τα ανοίγματα στα κεφάλια είναι ακριβώς στο εκτεθειμένο μετά την ταφή σημείο.
Αν δε, ήταν θύματα των Γότθων, θα είχαν εμφανείς πληγές και αλλού, κυρίως στα χέρια, που ενστικτωδώς σηκώνονται για να προστατέψουν το κεφάλι, αλλά και το υπόλοιπο σώμα, όταν κάποιος δέχεται χτύπημα. Μια χαρά φαίνονται τα χέρια, όμως, στις φωτογραφίες. Αλλά, ακόμα κι αν παραδεχτούμε πως πρόκειται για πληγές, τίποτα δεν αποδείχνει πως οι νεκροί είναι τα θύματα του συγκεκριμένου γεγονότος, μια που ούτε την εποχή ταφής ξέρουμε, και ακόμη, είδαμε πως οι ταφές είναι ατομικές, φτωχικές αλλά προσεγμένες, με κτερίσματα (παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα) και όχι ομαδικές, στο σωρό, πράγμα που τις απομακρύνει από το ενδεχόμενο να είναι αποτέλεσμα γενικής σφαγής.
Χωρίς έκθεση και αναφορά των αρχαιολόγων για το εύρημα, λοιπόν, δεν βρίσκεται άκρη. Αν κάποιος δεν είναι εκεί από την αρχή ως το τέλος της ανασκαφής, δεν μπορεί να βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα. Το αρχαιολογικό εύρημα δεν είναι βιβλίο, να το διαβάσεις και μετά να το σχολιάσεις... Είναι αποτέλεσμα πράξης που μόνο όσοι συμμετείχαν σε αυτήν μπορούν να περιγράψουν...
Φυσικά όλοι οι αναδημοσιεύσαντες παραλείπουν την κύρια ...απόδειξη , αυτή της επιβεβαιωμένης... κατάρας των νεκρών του Ιπποδρόμου, (κατά τον Ευσταθίου) σύμφωνα με την αφήγηση μιας ...γριάς, για να μην γελοιοποιηθούν σαν τον εφευρέτη της…
Τι λέω; Μα ακούστε τον Ευστρατίου!
Τα άκουσε από μια ...γριά κάτοικο της περιοχής:
“Ένα βράδυ ένας αλαφροϊσκιωτος της γειτονιάς, κτύπησε την πόρτα μας. Ζήτησε να δεί τον πατέρα μας προσωπικώς. Στην συζήτηση εκείνη πού λίγα κατάλαβε ο πατέρας μου, ο άνδρας αυτός του παρέδωσε ένα μικρό βιβλιαράκι δέκα περίπου σελίδων, χωρίς συγγραφέα, με τίτλο: «Ο ΑΙΜΟΡΑΓΩΝ ΛΙΘΟΣ» “Στο βιβλιαράκι αυτό περιγραφόταν” πως “….οι Θεσσαλονικείς” “χάραξαν τα ονόματα των σφαγιασθέντων” [από τον Θεοδόσιο] πάνω στην στήλη εκείνη που αιμοραγούσε μια φορά τον χρόνο.” Η τοποθεσία ήταν καταραμένη, αλλά η γριά γλύτωσε με: “την τελετή που συνήθιζαν οι αρχαίοι Θεσσαλονικείς, για να εξευμενίσω τα πνεύματα των σφαγιασθέντων” που της την έμαθαν “κάποιοι άγνωστοι στο σπίτι μου που έψαλαν ύμνους που δεν είχα ακούσει ποτέ. Με την τελετή αυτή προστατεύαμε έτσι κάθε χρόνο όχι μόνο το σπίτι μου αλλά και ολόκληρη την περιοχή του αρχαίου Ιπποδρόμου.”
Δεν έχει καν το βιβλιαράκι να μας το δείξει;
Θέλετε να συμπεράνω κάτι για την ψυχική υγεία της γριάς; (Αν είναι υπαρκτό πρόσωπο, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω) Έζησε για δεκαετίες έναν εφιάλτη φαντασμάτων στα οποία απέδωσε τις συμφορές της οικογένειάς της… Απόδειξη της ψυχοπάθειάς της είναι η εξής φερόμενη ως φράση της: “Εάν πεθάνω και εγώ τότε κανείς δεν θα μπορεί να προστατεύσει τον τόπο.”
Αυτά τα ολίγα...
Δημήτρης Σκουρτέλης
Πιο κάτω παραθέτω τα στοιχεία.
Δημήτρης Σκουρτέλης
Πιο κάτω παραθέτω τα στοιχεία.
Να λοιπόν τι γράφει ο Ευστρατίου: (πλήρη κείμενα)
Α) Για τον “Ομαδικό Τάφο”
Στα 2012 έσκαψαν για το μετρό. Στην οδό Μοναστηρίου βρήκαν και άλλους τάφους .Ήταν οι πιο φτωχοί τάφοι που είδα μέχρι τώρα . Απλοί λάκοι και μέσα πεταμένοι άνδρες , γυναίκες και μωρά . Οι πιο πολλοί νεκροί είχαν σπασμένο το κεφάλι .
Ένα πρωί αφού οι αρχαιολόγοι τελείωσαν την ανασκαφή , φορτώσαν δεκάδες σκελετούς σ’ ένα φορτηγό και τους πήραν .Ναι ήταν ένα τμήμα από τους 17.000 χιλιάδες Έλληνες που δολοφόνησε ο Θεοδόσιος (ο Μέγας) στον Ιππόδρομο .Τους πέταξαν σαν σκουπίδια . Ήταν η τύχη των αβάπτιστων .Κανένας σεβασμός σ’ αυτούς τους νεκρούς .Καμμία ανακοίνωση δεν θα βγάλει το σεβαστό πανεπιστήμιο .Κανείς δεν θα τους κλάψει . Ίσως εκτός από έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στα ψέμματά τους .Ήμουν κρεμασμένος πάνω από την ανασκαφή και φωτογράφιζα τους σκελετούς .«Ξέρετε τι είναι αυτοί οι νεκροί ;» με ρωτά ένας άγνωστος κύριος καλοντυμένος που ήταν μάλλον στην ηλικία μου Δεν χρειάστηκε πολύ . Τον αναγνώρισα , Εύδωρε! του λέω . Άργησε αλλά τα κατάφερε . Με αναγνώρισε και αυτός .
Βρισκόταν για χρόνια στην Αμερική . Έκανε περιουσία . Δεν έφυγε όμως από την Ελλάδα φτωχός . (Και η αφήγηση συνεχίζεται με άσχετα θέματα)
Εδώ
Ένα πρωί αφού οι αρχαιολόγοι τελείωσαν την ανασκαφή , φορτώσαν δεκάδες σκελετούς σ’ ένα φορτηγό και τους πήραν .Ναι ήταν ένα τμήμα από τους 17.000 χιλιάδες Έλληνες που δολοφόνησε ο Θεοδόσιος (ο Μέγας) στον Ιππόδρομο .Τους πέταξαν σαν σκουπίδια . Ήταν η τύχη των αβάπτιστων .Κανένας σεβασμός σ’ αυτούς τους νεκρούς .Καμμία ανακοίνωση δεν θα βγάλει το σεβαστό πανεπιστήμιο .Κανείς δεν θα τους κλάψει . Ίσως εκτός από έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στα ψέμματά τους .Ήμουν κρεμασμένος πάνω από την ανασκαφή και φωτογράφιζα τους σκελετούς .«Ξέρετε τι είναι αυτοί οι νεκροί ;» με ρωτά ένας άγνωστος κύριος καλοντυμένος που ήταν μάλλον στην ηλικία μου Δεν χρειάστηκε πολύ . Τον αναγνώρισα , Εύδωρε! του λέω . Άργησε αλλά τα κατάφερε . Με αναγνώρισε και αυτός .
Βρισκόταν για χρόνια στην Αμερική . Έκανε περιουσία . Δεν έφυγε όμως από την Ελλάδα φτωχός . (Και η αφήγηση συνεχίζεται με άσχετα θέματα)
Εδώ
 |
| Εμφανώς εδώ έχουμε μια μητέρα θαμμένη με το μωρό της. Αυτό είναι απόδειξη ... σφαγής του Ελληνισμού, ή ένδειξη κάποιας επιδημίας; |
Αλλού γράφει τα εξής ως απόδειξη: Την εμφάνιση παρα-φυσικών φαινομένων από τα πνεύματα των θυμάτων του Θεοδοσίου!
Β) Για την Κατάρα των Νεκρών.
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ
Τον Ιούνιο του 1978 η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται από έναν ισχυρό σεισμό και από τα χιλιάδες κτίρια της πόλεως, ένα μόνον καταρρέει και αυτό βρίσκεται στην πλατεία Ιπποδρομίου. Το γεγονός αυτό αν και είναι συγκλονιστικό, ωστόσο δεν προκαλεί κατάπληξη στους αμύητους όσον αφορά την ιστορία της πόλης. Γι΄ αυτούς όμως που γνωρίζουν, είναι ένα ακόμη τραγικό συμβάν στην αλυσίδα των μακάβριων γεγονότων που στοιχειώνουν τον καταραμένο τούτο τόπο. Άς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στην θέση που βρισκόταν η πολυκατοικία που κατέρρευσε υπήρχε μια κατοικία πού ανήκε σε παλιά οικογένεια της Θεσσαλονίκης. Μόνη κληρονόμος μία υπέργηρη γυναίκα που τα χρόνια και οι συμφορές είχαν κλονίσει την ψυχική της υγεία.Την γυναίκα αυτή επισκεύθηκε ένας Πολιτικός Μηχανικός για να την πείσει να δώσει το σπίτι της αντιπαροχή. Συνηθισμένος στις αρνήσεις των υπέργηρων ιδιοκτητών, ο Πολιτικός Μηχανικός δεν σταμάτησε να την πιέζει. Ένα Χειμωνιάτικο απόγευμα την επισκεύθηκε για μία ακόμη φορα, με αποτέλεσμα οι αποκαλύψεις της να φέρουν στο φως την απόκρυφη ιστορία της Πλατείας.« Κατοικήσαμε το σπίτι αυτό πού για χρόνια ήταν κλειστό,» είπε η γηραιά κυρία «χωρίς να γνωρίζουμε την μοίρα των προηγούμενων ιδιοκτητών του. Είμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια και οι γονείς μου είχαν άλλα τρία παιδιά. Οι γείτονες πού γνώριζαν την ιστορία του, μας έβλεπαν με δυσπιστία και άλλες φορές με τρόμο. Οι γονείς μου όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελαν να πούν τα τρομαγμένα τους βλέμματα. Ένα βράδυ ένας αλαφροϊσκιωτος της γειτονιάς, κτύπησε την πόρτα μας. Ζήτησε να δεί τον πατέρα μας προσωπικώς. Στην συζήτηση εκείνη πού λίγα κατάλαβε ο πατέρας μου, ο άνδρας αυτός του παρέδωσε ένα μικρό βιβλιαράκι δέκα περίπου σελίδων, χωρίς συγγραφέα, με τίτλο: «Ο ΑΙΜΟΡΑΓΩΝ ΛΙΘΟΣ». Στο βιβλιαράκι αυτό περιγραφόταν η ιστορία μιας μαρμάρινης στήλης στην οποία ήταν γραμμένα 18.000 ονόματα. Η στήλη αυτή ορθωνόταν στο σημείο που αργότερα κτίστηκε το σπίτι μας. Μία φορά τον χρόνο η στήλη αιμοραγούσε και οι Θεσσαλονικείς πού ήταν οπαδοί αλλόκοτων δοξασιών συγκεντρώνονταν εκεί και έκαναν μία Τελετή για να εξιλεωθούν από το αίμα των νεκρών που ήταν αναγραμμένοι στην στήλη. Το βιβλιαράκι εκείνο έγραφε πως η στήλη ήταν τοποθετημένη στο κεντρικό σημείο του αρχαίου Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης που έδωσε το όνομά του στην πλατεία. Όταν ο Θεοδόσιος κατέσφαξε τους 18.000 (**) Θεσσαλονικείς, τα συσσωρευμένα πτώματα λένε πως κάλυψαν την στήλη αυτή και το αίμα τους πότισε βαθειά το μάρμαρο. Τρομοκρατημένοι οι εναπομείναντες Θεσσαλονικείς, θέλησαν να τιμήσουν τους νεκρούς εκείνους, δεν τολμούσαν όμως να το κάνουν. Κάθε φορά πού περνούσαν από το σημείο εκείνο έριχναν και μια μικρή πέτρα στην αρχή και αργότερα άφηναν ένα όστρακο, ένα σπασμένο κομμάτι αγγείου όπου είχαν χαράξει το όνομα του δικού τους νεκρού…. Όταν αυτοκράτορας έγινε για λίγους μήνες ο Ευγένιος Φλάβιος στα 392, (*) οι Θεσσαλονικείς αναθάρρησαν και χάραξαν τα ονόματα των σφαγιασθέντων πάνω στην στήλη εκείνη που αιμοραγούσε μια φορά τον χρόνο, την ημέρα εκείνης της σφαγής. Αυτό δεν άρεσε στους φανατικούς εχθρούς των Θεσσαλονικέων και με την πτώση του αυτοκράτορα γκρέμισαν την στήλη. Τα χρόνια πέρασαν, το ίδιο και οι αιώνες και στο σημείο εκείνο κτίστηκε το σπίτι μας. Λένε πως στα θεμέλια βρήκαν χιλιάδες όστρακα και μια σπασμένη στήλη και νόμισαν πως αν τα απομάκριναν θα σταματούσαν τα φαινόμενα πού χαρακτήριζαν τον τόπο. Η οικογένεια πού έμενε στο σπίτι αυτό πρίν από εμάς ήταν πλούσια και ισχυρή, όλα τα μέλη της όμως χάθηκαν. Άλλος τρελλάθηκε, άλλος δολοφονήθηκε κι άλλος αρρώστησε βαρειά. Το σπίτι ερήμωσε για χρόνια, ώσπου το κατοικήσαμε εμείς.Ένα βράδυ λίγο πρίν πέσουμε για ύπνο, άρχισε να αιμμοραγεί ο τοίχος του κεντρικού δωματίου, να ακούγονται κραυγές και χλιμιντρίσματα αλόγων. Τρομοκρατημένοι βγήκαμε έξω και κοιμηθήκαμε στο σπίτι ενός συγγενή μας.Την άλλη ημέρα δεν είδαμε ούτε ένα από εκείνα τα σημάδια. Ο πατέρας μου όμως εκείνη την χρονιά αρρώστησε σοβαρά και σε λίγους μήνες πέθανε. Η μητέρα μου δεν άντεξε τον τρόμο και κλείστηκε σε ψυχιατρείο. Ο μεγάλος μου αδελφός δολοφονήθηκε σε μια συμπλοκή, ενώ τα άλλα δύο αδέλφια μου, άγνωστο πως, πνίγηκαν στην θάλασσα. Έβλεπα να έρχεται και η σειρά μου όταν ένας άγνωστος με πλησίασε και με συμβούλευσε την επόμενη χρονιά, την ίδια ημέρα να κάνω την τελετή που συνήθιζαν οι αρχαίοι Θεσσαλονικείς, για να εξευμενίσω τα πνεύματα των σφαγιασθέντων. Επειδή δεν γνώριζα τι ακριβώς να κάνω, την ημέρα εκείνη συγκεντρώθηκαν κάποιοι άγνωστοι στο σπίτι μου που έψαλαν ύμνους που δεν είχα ακούσει ποτέ. Με την τελετή αυτή προστατεύαμε έτσι κάθε χρόνο όχι μόνο το σπίτι μου αλλά και ολόκληρη την περιοχή του αρχαίου Ιπποδρόμου. Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν από δυνάμεις πού εμείς πιά γνωρίζουμε καλά. Εάν πεθάνω και εγώ τότε κανείς δεν θα μπορεί να προστατεύσει τον τόπο. Μην κτίσεις στο σημείο αυτό γιατί είναι καταραμένο. Αν όμως κτίσεις δίδαξε στους κατοίκους να τιμούν τους νεκρούς προγόνους μας». Αυτά είπε η γριά αλλά κανένας δεν την άκουσε. Όταν η πολυκατοικία κατέρρευσε ελάχιστοι γνώριζαν την ιστορία αυτή. Οι δύο – τρείς πού ήξεραν δεν άφησαν να κτιστεί στο ίδιο σημείο ένα κτίριο κατοικιών. Η ΚΑΤΑΡΑ ΟΜΩΣ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΤΕΙ ΑΝ ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ. Μετά τιμής
Όμηρος Ευστρατίου
Ιστορικός - Συγγραφέας
(Εδώ)
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ
Τον Ιούνιο του 1978 η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται από έναν ισχυρό σεισμό και από τα χιλιάδες κτίρια της πόλεως, ένα μόνον καταρρέει και αυτό βρίσκεται στην πλατεία Ιπποδρομίου. Το γεγονός αυτό αν και είναι συγκλονιστικό, ωστόσο δεν προκαλεί κατάπληξη στους αμύητους όσον αφορά την ιστορία της πόλης. Γι΄ αυτούς όμως που γνωρίζουν, είναι ένα ακόμη τραγικό συμβάν στην αλυσίδα των μακάβριων γεγονότων που στοιχειώνουν τον καταραμένο τούτο τόπο. Άς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στην θέση που βρισκόταν η πολυκατοικία που κατέρρευσε υπήρχε μια κατοικία πού ανήκε σε παλιά οικογένεια της Θεσσαλονίκης. Μόνη κληρονόμος μία υπέργηρη γυναίκα που τα χρόνια και οι συμφορές είχαν κλονίσει την ψυχική της υγεία.Την γυναίκα αυτή επισκεύθηκε ένας Πολιτικός Μηχανικός για να την πείσει να δώσει το σπίτι της αντιπαροχή. Συνηθισμένος στις αρνήσεις των υπέργηρων ιδιοκτητών, ο Πολιτικός Μηχανικός δεν σταμάτησε να την πιέζει. Ένα Χειμωνιάτικο απόγευμα την επισκεύθηκε για μία ακόμη φορα, με αποτέλεσμα οι αποκαλύψεις της να φέρουν στο φως την απόκρυφη ιστορία της Πλατείας.« Κατοικήσαμε το σπίτι αυτό πού για χρόνια ήταν κλειστό,» είπε η γηραιά κυρία «χωρίς να γνωρίζουμε την μοίρα των προηγούμενων ιδιοκτητών του. Είμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια και οι γονείς μου είχαν άλλα τρία παιδιά. Οι γείτονες πού γνώριζαν την ιστορία του, μας έβλεπαν με δυσπιστία και άλλες φορές με τρόμο. Οι γονείς μου όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελαν να πούν τα τρομαγμένα τους βλέμματα. Ένα βράδυ ένας αλαφροϊσκιωτος της γειτονιάς, κτύπησε την πόρτα μας. Ζήτησε να δεί τον πατέρα μας προσωπικώς. Στην συζήτηση εκείνη πού λίγα κατάλαβε ο πατέρας μου, ο άνδρας αυτός του παρέδωσε ένα μικρό βιβλιαράκι δέκα περίπου σελίδων, χωρίς συγγραφέα, με τίτλο: «Ο ΑΙΜΟΡΑΓΩΝ ΛΙΘΟΣ». Στο βιβλιαράκι αυτό περιγραφόταν η ιστορία μιας μαρμάρινης στήλης στην οποία ήταν γραμμένα 18.000 ονόματα. Η στήλη αυτή ορθωνόταν στο σημείο που αργότερα κτίστηκε το σπίτι μας. Μία φορά τον χρόνο η στήλη αιμοραγούσε και οι Θεσσαλονικείς πού ήταν οπαδοί αλλόκοτων δοξασιών συγκεντρώνονταν εκεί και έκαναν μία Τελετή για να εξιλεωθούν από το αίμα των νεκρών που ήταν αναγραμμένοι στην στήλη. Το βιβλιαράκι εκείνο έγραφε πως η στήλη ήταν τοποθετημένη στο κεντρικό σημείο του αρχαίου Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης που έδωσε το όνομά του στην πλατεία. Όταν ο Θεοδόσιος κατέσφαξε τους 18.000 (**) Θεσσαλονικείς, τα συσσωρευμένα πτώματα λένε πως κάλυψαν την στήλη αυτή και το αίμα τους πότισε βαθειά το μάρμαρο. Τρομοκρατημένοι οι εναπομείναντες Θεσσαλονικείς, θέλησαν να τιμήσουν τους νεκρούς εκείνους, δεν τολμούσαν όμως να το κάνουν. Κάθε φορά πού περνούσαν από το σημείο εκείνο έριχναν και μια μικρή πέτρα στην αρχή και αργότερα άφηναν ένα όστρακο, ένα σπασμένο κομμάτι αγγείου όπου είχαν χαράξει το όνομα του δικού τους νεκρού…. Όταν αυτοκράτορας έγινε για λίγους μήνες ο Ευγένιος Φλάβιος στα 392, (*) οι Θεσσαλονικείς αναθάρρησαν και χάραξαν τα ονόματα των σφαγιασθέντων πάνω στην στήλη εκείνη που αιμοραγούσε μια φορά τον χρόνο, την ημέρα εκείνης της σφαγής. Αυτό δεν άρεσε στους φανατικούς εχθρούς των Θεσσαλονικέων και με την πτώση του αυτοκράτορα γκρέμισαν την στήλη. Τα χρόνια πέρασαν, το ίδιο και οι αιώνες και στο σημείο εκείνο κτίστηκε το σπίτι μας. Λένε πως στα θεμέλια βρήκαν χιλιάδες όστρακα και μια σπασμένη στήλη και νόμισαν πως αν τα απομάκριναν θα σταματούσαν τα φαινόμενα πού χαρακτήριζαν τον τόπο. Η οικογένεια πού έμενε στο σπίτι αυτό πρίν από εμάς ήταν πλούσια και ισχυρή, όλα τα μέλη της όμως χάθηκαν. Άλλος τρελλάθηκε, άλλος δολοφονήθηκε κι άλλος αρρώστησε βαρειά. Το σπίτι ερήμωσε για χρόνια, ώσπου το κατοικήσαμε εμείς.Ένα βράδυ λίγο πρίν πέσουμε για ύπνο, άρχισε να αιμμοραγεί ο τοίχος του κεντρικού δωματίου, να ακούγονται κραυγές και χλιμιντρίσματα αλόγων. Τρομοκρατημένοι βγήκαμε έξω και κοιμηθήκαμε στο σπίτι ενός συγγενή μας.Την άλλη ημέρα δεν είδαμε ούτε ένα από εκείνα τα σημάδια. Ο πατέρας μου όμως εκείνη την χρονιά αρρώστησε σοβαρά και σε λίγους μήνες πέθανε. Η μητέρα μου δεν άντεξε τον τρόμο και κλείστηκε σε ψυχιατρείο. Ο μεγάλος μου αδελφός δολοφονήθηκε σε μια συμπλοκή, ενώ τα άλλα δύο αδέλφια μου, άγνωστο πως, πνίγηκαν στην θάλασσα. Έβλεπα να έρχεται και η σειρά μου όταν ένας άγνωστος με πλησίασε και με συμβούλευσε την επόμενη χρονιά, την ίδια ημέρα να κάνω την τελετή που συνήθιζαν οι αρχαίοι Θεσσαλονικείς, για να εξευμενίσω τα πνεύματα των σφαγιασθέντων. Επειδή δεν γνώριζα τι ακριβώς να κάνω, την ημέρα εκείνη συγκεντρώθηκαν κάποιοι άγνωστοι στο σπίτι μου που έψαλαν ύμνους που δεν είχα ακούσει ποτέ. Με την τελετή αυτή προστατεύαμε έτσι κάθε χρόνο όχι μόνο το σπίτι μου αλλά και ολόκληρη την περιοχή του αρχαίου Ιπποδρόμου. Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν από δυνάμεις πού εμείς πιά γνωρίζουμε καλά. Εάν πεθάνω και εγώ τότε κανείς δεν θα μπορεί να προστατεύσει τον τόπο. Μην κτίσεις στο σημείο αυτό γιατί είναι καταραμένο. Αν όμως κτίσεις δίδαξε στους κατοίκους να τιμούν τους νεκρούς προγόνους μας». Αυτά είπε η γριά αλλά κανένας δεν την άκουσε. Όταν η πολυκατοικία κατέρρευσε ελάχιστοι γνώριζαν την ιστορία αυτή. Οι δύο – τρείς πού ήξεραν δεν άφησαν να κτιστεί στο ίδιο σημείο ένα κτίριο κατοικιών. Η ΚΑΤΑΡΑ ΟΜΩΣ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΤΕΙ ΑΝ ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ. Μετά τιμής
Όμηρος Ευστρατίου
Ιστορικός - Συγγραφέας
(Εδώ)
(*) Σημείωση:
Ο Φλάβιος Ευγένιος ανακηρύχθηκε στασιαστικά Αυτοκράτορας στο Δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας μόνο, το 392, νικήθηκε σύντομα από τον Θεοδόσιο στη μάχη του Φρίγδου το 394, και αποκεφαλίστηκε. Σημειωτέον ήταν και ...Χριστιανός αλλά υποστήριζε τους ...πολυθεϊστές... Αν οι Θεσσαλονικείς έκαναν μια τέτοια πράξη αντίστασης κατά του Θεοδοσίου την στιγμή που ο Ευγένιος στασίαζε, θα βλέπαμε μια νέα, ακόμα πιο αιματηρή σφαγή, βέβαια... Και το σκάλισμα 17.000 ονομάτων... πότε έγινε; Νύχτα; Πόσοι γλύπτες έπρεπε να επιστρατευθούν;
(**)
Ούπς... Δεκαοχτώ χιλιάδες έγιναν οι νεκροί!!!
Εδώ Ο Φλάβιος Ευγένιος ανακηρύχθηκε στασιαστικά Αυτοκράτορας στο Δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας μόνο, το 392, νικήθηκε σύντομα από τον Θεοδόσιο στη μάχη του Φρίγδου το 394, και αποκεφαλίστηκε. Σημειωτέον ήταν και ...Χριστιανός αλλά υποστήριζε τους ...πολυθεϊστές... Αν οι Θεσσαλονικείς έκαναν μια τέτοια πράξη αντίστασης κατά του Θεοδοσίου την στιγμή που ο Ευγένιος στασίαζε, θα βλέπαμε μια νέα, ακόμα πιο αιματηρή σφαγή, βέβαια... Και το σκάλισμα 17.000 ονομάτων... πότε έγινε; Νύχτα; Πόσοι γλύπτες έπρεπε να επιστρατευθούν;
(**)
Ούπς... Δεκαοχτώ χιλιάδες έγιναν οι νεκροί!!!
Και η ανακοίνωση του Ευστρατίου αντιγραμμένη από το μπλογκ του, εδώ:
Στα 2012 έσκαψαν για το μετρό .
Στην οδό Μοναστηρίου βρήκαν και άλλους τάφους .
Ήταν οι πιο φτωχοί τάφοι που είδα μέχρι τώρα . Απλοί λάκοι και μέσα πεταμένοι άνδρες , γυναίκες και μωρά . Οι πιο πολλοί νεκροί είχαν σπασμένο το κεφάλι .
Ένα πρωί αφού οι αρχαιολόγοι τελείωσαν την ανασκαφή , φορτώσαν δεκάδες σκελετούς σ’ ένα φορτηγό και τους πήραν .
Ναι ήταν ένα τμήμα από τους 17.000 χιλιάδες Έλληνες που δολοφόνησε ο Θεοδόσιος (ο Μέγας) στον Ιππόδρομο .
Τους πέταξαν σαν σκουπίδια . Ήταν η τύχη των αβάπτιστων .
Κανένας σεβασμός σ’ αυτούς τους νεκρούς .Καμμία ανακοίνωση δεν θα βγάλει το σεβαστό πανεπιστήμιο .
Κανείς δεν θα τους κλάψει . Ίσως εκτός από έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στα ψέμματά τους .
Ήμουν κρεμασμένος πάνω από την ανασκαφή και φωτογράφιζα τους σκελετούς .
«Ξέρετε τι είναι αυτοί οι νεκροί ;»
με ρωτά ένας άγνωστος κύριος καλοντυμένος που ήταν μάλλον στην ηλικία μου .
Δεν χρειάστηκε πολύ . Τον αναγνώρισα , Εύδωρε! του λέω .
Άργησε αλλά τα κατάφερε . Με αναγνώρισε και αυτός .
Βρισκόταν για χρόνια στην Αμερική . Έκανε περιουσία . Δεν έφυγε όμως από την Ελλάδα φτωχός .
Ήταν ήδη πλούσιος από τον πνευματικό θησαυρό που βρήκανε πίσω από το μαρμάρινο ανάγλυφο από το ναό της Αφροδίτης που πρόσφατα ανακαλύφθηκε στην πλατεία Αντιγονιδών.
Η αρρωστημένη Παγανιστική φαντασία επί το έργον...
ΑπάντησηΔιαγραφή