Ο Σπαρτιάτης Σύμβουλος του Ηρώδη.

Νόμισμα του Ηρώδη

Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστορία Ἰουδαϊκοῦ πολέμου πρὸς Ῥωμαίους βιβλίον α'

"Δεν πέρασε καιρός και μπήκε στην Ιουδαία άντρας πολύ πιο επιδέξιος από τα στρατηγήματα του Αρχελάου. Όχι μόνο ανάτρεψε όσα είχε εκείνος (ο Αρχέλαος) συμφωνήσει με τον Αλέξανδρο, αλλά και έγινε αίτιος του χαμού του. Ήταν Λάκωνας στην καταγωγή, με τ' όνομα Ευρυκλής, και πλησίασε τον βασιλικό οίκο (του Ηρώδη) ποθώντας χρήματα. Γιατί η Ελλάδα δεν σήκωνε πια τις πολυτέλειές του. 

Έφερε λαμπρά δώρα στον Ηρώδη σαν δόλωμα σε κυνήγι, και αμέσως πήρε πολλαπλάσια. Δεν τον ένοιαζαν αυτά όμως, αλλά ήθελε να πουλήσει και αίμα στον βασιλικό οίκο. Διπλαρώνει λοιπόν τον βασιλιά (Ηρώδη) με κολακεία και ικανότητα λόγου, και με ψεύτικα κοπλιμέντα. Αφού έμαθε γρήγορα τον χαρακτήρα του Ηρώδη, και ενεργώντας και μιλώντας μόνο για να τον ευχαριστήσει, γίνεται από τους καλύτερους φίλους του. Γιατί, και ο βασιλιάς εξ αιτίας της πατρίδας του, και όλη η αυλή του, τιμούσαν με ευχαρίστηση τον Σπαρτιάτη."

(Στην συνέχεια οι δολοπλοκίες του Ευρυκλή οδήγησαν στην θανάτωση των γιων του Ηρώδη- δες παρακάτω βιογραφία του)

Γιατί όμως οι Εβραίοι τιμούσαν τον Σπαρτιάτη "δια την πατρίδα"; μας το εξηγεί η Παλαιά Διαθήκη:

"Ο βασιλιάς των Σπαρτιατών Άρειος χαιρετίζει τον Ονία, τον Μέγα Αρχιερέα. Βρήκαμε σε μια γραφή (βιβλίο ή επιγραφή) για τους Σπαρτιάτες και τους Ιουδαίους, ότι είναι αδέλφια και κατάγονται από τον Αβραάμ."

(Μακκαβαίων Α΄, κεφ. ιβ΄ 20-21: «Άρειος βασιλεύς Σπαρτιατών Ονία ιερεί μεγάλω χαίρειν. Ευρέθη εν γραφή περί τε των Σπαρτιατών και Ιουδαίων,  ότι εισίν αδελφοί και ότι εισίν εκ γένους Αβραάμ.») 

Γάιος Ιούλιος Ευρυκλής (1ος αι. π.Χ.). 

Ηγεμόνας της Σπάρτης. Ήταν γιος του Λαχάρη, στρατηγού των Λακεδαιμονίων, και καταγόταν από τους Διόσκουρους. Ο Ε. και ο πατέρας του είχαν κερδίσει την εύνοια του Ιούλιου Καίσαρα και γι’ αυτό ασκούσαν μεγάλη επιρροή στη Σπάρτη. Όταν πέθανε ο προστάτης τους, συνδέθηκαν φιλικά με τον Οκτάβιο (τον μετέπειτα Αύγουστο) και έγιναν εχθροί του Αντωνίου. Στη ναυμαχία στο Άκτιο (31 π.Χ.), ο Ε. συμμετείχε επικεφαλής στόλου και βοήθησε τον Οκτάβιο, γι’ αυτό και μετά την επικράτηση του Οκτάβιου ανακηρύχθηκε Ρωμαίος πολίτης, λαμβάνοντας τα ρωμαϊκά ονόματα Γάιος Ιούλιος. Επίσης, πήρε τον τίτλο του ηγεμόνα της Λακεδαίμονος και του παραχωρήθηκαν επιπλέον τα Κύθηρα. 

Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να γίνει πολύ πλούσιος. Ίδρυσε τότε διάφορα κοινωφελή ιδρύματα, γυμναστήριο στη Σπάρτη, λουτρώνα στην Κόρινθο και έκανε πολλές δωρεές σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Προς τιμήν του οργάνωναν στο Γύθειο μουσικούς αγώνες, που ονομάζονταν Ευρύκλεια, ενώ οι Αθηναίοι του έστησαν ανδριάντα. Το 10-9 π.Χ. πήγε στην Ιουδαία, χώρα με την οποία οι Έλληνες –και κυρίως οι Σπαρτιάτες– διατηρούσαν φιλικές σχέσεις, όπου έλαβε ενεργό μέρος στις οικογενειακές διαμάχες του φίλου του, βασιλιά Ηρώδη. Αποτέλεσμα της στάσης του αυτής ήταν η καταδίκη σε θάνατο των γιων του Ηρώδη, Αλέξανδρου και Αριστόβουλου.

 Ο Ε. κατηγορήθηκε από τον Ιουδαίο συγγραφέα Ιώσηπο, ότι κατόρθωσε με δολοπλοκίες να αποσπάσει σημαντικό χρηματικό ποσό από τον Ηρώδη και τον βασιλιά της Καππαδοκίας Αρχέλαο. Επέστρεψε έτσι στη Σπάρτη ακόμα πιο πλούσιος και εξακολούθησε τις δωρεές και τις αλόγιστες δαπάνες. 

Φαίνεται όμως ότι έκανε κατάχρηση της εξουσίας του, γιατί έπεσε στη δυσμένεια των Ρωμαίων και πέθανε εξόριστος. Στην ηγεμονία τον διαδέχτηκε ο γιος του, Γάιος Ιούλιος Λάκων. Ο Ε. είχε κόψει νομίσματα, τα οποία στη μία όψη τους απεικόνιζαν τη μυθική μορφή της Σπάρτης, θυγατέρα του Ευρώτα, ενώ στην άλλη τους Διόσκουρους έφιππους με τις λέξεις ΛΑ[ΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ] ΕΠΙ ΕΥΡΥΚΛΕΟΣ.

(πηγή βιογραφίας, εδώ)

Το κείμενο του Ιώσηπου:
[513] Μετ' οὐ πολὺ δὲ εἰς τὴν Ἰουδαίαν παρέβαλεν ἀνὴρ πολὺ τῶν Ἀρχελάου στρατηγημάτων δυνατώτερος, ὃς οὐ μόνον τὰς ὑπ' ἐκείνου πολιτευθείσας Ἀλεξάνδρῳ διαλλαγὰς ἀνέτρεψεν, ἀλλὰ καὶ ἀπωλείας αἴτιος αὐτῷ κατέστη. γένος ἦν Λάκων, Εὐρυκλῆς τοὔνομα, πόθῳ χρημάτων εἰς τὴν βασιλείαν εἰσφθαρείς: οὐ γὰρ ἀντεῖχεν ἔτι ἡ Ἑλλὰς αὐτοῦ τῇ πολυτελείᾳ. [514] λαμπρὰ δ' Ἡρώδῃ δῶρα προσενεγκὼν δέλεαρ ὧν ἐθηρᾶτο καὶ παραχρῆμα πολλαπλασίω λαβὼν οὐδὲν ἡγεῖτο τὴν καθαρὰν δόσιν, εἰ μὴ δι' αἵματος ἐμπορεύσεται τὴν βασιλείαν. [515] περιέρχεται γοῦν τὸν βασιλέα κολακείᾳ καὶ δεινότητι λόγων καὶ περὶ αὐτοῦ ψευδέσιν ἐγκωμίοις. ταχέως δὲ συνιδὼν τὸν Ἡρώδου τρόπον καὶ πάντα λέγων τε καὶ πράττων τὰ πρὸς ἡδονὴν αὐτῷ φίλος ἐν τοῖς πρώτοις γίνεται: καὶ γὰρ ὁ βασιλεὺς διὰ τὴν πατρίδα καὶ πάντες οἱ περὶ αὐτὸν ἡδέως προετίμων τὸν Σπαρτιάτην.

Πηγή εικόνας: Βικιπαίδεια