Πάρε μάντη να δεις καλό -Πλαταιές

Αφιερώνεται στην μνήμη του René Goscinny, του δημιουργού του Αστερίξ

Τι να πει κανείς για τον Μάντη Τεισαμενό, τον επίσημο Μάντη της Σπάρτης στους Περσικούς πολέμους. 
Που να θρηνήσει ο ποιητής; 
Ο Τεισαμενός ήταν από την Ηλεία, απόγονος της μεγάλης Μαντογενιάς των Ιαμιδών. Το φαινόμενο αυτό Μάντη, είχε πάρει χρησμό από τους Δελφούς πως θα νικήσει σε πέντε αγώνες. Έτσι, παράτησε το μαντιλίκι και άρχισε την προπόνηση, να γίνει Ολυμπιονίκης.
 

Οι Σπαρτιάτες έμαθαν για τον χρησμό, και τον ερμήνευσαν αλλιώς. Οι πέντε αγώνες ήταν πέντε μάχες. Ο ίδιος ο Μάντης δεν το είχε… μαντέψει. Έτσι, οι Λακεδαιμόνιοι τον έκαναν χρυσό για να τον προσλάβουν ως Μάντη της Σπάρτης και μαζί του να κερδίσουν <<πέντε αγώνες>> αλλά ο Τεισαμενός απαίτησε να γίνει ισότιμος Σπαρτιάτης πολίτης, αυτός και ο αδελφός του. Οι Σπαρτιάτες υποχώρησαν με μεγάλο δισταγμό. Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της παραχώρησης, ο Ηρόδοτος γράφει πως κανείς άλλος ξένος δεν είχε γίνει Σπαρτιάτης πολίτης μέχρι τότε!

 Έτσι λοιπόν, η φοβερή Σπάρτη είχε έναν… ελαττωματικό Μάντη, που δεν καταλάβαινε τους… χρησμούς, [γιατί έχω την εντύπωση πως διαβάζω… Αστερίξ ;] αλλά είχε την εγγύηση άλλων, κανονικών Μάντεων, πως θα νικήσει πέντε φορές…  

Τι; Ο εξυπνότερος λαός του κόσμου είπε ο Ηρόδοτος; Δεν κοιτάμε τα χάλια μας… 

O Τεισαμενός δεν τράβαγε καθόλου ως Μάντης. Έσφαξε κοπάδια ολόκληρα κατσίκια μέχρι να δεήσει να δώσει το ελεύθερο στον Παυσανία να αντεπιτεθεί, όσο οι Σπαρτιάτες δέχονταν άπρακτοι τις βολές των Περσών. Πάντως, οι Έλληνες νίκησαν, και ο χρησμός των Δελφών [και όχι του προβληματικού Τισαμενού] βγήκε, επιτέλους! Ο Τεισαμενός νίκησε! 

  Αδερφέ, μας γκάστρωσες…

Ορκισμένος εχθρός των Σπαρτιατών ήταν ο Μάντης Ηγησίστρατος από την Ηλία, γόνος της Μαντικής φάρας των Τελιαδέων. Αλυσοδεμένος σε Σπαρτιατική φυλακή και περιμένοντας φριχτό θάνατο από βασανιστήρια, έκοψε μόνος του το πόδι του και το έσκασε. 

Οι Σπαρτιάτες, παρότι ήταν ειδικά εκπαιδευμένοι στο ανθρωποκυνηγητό από το ευγενές σπορ της Κρυπτείας, όπου κυνηγούσαν Είλωτες σαν κουνέλια, δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν. 

Και αυτός, κατέφυγε στους Πέρσες για εκδίκηση.

Ο Μαρδόνιος τον πλήρωσε καλά, και αυτός έκανε το καθήκον του με αυταπάρνηση. Μετά την νίκη, οι Σπαρτιάτες τον καταδίωξαν παντού, τον βρήκαν να μαντεύει στη Ζάκυνθο, και τον σκότωσαν.

Οι Έλληνες σύμμαχοι των Περσών είχαν το δικό τους Μάντη. Τον λεβέντη αυτόν τον λέγανε Ιππόμαχο, και ήταν από την Λευκάδα. 

Τα τρία αυτά φαινόμενα Μάντεων, συμφώνησαν στους χρησμούς τους σχετικά με την επικείμενη μάχη στις Πλαταιές, παρότι ήταν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Όποιος επιτεθεί πρώτος, θα νικηθεί, μάντεψαν. 

Ειρήνη υμίν.

Αναδημοσιεύεται από εδώ