Λυκάνθρωποι στην αρχαία Ελλάδα

“Είναι εκπληκτικό το μέχρι που φτάνει η ευπιστία των Ελλήνων. Δεν έχουν ψέμα τόσο ξεδιάντροπο που να μην βρίσκει υποστηρικτές.”

Λυκάνθρωποι στην αρχαία Ελλάδα.

Θυσίες παιδιών στον Δία.

Ανθρωποφαγία.

Ένας λυκάνθρωπος που έγινε Ολυμπιονίκης.

Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, “Φυσική Ιστορία”, βιβλίο VIII, XXXIV.

Μεταφορά στην δημοτική: Δημήτρης Σκουρτέλης

“Δεν μπορώ να μην υποστηρίξω με πλήρη εμπιστοσύνη πως οι ιστορίες ανθρώπων που μεταμορφώθηκαν σε λύκους και μετά επέστρεψαν στην αρχική τους μορφή είναι ψεύτικες. Αλλιώς, θα έπρεπε να πιστέψουμε πως όλες οι αφηγήσεις που προήλθαν από πολλές εμπειρίες πολλών αιώνων είναι ψεύτικες. Αλλά, θα καταδείξουμε την προέλευση αυτής της λαϊκής δεισιδαιμονίας, που είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, που πιστεύει πως οι λυκάνθρωποι είναι άνθρωποι που τους έχουν καταραστεί.

Ο Ευάνθης, που δεν είναι και σε υποτιμημένη θέση ανάμεσα στους συγγραφείς της Ελλάδας, γράφει πως οι Αρκάδες έχουν μια παράδοση:

Πως, από το γένος κάποιου Άνθιου, διαλέγεται ένας με κλήρωση μέσα από την οικογένειά του. Τον πάνε σε κάποιο βάλτο στην περιοχή, και, αφού κρεμάσει τα ρούχα του σε μια βαλανιδιά, κολυμπάει μέχρι να φτάσει σε μια έρημη περιοχή. Εκεί μεταμορφώνεται σε λύκο και ενώνεται σε αγέλη με τους άλλους όμοιούς του για εννιά χρόνια.

Αν, σε αυτό το διάστημα μπορέσει να απέχει από το να γευτεί ανθρώπινο κρέας, επιστρέφει στον ίδιο βάλτο, τον διασχίζει κολυμπώντας, και εκεί επανακτά την αρχική του μορφή, μόνο που δείχνει εννιά χρόνια μεγαλύτερος από όσο έδειχνε πριν. Ο Ευάνθης προσθέτει μια ακόμα πιο απίθανη πληροφορία, πως βρίσκει τα ίδια ρούχα.

(Είναι εκπληκτικό το μέχρι που φτάνει η ευπιστία των Ελλήνων. Δεν έχουν ψέμα τόσο ξεδιάντροπο που να μην βρίσκει υποστηρικτές.)

Παρόμοια, ο Απόλλας, που έγραψε για τους Ολυμπιονίκες, συμπληρώνει πως στην θυσία που έκαναν οι Αρκάδες στον Λύκιο Δία με ανθρώπινο θύμα, ακόμα και στις μέρες του, ο Δαμάνετος ο Φαρράσιος γεύτηκε τα εντόσθια ενός αγοριού που είχε θυσιαστεί και μεταμορφώθηκε σε λύκο. Στη συνέχεια, έγινε πάλι άνθρωπος δέκα χρόνια μετά. Τότε άρχισε να προπονείται στην αθλητική πυγμαχία, και ήρθε νικητής από την Ολυμπία.”

Σχόλιο του Μεταφραστή:

Προφανώς η ιστορία του ανθρώπου που γίνεται λυκάνθρωπος στο βάλτο, αποκρύπτει κάποια ανθρωποθυσία δια πνιγμού, μια πρακτική που υπήρχε και στη Ρώμη, όπου θυσίαζαν ανθρώπους ρίχνοντάς τους στον Τίβερη. Την κάλυπταν με τον μύθο πως ο θυσιασμένος γινόταν προσωρινά λύκος, δηλ. ταυτιζόταν με το ζώο τοτέμ της Αρκαδίας. Το ότι ο άνθρωπος εξαφανίζονταν μόνιμα, εξηγείτο με το ότι δήθεν έφαγε ανθρώπινο κρέας.