Γιατί έπεσε η Ρώμη; Τι λένε οι "Εθνικοί" ιστορικοί;

Ο ιστορικός Ζώσιμος (έζησε γύρω στο 500 μΧ) είναι ένας Βυζαντινός ιστορικός που πίστευε στη "Εθνική" "μας" θρησκεία. 

Περιγράφει, λοιπόν, λεπτομερώς μία θυσία που γίνονταν στη Ρώμη από τα μυθικά χρόνια, με σφάξιμο βοδιών σε υπόγειο βωμό και άλλες παράλληλες τελετές. Αυτήν την θυσία, επειδή ο βωμός ήταν θαμμένος, κάθε τόσο την ξέχναγαν οι Ρωμαίοι, και μετά  επανέρχονταν, ή με κάποιο θαύμα ή με χρησμούς της Σίβυλλας.

Το αστείο είναι πως ο Ζώσιμος λέει πως με αυτήν την θυσία οι θεοί προστάτευαν την Ρώμη, και όλα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά από τότε που την ξέχασαν τελείως οι Ρωμαίοι μετά τον Διοκλητιανό  (305 μΧ) και έτσι η Αυτοκρατορία"βαρβαρώθηκε". 

“τούτων απάντων κατά θεσμόν επιτελουμένων εφυλάττετο μεν η Ρωμαίων αρχή” και “αμεληθείσης δε της εορτής αποθεμένου του Διοκλητιανού την βασιλείαν, υπερρύει κατά βραχύ και έλαθε κατά το πλέον βαρβαρωθείσα”

Ζώσιμος 2, 1-7

Πηγή εικόνας

Ο Αμμιανός Μαρκελίνος (330-391+ μΧ) είναι επίσης ένας “Εθνικός” ιστορικός, που μας πληροφορεί -λογικότερα ίσως- τι στην ευχή έγινε και χάθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία...

“Εκείνη την εποχή ένα τέρας, φριχτό μα το βλέπεις και να το περιγράφεις, εμφανίστηκε στην Δάφνη, που ήταν ένα ωραίο και ακμάζον προάστιο της Αντιόχειας. Ήταν ένα βρέφος με δυο στόματα, δυο σειρές δόντια, δυο κεφάλια, τέσσερα μάτια και με μόνο δυο πολύ μικρά αυτιά. Και ένα τέτοιο παραμορφωμένο έμβρυο ήταν οιωνός πως η [Ρωμαϊκή] Δημοκρατία θα παραμορφώνονταν.

Τέτοιες γεννήσεις παρουσιάζονται συχνά και προλέγουν διάφορα γεγονότα. Αλλά, επειδή τώρα πιά δεν γίνονται δημόσιες τελετές για να εξαγνιστούν, όπως έκαναν οι παλαιοί, αυτά παραμένουν άγνωστα και ανήκουστα στον κόσμο.”

Αυτές λοιπόν είναι οι ιστορικές αναλύσεις ανθρώπων φωτισμένων με τα νάματα της "Πάτριας θρησκείας", και του Απολλωνίου Φωτός της Λογικής, που καμιά σχέση δεν έχει με τον Μεσαιωνικό σκοταδισμό...

Πράγματι, αν δεν είχε επικρατήσει ο Χριστιανισμός, θα ζούσαμε σε έναν κόσμο φωτεινό...

Τό κείμενο του Αμμιανού:

19. Tunc apud Daphnen amoenum illud et ambitiosum Antiochiae suburbanum visu relatuque horrendum natum est monstrum infans ore gemino cum dentibus binis et barba quattuorque oculis et brevissimis duabus auriculis, qui partus ita distortus praemonebat rem publicam in statum verti deformem.

20. Nascuntur huius modi saepe portenta indicantia rerum variarum eventus, quae quoniam non expiantur ut apud veteres publice, inaudita praetereunt et incognita.