Ο Όσιος Θεόδωρος Ουσακώφ

Ο Όσιος Θεόδωρος Ουσακώφ (Fyodor Ushakov) γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1743. Ήταν ναύαρχος του Ρώσικου ναυτικού. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της σύγχρονης Κέρκυρας, αλλά και γενικότερα της Ελληνικής Ιστορίας, αφού είναι ο ελευθερωτής της Επτανήσου από τους Γάλλους κατακτητές και θεμελιωτής του πρώτου Ελληνικού κράτους - της Επτανήσου Πολιτείας (1800 – 1807 μ.Χ.) - 347 χρόνια μετά την άλωση του 1453 μ.Χ. της Πόλης, και 21 χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821.

Κατά τον Β΄ Ρωσοτουρκικό πόλεμο καταναυμάχησε τον Τουρκικό στόλο στο Κέρτς (1790) Στη συνέχεια, ο Ουσακώφ σε συνεργασία με τον τουρκικό στόλο, ξεκινώντας από την Μαύρη θάλασσα ως στόλαρχος της Μεσογείου , διαπλέει το Αιγαίο και στις 13 Σεπτεμβρίου 1798 μ.Χ. ελευθερώνει τα Κύθηρα, στις 14 Οκτωβρίου την Ζάκυνθο, στις 23 Οκτωβρίου την Κεφαλονιά, και καλεί με προκήρυξη τους Επτανήσιους στις 16 Νοε. 1798, να αποτινάξουν τον Γαλλικό ζυγό:

“....Σκληρώς παραγγέλω και προστάζω εις όλους τους ιθύνοντας, τους ιερείς παρακαλώ με το καλό τους παράδειγμα και νουθεσίες, να παρακινούν όλο τον λαόν να συντρέξουν αυτό το θεάρεστον έργον δια να καταστραφεί ο εχθρός της πίστεώς μας... Όλοι εκείνοι οι οποίοι θέλουν δείξει περισσότερον ζήλον και προθυμίαν, θέλουν λάβει από εμέ και τον κραταιότατον Αυτοκράτορα πλούσια ελέη και διστιντζιόνες, εκείνοι δε που δεν θα συντρέξουν με προθυμίαν θέλουν μείνει καταφρονεμένοι και τιμωρηθούν παραδειγματικώς...”, μεταφέροντας και ειδική πατριαρχική εγκύκλιο του Γρηγορίου του Ε'.

Στις 1 Ιανουαρίου 1799 μ.Χ. ελευθερώνει την Λευκάδα. Τέλος στις 21 Φεβρουαρίου 1799 μ.Χ. απελευθερώνει την Κέρκυρα, κάτω από τις έντονες εκδηλώσεις ενθουσιασμού των Επτανησίων.

Έρχεται η σειρά της απομάκρυνσης των “συμμάχων” Τούρκων. Μετά από ένα χρόνο, το 1800 μ.Χ. ιδρύεται η Επτάνησος Πολιτεία, με την βοήθεια και καθοδήγηση του Ναυάρχου συμφιλιώνεται ο λαός και γνωρίζει νέες και όμορφες στιγμές με ελπίδα για το μέλλον του.

Επίσης σημαντική είναι και η κίνηση να επανεγκατασταθεί ο Ορθόδοξος Επίσκοπος στην Κέρκυρα, που είχε εκδιωχθεί από τους Λατίνους και τους Γάλλους. 

Η παρουσία του Ναυάρχου Θεοδώρου Ουσακώφ και του Ρωσικού στόλου είναι εγγύηση για την διατήρηση της ανεξαρτησίας του πρώτου Ελληνικού Κράτους, καθώς οι περιπολίες του Ρωσικού Ναυτικού στην Μεσόγειο κρατούν μακριά τους επίδοξους κατακτητές από την δύση, όπως κρατούν επίσης μακριά και τους Τουρκαλβανούς του Αλή πασά.

Αν και τα Επτάνησα επανήλθαν προσωρινά στη Γαλλία, στη συνέχεια η Ρωσία εμπιστεύθηκε τα Επτάνησα στην προστασία της συμμάχου της Αγγλίας, λόγω της ευκολότερης πρόσβασής της στην Μεσόγειο, και με την συμφωνία να γίνουν σταδιακά ανεξάρτητα, με την βοήθεια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Αυτά επικυρώθηκαν πανευρωπαϊκά με την Συνθήκη των Παρισίων το 1815. Όλοι ξέρουμε την συνέχεια, βέβαια...

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ναύαρχος μόνασε στην Ιερή Μονή Σαναξάρ, μοιράζοντας τα υπάρχοντά του σε απόρους ναυτικούς της Σεβαστουπόλεως. Ο Θεόδωρος Ουσακώφ κοιμήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1817 μ.Χ. 

Έχει ανακηρυχθεί άγιος από την Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ αυτό έπρεπε να έχει γίνει από την δικιά μας...

Τέλος πάντων.

Δημήτρης Σκουρτέλης

διαβάστε κι εδώ

Συμπλήρωμα:

Υπηρέτησε σην Βαλτική, τον στόλο της θάλασσας του Αζόφ, στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1767-1774. Στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1787-1792 νίκησε στις ναυμαχίες στο Φιδονήσι,(1788) στο Κέρτς,(1790) την Τέντρα,(1790), και την Καλή άκρα (1791)

Κυβέρνησε το προσωπικό σκάφος της Μ. Αικατερίνης και επέβλεψε τις κατασκευές των ναυτικών βάσεων της Σεβαστούπολης και της Χερσώνας.

Το 1798 προήχθη σε Ναύαρχο.

Μετά την απελευθέρωση των Επτανήσων, επιτέθηκε στην Ιταλία, σε συνδυασμό με την χερσαία εκστρατεία του Σουβόρωφ. Χτύπησε την Αγκώνα, την Γένοβα, την Νάπολη, και την ίδια την Ρώμη.

Ο τσάρος Παύλος, ως Μεγάλος Μάγιστρος της Τάξεως των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Μάλτας, τον διέταξε να καταλάβει το νησί, αλλά ο Βρετανός ναύαρχος Νέλσον αρνήθηκε να υπαχθεί στην διοίκησή του. Ο νέος Τσάρος Αλέξανδρος υποχώρησε και ανακάλεσε τον Ουσακώφ, που αποσύρθηκε στην μοναστική ζωή.

Σε σαραντατρείς ναυμαχίες που διεξήγε ως Ναύαρχος, δεν ηττήθηκε ποτέ και δεν έχασε ούτε ένα πλοίο! Οι τακτικές του ΄ήταν πρωτοποριακές για την εποχή, ένα αντίστοιχο αυτών του Σουβόρωφ στην ξηρά, προκρίνοντας την καλή εκπαίδευση και τους ελιγμούς, σε αντίθεση με την παραδοσιακή "γραμμή παραγωγής" (παράταξη των πλοίων σε γραμμή)

Το Προεδρείο της Σοβιετικής Ένωσης καθιέρωσε παράσημο στο όνομά του, που είναι ένα από τα ανώτερα που απένειμε το καθεστώς. Το παράσημο διατηρήθηκε και σήμερα.

Πολλά πλοία πήραν το όνομά του, καθώς και η Ναυτική Σχολή του Καλίνινγκραντ.

Η Σοβιετική αστρονόμος Τσερνίκ ονόμασε από τον όσιο έναν πλανήτη. (3010 Ushakov)

Η Ρωσική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και του αφιέρωσε έναν λαμπρό Καθεδρικό Ναό.

Είναι πλέον ο προστάτης Άγιος του Ρωσικού Ναυτικού από το 2000, και των πυρηνικών στρατηγικών βομβαρδιστικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Πηγή 

Αναδημοσιεύεται από το

cantus firmus