Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019

Οι Αιγύπτιοι δεν είπαν όλα τα μυστικά στους Έλληνες. Σε ποιους τα είπαν όμως;

Ο Σολομών ως Αλχημιστής.
Μετάλλιο των Ρωμαϊκών Χρόνων από την Γαλλία
Από την “Συλλογή αρχαίων Ελλήνων Αλχημιστών” (Collection des anciens alchimistes grecs) του χημικού Marcellin Berthelot.
(στην ουσία για την χριστιανική περίοδο πρόκειται και για Αλεξανδρινά και Συριακά συγγράμματα με αναφορές στους αρχαίους Έλληνες, Αιγύπτιους, Εβραίους και Μεσοποτάμιους "συναδέλφους", αλλά και στους Άραβες. Έτσι, αυτή η έκδοση είναι μια Βίβλος του Συγκρητισμού, και μας δείχνει τι ακριβώς συνέβαινε στα μυαλά των "σοφών" εκείνη την εποχή...)
Να λοιπόν ένα απόσπασμα:
“Μερικοί κατηγορούν τον Δημόκριτο και τους [άλλους] αρχαίους [Έλληνες] για τον τρόπο που αναφέρθηκαν (1) σε αυτές τις τέχνες που λέγονται “τίμιες” [την αλχημεία] Γιατί τους κατηγορούν; Μήπως γιατί δεν μπορούσαν να κατηγορήσουν τους Φαραώ, που καυχιόνταν πως είχαν τα πρωτεία στην προφητεία; [Εδώ, “προφητεία” σημαίνει και σοφία] Πως μπορούσαν οι Φαραώ να δίνουν δημόσια και αβέρτα μαθήματα για την κυριαρχία στον Πλούτο [την παρασκευή χρυσού] αφού αυτό θα στρέφονταν κατά της εξουσίας τους; Δεν μπορούσαν να τα βγάλουν προς τα έξω, γιατί τους φθονούσαν.
Μόνο στους Ιουδαίους τα έδωσαν αυτά κρυφά, και αυτοί τα έκαναν, τα έγραψαν και μας τα παράδωσαν. Και ευκαιριακά ακόμη, βρίσκουμε έτσι τον Θεόφιλο του Θεογένη που έγραψε για την “χωρογραφία” (γεωλογία;) των χρυσωρυχείων, την “χωρογραφία” της Μαρίας και των άλλων Ιουδαίων.”

Ετσι λοιπόν, για να μάθουμε την πραγματική σοφία των Αιγυπτίων, δηλαδή το καημό και τον πόθο των αρχαίων Ελλήνων, που πήγαιναν κοπάδια στην Αίγυπτο να την διδαχτούν από τους εκεί ιερείς, και δεν τους τα έλεγαν (σνιφ) πρέπει να πάμε στους Εβραίους.
Αν αυτό δεν είναι η επιτομή του Συγκρητισμού, τι είναι;

(1) Η προσθήκη του “ως μη” και του “αλλά μόνον” από τον συντάκτη δεν μπορεί να είναι σωστή γιατί συνταγές και οδηγίες του Δημόκριτου αναφέρονται πλειστάκις στο κείμενο αλλού.


Μια μικρή σημείωση για τον Συγκρητισμό.


Ο “Συγκρητισμός” η ένωση, δηλαδή, στοιχείων από φαινομενικά αντίθετα κοινωνικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά πράγματα, είναι ένα ιστορικό φαινόμενο που όλοι αντιπαθούν, αφού θέλουν να είναι σίγουροι για τις πεποιθήσεις και την Ιστορία τους. Ετσι, ο Συγκρητισμός, δεν έχει μελετηθεί όσο έπρεπε, ούτε έχει πάρει θέση στην Ιστορία ανάλογη με την επιρροή που είχε.
Για να μην πλατιάζουμε, μιλάμε εδώ για την μετάβαση από τον Παγανισμό στον Χριστιανισμό στην πρώην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Δεν πρόκειται για δυο τάσεις που ήταν απαλλαγμένες από συγκρητισμό πριν συναντηθούν. Ο παγανισμός είχε τεράστιες επιρροές από την Αίγυπτο και την Ασία. Ο Ιουδαϊσμός, από τον οποίο πήγασε ο Χριστιανισμός, είχε ένα ισχυρό παγανιστικό υπόστρωμα, ενώ οι μη Ιουδαίοι Χριστιανοί ήταν πρώην παγανιστές.
Κανένας δεν θέλει να δει αυτήν την κατάσταση καθαρά, γιατί οι μεν είναι οπαδοί ενός καθαρού Ελληνικού πολιτισμού (που υπάρχει μόνο στα μυαλά τους) ενώ οι δε θέλουν τις θρησκείες τους ανέγγιχτες από οτιδήποτε κοσμικό ή ξένο.
Η αλήθεια είναι πως ο Ελληνικός πολιτισμός πήρε ιδιαίτερο χαρακτήρα μόνο μετά από πολλούς αιώνες εξέλιξης, χωρίς να πάψει να αποδίδει τιμές στους ξένους “δασκάλους” του.
Ο μονοθεϊστικός Ιουδαϊσμός παρέμεινε μια θρησκεία λίγων προφητών και Ιερέων, ενώ ο Εβραϊκός λαός λάτρευε αγάλματα φιδιών, αγελάδων, αλλά και του ...Ιεχωβά και έχτιζε ναούς στην Αφροδίτη - Αστάρτη, την οποία, η αρχαιολογία απέδειξε πως θεωρούσαν σύζυγο του ...Θεού. Μνεία Εβραίων Μάγων και Νεκρομάντεων υπάρχει ακόμα και στην Βίβλο.
Ο δε Χριστιανισμός αντιμετώπισε, ειδικά τους πρώτους αιώνες, ένα κύμα μυστικισμού που ταύτιζε τους Ολύμπιους με τους ...Αγγέλους, τους αρχαίους φιλόσοφους με τους Προφήτες, και χρησιμοποιούσε Δελφικούς και Σιβυλλικούς χρησμούς για να στηρίξουν την ...Χριστιανική πίστη. Αυτούς τους χρησμούς συμβουλεύονταν οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες.

Κάπου στην αρχαία Ρώμη...

Το ότι τελικά επικράτησε η Ορθοδοξία, δεν πρέπει να μας οδηγεί στην άρνηση της επιρροής του Χριστιανικού Συγκρητισμού. Όσα έλεγαν οι Γνωστικοί και οι άλλοι όμοιοί τους είναι σε μεγάλο βαθμό ψευδή, φανταστικά ή αστήρικτα, αλλά αυτό δεν αρκεί να τους εξαφανίσει από την Ιστορία.
Είναι σα να λέμε πως επειδή ο Τσώρτσιλ έλεγε ψέματα ως πολιτικός, δεν χρειάζεται να αναλύσουμε την πολιτική της Μ. Βρετανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή τουλάχιστον πρέπει να την υποτιμήσουμε.
Αν οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες και οι Πατέρες της Εκκλησίας έδωσαν αγώνα για να οριοθετηθεί και να προβληθεί η Ορθοδοξία, και αν τελικά επικράτησαν, η μάζα των “πιστών” δεν καταλάβαινε και πολλά. Ο λαός ήθελε να πιστέψει πως ακολουθεί, αν όχι την θρησκεία, τουλάχιστον την γραμμή των παγανιστών προγόνων του, και εδώ, ο Συγκρητισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο. Η  αλλαγή δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να είναι απότομη, αλλά μια μεταβατική περίοδος ήταν όχι μόνο ανεκτή, αλλά και απαραίτητη.
Σήμερα ο Συγκρητισμός είναι άχρηστος και επιβλαβής, αλλά ας σκεφτούμε πως η Εκκλησία αποφάσισε να αναθεματίσει όσους Χριστιανούς ανακάτευαν την Ορθοδοξία με τα “Ελληνικά” ιδεολογήματα, μόνο τον όγδοο αιώνα!!! (Δες εδώ: Αναθεματισμοί “κατά των Ελλήνων” από την Εκκλησία.)
Ακόμα πιο σημαντική είναι η στάση του πολιτικού που επέβαλλε τον Χριστιανισμό, του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο οποίος ούτε το αξίωμα του “Μεγάλου Ποντίφηκα” (δηλ. του παγανιστή αρχιερέα) δεν απέβαλλε, αλλά και έστηνε παγανιστικά μνημεία δίπλα στα Χριστιανικά. Σημειωτέον πως οι παγανιστές τον ανακήρυξαν “θεό” μετά θάνατον, όπως έκαναν και με τους προηγούμενους Αυτοκράτορες (Δες εδώ: Κωνσταντίνος ο Μέγας. Ολύμπιος θεός και "εγκληματίας";) Σαν πολιτικός ηγέτης, δεν ήθελε να απομονωθεί από τον λαό του. Η στάση του Μεγάλου Κωνσταντίνου ήταν ένας λελογισμένος Συγκρητισμός με πολιτικούς και όχι δογματικούς στόχους.
Έτσι ο Συγκρητισμός στάθηκε χρήσιμος στον καιρό του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου