Ελληνοκεντρικές απάτες: Το είπαν οι Αιγύπτιοι!!!

Απορία φιλοσόφου: Αιγύπτιος ιερέας!

Όταν ένας αρχαίος συγγραφέας ήθελε να γράψει κάτι προκλητικό, που ίσως ξεσήκωνε την αγανάκτηση των αδαών και των φανατικών, έλεγε πως δεν ήταν δικό του, αλλά -συνήθως- πως του το είπαν “Αιγύπτιοι ιερείς” ή, σπανιότερα, πως το βρήκε σκαλισμένο σε κάποιο μνημείο κλπ.

Ας μην είμαστε αφελείς. Αν πραγματικά ο αρχαίος συγγραφέας μάθαινε κάτι από ξένες πηγές, το παρουσίαζε για δικό του, ως γνήσιος Έλλην. Ο Πυθαγόρας βρήκε το θεώρημά του στην Βαβυλώνα, ο Δημόκριτος τις θεωρίες του επίσης εκεί, στην Στήλη του Ακίκαρου, που μετέφρασε, ενώ όλοι πέρασαν από το σχολείο της Αιγύπτου, παρουσιάζοντας τις ιδέες τους σαν δικές τους. Μόνο εξωφρενικές ανακοινώσεις δηλώνονταν ως “Αιγυπτιακές”.

Εδώ η Ελένη, εκεί η Ελένη…

Πρώτος ο Ηρόδοτος, που θέλει να μας πείσει πως η Ελένη δεν ήταν στην Τροία, επικαλείται Αιγυπτιακά αρχεία. (Πως αλλιώς να τολμήσει να διαψεύσει κάτι που έχει υπαγορευθεί στον Όμηρο από τις Μούσες;)

Χάσαμε!!

Ο Δίων ο Χρυσόστομος, για να ισχυριστεί πως η Ελλάδα ...ηττήθηκε στον Τρωικό πόλεμο, επικαλέστηκε και πάλι Αιγυπτιακά αρχεία.

“Άμουσοι και απαίδευτοι”

Ο Πλάτωνας, επικαλούμενος την ίδια πηγή, μας μιλάει για την Ατλαντίδα και την παλιά δόξα της Αθήνας δέκα χιλιάδες χρόνια πριν, για να καταλήξει στο ότι οι πατριώτες του δεν έχουν καμιά σχέση με την τότε ακμή, αλλά είναι, σήμερα, αγράμματοι. Και αυτό το είπε δήθεν ο Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα και έφτασε κατόπιν στα αυτιά του Πλάτωνα. (Βέβαια, όσοι μνημονεύουν το παραπάνω ξεχνάνε το κομμάτι περί αγραμμάτων αρχαίων Αθηναίων)

Πουλημένε Όμηρε!!!

Για να αποδείξει πως ο Όμηρος αγνόησε τον ήρωα Παλαμήδη για να μην κατηγορηθεί ο Οδυσσέας που τον συκοφάντησε, ο Φιλόστρατος επικαλέστηκε το ...φάντασμα του ήρωα Πρωτεσίλαου, που του τα είπε όλα πρώτο χέρι!!!

Θεοί; Ποιοι θεοί ρε;

Ο Ευήμερος, θέλοντας να πει πως οι θεοί ήταν απλά θεοποιημένοι άνθρωποι, έγραψε πως το βρήκε γραμμένο σε ένα ανύπαρκτο νησί του Νότου, την Παγχαία. 

Α, δεν την ξέρατε; Να την μάθετε.

Το βαπόρι απ’ την Ινδία ήρθε στη Μακεδονία.

Θέλοντας να δώσει θεολογικό περιεχόμενο και ιστορικό προηγούμενο στην εκστρατεία του, ο Μέγας Αλέξανδρος κατασκεύασε -ή αποδέχτηκε την κατασκευή του από άλλους- τον ψευδή μύθο της προϊστορικής εκστρατείας του Διονύσου στην Ασία, που του τον είπαν στην ...Ινδία, ενώ μέχρι τότε ήταν εντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Ο Μύθος διαψεύστηκε από τον Αριανό και τον Στράβωνα. Εφτακόσια ολόκληρα χρόνια μετά τον Αλέξανδρο, ο ...Χριστιανός Νόννος εδέησε επιτέλους να γράψει την “ιστορία” των εκστρατειών του Διονύσου… Εγκυρότατο κείμενο, χωρίς καμιά αμφιβολία έτσι;

Η κατάρα του Τάφου του Φαραώ του Τρισμέγιστου (Άγιος ο Θεός άγιος ισχυρός άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς…)

Στις αρχές της χρονολογίας μας, τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου, προϊόν συγκρητισμού ιδεών από κάθε θρησκεία της εποχής, συμπεριλαμβανομένων και του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού, βρέθηκαν, δήθεν, γραμμένα στον τάφο του κυρίου αυτού, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια πριν θαμμένα μαζί του, γραμμένα όμως, από τότε, στην ...Ελληνιστική Κοινή γλώσσα. Για δες κάτι πράγματα…

“ἅγιος ὁ θεος καὶ πατηρ τῶν ὅλων.

ἅγιος ὁ θεος, οὗ ἡ βουλὴ τελεῖται ἀπὸ τῶν ἰδίων δυνάμεων.

ἅγιος ὁ θεός, ὃς γνωσθῆναι βούλεται καὶ γινώσκεται τοῖς ἰδίοις.

ἅγιος εἶ, ὁ λόγῳ συστησάμενος τὰ ὄντα.

ἅγιος εἶ, οὗ πᾶσα φύσις εἰκων ἔφυ.

ἅγιος εἶ, ὃν ἡ φύσις οὐκ ἐμόρφωσεν.

ἅγιος εἶ, ὁ πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος.

ἅγιος εἶ, ὁ πάσης ὑπεροχῆς μείζων.

ἅγιος εἶ, ὁ κρείττων τῶν ἐπαίνων.

δέξαι λογικας θυσίας ἁγνας ἀπὸ ψυχῆς καὶ καρδίας

πρὸς σὲ ἀνατεταμένης, ἀνεκλάλητε, ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε.

αἰτουμένῳ τὸ μὴ σφαλῆναι τῆς γνώσεως τῆς

κατ' οὐσίαν ἡμῶν ἐπίνευσόν μοι καὶ ἐνδυνάμωσόν με,

καὶ τῆς χάριτος ταύτης φωτίσω τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ γένους,

μοῦ ἀδελφούς, υἱους δὲ σοῦ. διο πιστεύω καὶ μαρτυρῶ· εἰς

ζωην καὶ φῶς χωρῶ. εὐλογητος εἶ, πάτερ. ὁ σος ἄνθρωπος

συναγιάζειν σοι βούλεται, καθὼς παρέδωκας αὐτῷ την

πᾶσαν ἐξουσίαν.”

(Όχι δεν είναι απόσπασμα από την Θεία Λειτουργία, είναι του Ερμή του Τρισμέγιστου, ένα κείμενο ...δεκάδων χιλιάδων ετών, δήθεν...)

Με λένε Ορφέα και είμαι καλά.

Τα “Ορφικά” επίσης είναι κείμενα πολύ μεταγενέστερα του Ομήρου, όπως διαπιστώνει ο Ηρόδοτος και ο Πλάτωνας, αν και οι πιστοί τους έλεγαν πως και αυτά είναι δεκάδων χιλιάδων ετών, ξεχνώντας πως, ακόμα και μυθολογικά, ο Ορφέας ήταν σύγχρονος του Ηρακλή, που έζησε μια γενιά πριν τον Τρωικό πόλεμο. Και όμως, παρουσιάζεται σαν θεμελιωτής της αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας. (πράγμα που ήταν, βέβαια, αλλά εδώ δεν είναι μέρος να αναλύσουμε τις νέες ιδέες που έφεραν οι Ορφικοί, φυσικά πάλι από την Αίγυπτο…)

Ζωντανές ανταποκρίσεις από την Τροία.

Θέλοντας να δώσουν μια άλλη, λογικότερη εκδοχή του Τρωικού Πολέμου, την εποχή της Ρώμης, κάποιοι “ανακάλυψαν” σε τάφο τα κείμενα του Δίκτυ και του Δάρη, που δήθεν πολέμησαν τότε. Είναι τόσο ...γνήσια, που ο Τρώας Δάρης αποκαλεί τους Τρώες… βαρβάρους.

Πολυμήχανοι...
Όταν κάποιος αρχαίος συγγραφέας μάθαινε πραγματικά κάτι από μια ξένη πηγή, δεν ήταν χαζός… Το παρουσίαζε για δικό του… Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς και φιλόσοφοι έχουν κατηγορηθεί γι αυτό από τους συγχρόνους τους…

Οι επιδράσεις του Ελληνικού Πολιτισμού στα ΒΙΠΕΡ

Το αστείο είναι πως η απάτη αυτή, της ανακάλυψης δήθεν αρχαίων κειμένων περνάει ακόμα και στις μέρες μας. (μια ματιά στους ανθρώπους γύρω μας θα μας πείσει το γιατί)

Την μέθοδο αυτή της απάτης, υιοθέτησαν σύγχρονοι συγγραφείς όπως ο Λάβκραφτ, συγγραφέας υπερφυσικών ιστοριών, που -λέει- τις βρήκε στο “Νεκρονομικόν”, βιβλίο που έγραψε ένας “τρελός Άραβας”.
Η απάτη είναι φανερή, μια που το δήθεν Αραβικό βιβλίο έχει ...ελληνικό τίτλο, (Νεκρονομικόν) και όμως έχει γίνει πιστευτή από δεκάδες χιλιάδες “πιστούς” που το αναζητούν απεγνωσμένα…

Ουδεμία πρόοδο σημειώσαμε από τότε, και γι αυτό -δυστυχώς- ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός παραμένει αιώνιο πρότυπο για τις σύγχρονες κοινωνίες.

Δικαίωση;
Όσα έγραψα δεν σημαίνουν πως απορρίπτω αβασάνιστα όλες αυτές τις μαρτυρίες. Κανείς δεν ξέρει ποια ήταν η αρχική μορφή, ο αρχικός μύθος ή ο αρχικός συλλογισμός που οδήγησε τους φιλοσόφους σε αυτήν την βιβλιογραφική - και όχι απαραίτητα ουσιαστική - απάτη. Όπως και σήμερα, το καλόν κ' αγαθόν κοινόν, πήρε τελικά αυτά που ήθελε ο φιλόσοφος, με τον τρόπο που άρεσε στον κόσμο...

Δημήτρης Σκουρτέλης