“Δηλητηριώδης αρρώστια” τα έμμηνα των γυναικών για τους αρχαίους

Κατηγορείται συχνά ο Χριστιανισμός και ο Ιουδαϊσμός για τους περιορισμούς που υποβάλλουν στις γυναίκες με έμμηνο ρύση. Όπως και σε όλες τις περιπτώσεις, αυτές οι θρησκείες κατηγορούνται, στην πραγματικότητα,  γιατί κληρονόμησαν αντιλήψεις της παγανιστικής αρχαιότητας, που ήταν πολύ πιο σκληρές, όπως θα δούμε.
Επιπλέον, θα θαυμάσουμε και το ...επιστημονικό πνεύμα της αρχαιότητας που δήθεν κατεπόντισε ο Μεσαίωνας.

Ακολουθεί το σχετικό κείμενο του Πλίνιου του Πρεσβύτερου από την “Φυσική Ιστορία” βιβλίο VII κεφ. XV

“Περί της μηνιαίας αρρώστιας των γυναικών”

“Για να επιστρέψουμε στις γυναίκες πάλι, δύσκολα μπορεί να βρεθεί κάτι πιο τερατώδες από αυτό που είναι η ιδιαίτερη εναλλαγή στην ροή τους.

Γιατί, αν κατά την διάρκεια αυτής της αρρώστιας τους συμβεί να πλησιάσουν ή να περάσουν πάνω από ένα δοχείο με κρασί αμέσως ξινίζει.

Αν αγγίξουν κάποιο στάχυ σταριού στο χωράφι αυτό θα μαραθεί και θα είναι άχρηστο.

Αν ακουμπήσουν γρασίδι στον αγρό, αυτό θα πεθάνει. Τα χόρτα και τα μπουμπούκια στον κήπο, αν περάσει δίπλα τους (μια γυναίκα με έμμηνα) θα αρπάξουν και θα καούν μέχρις αφανισμού.

Αν ανέβουν ή καθίσουν κάτω από δέντρο, τα φρούτα θα σαπίσουν και θα πέσουν.

Να κοιταχτούν σε καθρέφτη, η καθαρή λάμψη του αμέσως γυρνά σε θαμπάδα, με την εμφάνισή τους.

Αν κοιτάξουν σπαθί, μαχαίρι ή οποιοδήποτε εργαλείο με κόψη, αυτό δεν θα ξαναγίνει ποτέ τόσο λαμπρό όσο ήταν, θα πάρει μουντή εμφάνιση, και το ίδιο θα πάθει και η ζωντανή λάμψη του ελεφαντόδοντου.

Ακόμα και οι μέλισσες θα ψοφήσουν μέσα στην κυψέλη.

Το σίδερο και το ατσάλι θα σκουριάσουν αμέσως, καθώς και ο χαλκός, με μια βρωμερή δυνατή και δηλητηριώδη οσμή, αν τα ακουμπήσουν.

Αν τύχει να δοκιμάσουν τα έμμηνα των γυναικών τα σκυλιά, τρέχουν σαν τρελά μετά. Και αν δαγκώσουν οτιδήποτε στην συνέχεια, η δαγκωματιά αφήνει τέτοιο δηλητήριο, που οι πληγές είναι αθεράπευτες.

 Ακόμη και η πηχτή πίσσα που ορισμένες εποχές του χρόνου βγαίνει και επιπλέει στην λίμνη των Σοδόμων (“Νεκρή Θάλασσα” την λέμε σήμερα) που την λένε και Ασφαλτίτιδα, που είναι κατά τα άλλα από την φύση της (η πίσσα) μαλακή, απαλή και εύκαμπτη και ακολουθεί κάθε τρόπο που ο άνθρωπος θέλει να την σχηματίσει, δεν μπορεί   να χωριστεί και να κοπεί (εξ αιτίας της πυκνότητάς της, και κολλάει σαν κόλλα και παραμένει ολόκληρη όσο και να την τραβάει ο άνθρωπος) παρά μόνο με ένα νήμα βουτηγμένο σε αυτό το δηλητηριασμένο αίμα [Των εμμήνων] 

Ακόμα και τα ασήμαντα μερμήγκια λένε πως έχουν αντίληψη και αίσθηση αυτού του δηλητήριου, γιατί απορρίπτουν και δεν πλησιάζουν πια τον καρπό που ανακάλυψαν δοκιμάζοντας πως έχει μολυνθεί με αυτό το δηλητήριο.

Αυτή η αρρώστια, όσο δηλητηριώδης και βλαβερή και να είναι, ακολουθεί συνεχώς μια γυναίκα κάθε τριάντα μέρες” 

Το κείμενο, στα Λατινικά και σε Αγγλική μετάφραση, θα το βρείτε εδώ  και εδώ

Η φωτογραφία είναι από τοιχογραφία της Πομπηίας.