Μιλάμε για την Ρώμη, και αγνοούμε τα βασικά γι αυτήν.
Το πολιτικό σύστημα της αρχαίας Ρώμης δεν ήταν ούτε η Δημοκρατία, ούτε η Αυτοκρατορία. Ήταν το Πελατειακό Σύστημα, που σήμερα θα το παραλληλίζαμε με την Μαφία, και δεν το λέω υποτιμητικά. Στην ουσία ήταν επέκταση του θεσμού της "Φαμίλιας", της Ρωμαϊκής Οικογένειας και του αρχηγού της.
Κάθε Ιταλός πολίτης όφειλε να έχει έναν “Προστάτη”. (“Πάτρωνας”) Κάθε “Προστάτης”, κατά τεκμήριο ένας πολύ πλούσιος Συγκλητικός, φερόταν στους “Πελάτες” του (Clientes) σαν ο αρχηγός μιας τυπικής Ρωμαϊκής οικογένειας. Τους προστάτευε και αυτοί τον υπάκουαν.
Οι “πελάτες” είχαν οικονομική και νομική υποστήριξη από τον “Πάτρωνα”, και σε αντάλλαγμα υπάκουαν τις εντολές του, ψήφιζαν αυτό που τους έλεγε, έδερναν και κανένα εχθρό του... κλπ. Έτσι ο “Πάτρωνας” είχε ένα είδος ιδιωτικού στρατού στην διάθεσή του.
Θα προσέξετε -αν καταδεχτείτε να μελετήσετε λίγη Ιστορία- πως οι λεγεώνες δεν υπάκουαν στους Αυτοκράτορες, αλλά στους εκάστοτε στρατηγούς τους οι οποίοι τους φέρονταν ως "Προστάτες" και τις ενίσχυαν οικονομικά από το ιδιωτικό τους ταμείο.
Φυσικά ο Αυτοκράτορας ήταν ο “Προστάτης” όλων.
Ο ευκολότερος τρόπος να αποκτήσεις κι εσύ “Πελάτες” ήταν να απελευθερώσεις μερικούς δούλους σου. Αυτοί, δια νόμου ήταν υποχρεωμένοι αν συνεχίσουν να σε υπακούν. Ακόμα και ο θεσμός της Δουλείας, λοιπόν, στήριζε αυτό το σύστημα.
Όσον αφορά τους υπόδουλους λαούς, η Πελατειακή Σχέση είχε αναπτυχθεί στον υπέρτατο βαθμό. Κάθε υπόδουλος, όσο πλούσιος και να ήταν, όφειλε να έχει έναν Ρωμαίο για "Προστάτη". Ακόμα και ξένοι βασιλείς εμφανίζονταν στη Ρώμη ως "Πελάτες" κάποιου Συγκλητικού. Και αν ποτέ ο υπόδουλος γίνονταν Ρωμαίος πολίτης, τότε έμπαινε στην οικογένεια ή το Γένος του "Προστάτη" του και εξακολουθούσε να του είναι υποτακτικός.
Οι περισσότεροι Έλληνες της εποχής είχαν και το όνομα της οικογένειας του προστάτη τους πλάι στο Ελληνικό, όπως επίσης και οι Έλληνες δούλοι που ελευθερώνονταν. (Αυτό άλλωστε, και όχι ο Χριστιανισμός, οδήγησε στην σταδιακή κατάργηση των αρχαίων ελληνικών ονομάτων) Τίποτα δεν μπορούσαν να κάνουν χωρίς το όνομα του “Πάτρωνα”. Όλα τα παραπάνω ήταν απόλυτα θεσμοθετημένα.
Αυτή λοιπόν ήταν η θέση (και) των Ελλήνων μέσα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όλα, τελικά, τα έλεγχε μια χούφτα Συγκλητικοί.
Όσο και να μας παραξενεύει, το Πελατειακό Σύστημα ήταν από τα πιο επιτυχημένα της Ιστορίας, γι αυτό άλλωστε διατηρήθηκε, ως παράνομη αλλά με βαθιά επιρροή Μαφία πλέον, ως σήμερα.
Σημειώνουμε πως ο Πελατειακός θεσμός ίσχυε και στην αρχαία Αθήνα αλλά μόνο για τους Μέτοικους. Αυτοί, ήταν υποχρεωμένοι δια νόμου να παρουσιάσουν ως προστάτη - εγγυητή έναν Αθηναίο Πολίτη για να πάρουν άδεια παραμονής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου