Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

Ανοιχτή επιστολή προς τους Γενετιστές. Η Δουλεία στην αρχαιότητα.



Δούλος
400–375 π.Χ
Μουσείο Λούβρου
Πηγή: Βικιπαίδεια



Η τελευταία μόδα της ανάλυσης του DNA για εξαγωγή ιστορικών συμπερασμάτων που επιβεβαιώνουν ή μη την προέλευση πληθυσμών από την προϊστορία ως σήμερα έχει την στόφα της επιστημονικής ακρίβειας, η οποία, όμως αντιφάσκει με τα ως τώρα ιστορικά στοιχεία.
Γιατί,
αν οι μεταναστεύσεις και οι επιδρομές ξένων λαών σε μια περιοχή μπορεί ίσως να θεωρηθούν αμελητέες μια που συνήθως περιλάμβαναν ολιγάριθμα στρατιωτικά σώματα, που μπορούσαν να απορροφηθούν από τους ντόπιους πληθυσμούς χωρίς να αφήσουν κατάλοιπα, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την Δουλεία.
Η Δουλεία στο αρχικό της στάδιο, που ονομάζεται “οικογενειακό” ήταν ολιγάριθμη και προέρχονταν από γειτονικές, και πιθανά συγγενείς Φυλές, ή ακόμα και από την ίδια Φυλή (λόγω χρεών).
Μολοντούτο, ακόμα και στην προϊστορική εποχή, οι μύθοι για αρπαγές ξένων γυναικών (Ελένη, Ιώ, Μήδεια, Ευρώπη) με μεγαλύτερο παράδειγμα την μαζική αρπαγή ξένων γυναικών από τους Ρωμαίους, απηχούν σημαντικές μίξεις πληθυσμών. Αλλά στο προχωρημένο της στάδιο, αυτό του Χρυσού Αιώνα στην Ελλάδα, ας πούμε, ή στην Αυτοκρατορική περίοδο στην Ρώμη,
(α) η Δουλεία αποτελούσε την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, υπερπολλαπλάσια των ελευθέρων πολιτών.
(β) οι Δούλοι προέρχονταν πλέον από ξένες χώρες (Για παράδειγμα, κοινό όνομα δούλου στην αρχαία Αθήνα ήταν το “Μάνης” που ήταν Φρυγικό)


Ταφικό μνημείο από την αρχαια Αθήνα.
Ο ιπποκόμος είναι Αιθίοπας.

Λεπτομέρεια του ιπποκόμου από την προηγούμενη φωτογραφία.
Τα νεγρικά χαρακτηριστικά είναι εμφανή.
Άφησαν τα ίχνη τους στην Τέχνη, αλλά όχι στο DNA

(γ) πολλοί από αυτούς τους δούλους απελευθερώνονταν και πλέον, μετά από άλλη μία γενιά οι απόγονοί τους γίνονταν πολίτες με πλήρη δικαιώματα, ως μέλη της οικογένειας του αφέντη τους (κατάλοιπο της “οικογενειακής” περιόδου της Δουλείας) Παράδειγμα ο Πασίων, που τον Χρυσό Αιώνα, από δούλος έγινε ...Τραπεζίτης και Αθηναίος πολίτης. Ο Σίκιννος, Πέρσης δούλος του Θεμιστοκλή που έγινε πολίτης των Θεσπιών. Η πιο γνωστή περίπτωση βέβαια είναι ο Αίσωπος, από το Φρυγικό Αμόριο. Οι ελάχιστες επώνυμες περιπτώσεις όμως δεν αρκούν να περιγράψουν το φαινόμενο. Πολλοί δούλοι, είτε κλέβοντας, είτε κάνοντας κρυφά ή φανερά διάφορες ιδιωτικές δουλίτσες, κατόρθωναν να αγοράσουν την ελευθερία τους. Αυτοί δημιουργούσαν και ...μόδα, γιατί άφηναν τα μαλλιά να πέφτουν στο μέτωπο για να καλύψουν το στίγμα (τατουάζ) του δούλου, όπως λέει ο Αθήναιος. Υπήχαν και μαζικές περιπτώσεις απελευθέρωσης δούλων. Γενικά, όσες πόλεις είχαν θέμα δημογραφικό (και αυτό ήταν ενδημικό φαινόμενο στην Ελλάδα, όχι μόνο λόγω των πολέμων, μια που τα ανεπιθύμητα παιδιά εγκαταλείπονταν στο δρόμο νόμιμα. δες εδώ: ΕΚΘΕΤΑ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ) έκαναν πολίτη τους όποιον έβρισκαν, και πρώτα τους δούλους. Ακραίο παράδειγμα αυτό του Άργους. Όταν οι πολίτες του εξοντώθηκαν μέχρις ενός από τους Σπαρτιάτες, οι Αργίτισσες παντρεύτηκαν τους δούλους τους, και όταν τα παιδιά τους ενηλικιώθηκαν τους έδιωξαν!
Δεν θέλω να κουράσω τον καλόπιστο αναγνώστη με άλλα παραδείγματα και άλλες κατηγορίες απελεύθερων. Ο κακόπιστος, έτσι κι αλλιώς δεν με αφορά. Στόχος του άρθρου δεν είναι η συνολική ανάλυση του φαινομένου της δουλείας. Για περισσότερα, διαβάστε εδώ: "Η Επίδραση της Δουλείας στον αρχαίο κόσμο". Πλήθος μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων αναφέρουν πως, ανάμεσα στους ελεύθερους πολίτες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ρώμης υπήρχε υπογεννητικότητα, για την οποία μάταια έπαιρναν μέτρα τα κράτη και οι οι αυτοκράτορες. Ακούμε για ερημωμένες πόλεις και ιερά. Όλα αυτά συνεργούσαν στο να αυξηθεί ο αριθμός και η σημασία των δούλων. Ξέρουμε πως πολλές φορές την Ρώμη την κυβερνούσαν οι Απελεύθεροι... Ας μνημονεύσω τον Ησίοδο, στο "Έργα και Ημέραι": Κατ΄αρχάς συμβουλεύει να έχει ο άντρας μόνο ένα παιδί: (προφανέστατα για να μην διασκορπιστεί η περιουσία ανάμεσα σε πολλούς κληρονόμους) Όποιος γυναίκα εμπιστεύεται, απατεώνα εμπιστεύεται. Είθε να έχεις ένα παιδί μοναχογιό τον πατρικό να σώζει. (στ. 375-376) Την δε νόμιμη γυναίκα, την βλέπει σαν εμπόδιο, και συμβουλεύει την αγορά δούλας: Πρώτα απ᾽ όλα να πάρεις σπίτι, βόδι για όργωμα, γυναίκα, αγορασμένη, όχι με γάμο, που να μπορεί ν᾽ ακολουθεί τα βόδια, κι όλα τα αναγκαία στο σπίτι μέσα να τα ᾽χεις έτοιμα (στ 405-407)
Απ᾽ τη γυναίκα την καλή τίποτε πιο καλό δεν αποκτά ο άντρας,
και τίποτε πάλι φοβερότερο απ᾽ την κακή, που το φαΐ παραμονεύει:
αυτή το σύζυγό της, και δυνατός να είναι ακόμα,
δίχως δαυλό τον καίει και πρόωρα γηρατειά τού δίνει.
(στ. 702 - 706}
Πηγή της Μετάφρασης εδώ


Δ. Δημόπουλου "Η Καταγωγή των Ελλήνων" σελ 95
Πίνακας βασισμένος στις μετρήσεις σκελετών, όπου φαίνεται η διαρκής διαφοροποίηση του ελληνικού πληθυσμού από την εποχή του Χαλκού ως την Ρωμαϊκή.
Μελέτη Έντζελ και Ξηροτύρη.
Ούτε ένα ανθρωπομετρικό στοιχείο δεν παρέμεινε ίδιο.
Δηλώνεται βέβαια πως υπάρχει φυλετική συνέχεια, (πράγμα που δεν το αμφισβητώ) αλλά διαψεύδονται εκ των πραγμάτων οι δηλώσεις των Γενετιστών πως μείναμε ίδιοι και απαράλλαχτοι από την εποχή του Μίνωα.
Φυσικά γέλιο προκαλεί η διαπίστωση πως παραμένουμε ..."Μεσογειακή Φυλή"...
Η γνωστή, ένοχη, εναλλαγή των όρων "Έλληνας" και "Μεσογειακός"
.


Από την άλλη, αν οι εισαγωγές ξένων δούλων ήταν σημαντικές τον Χρυσό Αιώνα, τότε τι μπορούμε να πούμε για την Ελληνιστική Περίοδο, όταν υποτάχθηκε η Ασία και η Αίγυπτος; Μέχρι και η γλώσσα άλλαξε, μετατρεπόμενη στην "Κοινή Ελληνική" όχι λόγω εσωτερικής κοινωνικής εξέλιξης, αλλά γιατί την άλλαξαν οι ξένοι που την μιλούσαν απλουστευμένα, και αυτό επηρέασε και τους γηγενείς Έλληνες. Ακόμα και η Αττική διάλεκτος άλλαξε λόγω της έντονης παρουσίας ξένων στην Αθήνα, όπως μαρτυρά ο Φιλόστρατος, ενώ οι φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας διοικούνταν από Φοίνικες και γενικά Μεσανατολίτες, καταλήγοντας στην εποχή που έκλεισαν, να μην έχουν ούτε έναν φιλόσοφο Ελληνικής καταγωγής, ενώ τα καράβια ξεφόρτωναν τσούρμο ξένους μαθητές. (Διαβάστε τον Ευνάπιο) Όλα αυτά ουδόλως επηρέασαν το DNA μας, λένε οι γενετιστές. Μιλάει η ...Επιστήμη.

Και σα να μην έφτανε αυτό, ήρθαν οι Ρωμαίοι. Πόλεις που καταστράφηκαν από αυτούς, όπως η Κόρινθος, για παράδειγμα, έγιναν αποικίες συνταξιούχων Λεγεωναρίων, ενώ την ίδια στιγμή, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μεταφέρονταν ως δούλοι στην Ρώμη. (140.000 Έλληνες πάρθηκαν ως δούλοι μόνο από την Ήπειρο, σε έναν μόνο πόλεμο) Και πάλι άλλαξε ακόμα και η γλώσσα όπως μαρτυρούν επιγραφές, μια που δημιουργήθηκε, εκ των πραγμάτων, μια ελληνολατινική διάλεκτος που συνέχισε μέχρι και την Βυζαντινή εποχή. Ούτε αυτά επηρέασαν το DNA μας, ισχυρίζονται οι Γενετιστές. Φυσικά, κρατάνε και μια πισινή δηλώνοντας πως γενετικά, λένε, μοιάζουμε πολύ με τους Ιταλούς, αλλά γι αυτό ευθύνεται η ...Μεγάλη Ελλάδα και όχι η Ρωμαϊκή κατάκτηση (τι είναι αυτό;) τόσο της Μεγάλης Ελλάδας όσο και της κανονικής... (Ενετοκρατία; Τί είν΄ετούτο πάλι;)
Στην συνέχεια, οι Γενετιστές μας προσπαθούν να αποδείξουν πως η θεωρία του Φαλμεράιερ δεν ισχύει. Μα, ο Φαλμεράιερ διύλιζε τον κώνωπα του Μεσαίωνα και κατάπινε όλη την κάμηλο της αρχαιότητας που μόλις περιέγραψα. Την ίδια απαξίωση των τεράστιων αλλαγών της αρχαιότητας κάνουν και οι γενετιστές, όχι χωρίς να πέσουν σε αντιφάσεις και να μαγειρέψουν τα αποτελέσματα της , ούτως ή άλλως, νεοφανούς επιστήμης τους, που κάνουν ό, τι μπορούν για να εξευτελίσουν. Όλοι αυτοί μαζί προκαλούν μόνον γέλωτα.


Οπότε,
από την ακμή της Αρχαιότητας ως την αρχή του Μεσαίωνα, όπου η Δουλεία άκμαζε, αλλά και ο χάρτης του κόσμου άλλαζε ριζικά, και όχι μόνο μια φορά, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να μιλάμε σοβαρά για γενετική ομοιογένεια και γενετική συνέχεια οποιουδήποτε πληθυσμού στην λεκάνη της Μεσογείου. Ειδικά μάλιστα όταν στην περίοδο της αρχαιότητας, ισχυροί λαοί με μεγάλη επίδραση εξαφανίστηκαν εντελώς -οι Φοίνικες, οι Θράκες, οι Ετρούσκοι, ενώ αργότερα εξελληνίστηκαν και εξαφανίστηκαν εντελώς πανάρχαιοι λαοί της Μικράς Ασίας, οι Φρύγες, οι Λυδοί, οι Κάρες, οι Καππαδόκες (Λευκοσύροι) κλπ., όπως την προϊστορική εποχή είχαν απορροφηθεί από αυτούς οι Λούβιοι, λαό που τον γνωρίζουμε μόνο από αρχαιολογικά ευρήματα. Όλοι οι Μικρασιάτες ήδη συμμετείχαν στην γενετική μας δεξαμενή ως δούλοι από παλιά, και πια μπήκαν στο Ελληνικό αίμα ως ίσοι. Είναι αδύνατον ακόμα και να υποθέσουμε πως το DNA των άλλων λαών δεν επηρεάστηκε από αυτήν την λαίλαπα.
Όσον αφορά αυτούς τους εξαφανισμένους λαούς, πχ τους Ετρούσκους, αλλά και τους Φοίνικες, ( Matisoo-Smith: "we still know little about the Phoenicians themselves" εδώ, στο τέλος του άρθρου) οι Γενετιστές δηλώνουν αδυναμία καθορισμού του DNA τους. (Για τους Ετρούσκους οι γενετιστές δηλώνουν πως δεν μπορούν να βγάλουν συμπέρασμα γιατί είχαν πολλούς δούλους. Οι άλλοι λαοί δεν είχαν δηλαδή; Ας παραδεχτούν πως για άλλους λαούς υπάρχει πολιτικό συμφέρον...)
Περιέργως αυτό δεν ισχύει για λαούς που συνεχίζουν να υπάρχουν ως τις μέρες μας…
Δηλώσεις για την γενετική καταγωγή και την συνέχεια ή μη πληθυσμών από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, είναι εκ προοιμίου ανακριβείς και αντιεπιστημονικές, εκτός αν κάποιος γενετιστής μπορέσει να απαντήσει εύλογα στα παραπάνω ζητήματα, ή αν ευθαρσώς δηλώσει πως τα ιστορικά στοιχεία που διαθέτουμε είναι ψευδή..
Πως όμως θα δικαιολογήσετε την "επιστημονικότατη" εναλλαγή και ελευθέρια χρήση των όρων "Ελληνική Φυλή" "Μεσογειακή φυλή" "Λευκή Φυλή" "Καυκάσια Φυλή' στο ίδιο ...άρθρο; (σε ένα άρθρο μνημονεύεται μαζί με τα παραπάνω και ..."Σιβηριανό Φύλο"....)



Ελληνικότατον νόμισμα.
Περισσότεροι μαύροι στην αρχαία ελληνική τέχνη εδώ.
Ας δούμε με παραδείγματα πως οι Γενετιστές πουλάνε φούμαρα για να καταλήξουν (συνήθως στο τέλος των άρθρων τους) σε γενικολογίες και σε αναίρεση του ...τίτλου της μελέτης τους:


Μετά από μια σειρά μεγαλοστομίες, το άρθρο με τίτλο:
"Τo DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών" (εδώ)
Καταλήγει πως κατά το 1/3 "οι Ευρωπαίοι άρα και οι Έλληνες"
(μιλάμε για επιστημονική ακρίβεια τώρα)
κατάγονται  από την Μέση Ανατολή...

Με ακόμα μεγαλύτερη επιστημονική ακρίβεια
η συνέχεια του ίδιου άρθρου
αποκαλύπτει σε κάθε Ανθέλληνα
πως οι Έλληνες ανήκουν στην ...Λευκή Φυλή κατά 98-99%


Και δυο λόγια για την Μεθοδολογία των "Επιστημόνων", που, όπως γράφουν (εδώ):

"Αναλύθηκε η γενετική σύσταση 790 γηγενών κατοίκων της Ελλάδας, από διάφορες περιοχές της χώρας με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά και από Έλληνες προσφυγικής καταγωγής από τη Μ. Ασία"

Με άλλα λόγια, το δείγμα πληθυσμού που πάρθηκε δεν ήταν τυχαίο αλλά επιλεγμένο. Πρώτα επιλέχθηκαν τα δείγματα που πληρούσαν τον ...σκοπό της μελέτης, και μετά ...εξετάστηκαν.

Μα έτσι αγαπητοί, δεν βγαίνει το γενετικό προφίλ της Ελλάδας... Άνθρωποι που ζουν, εργάζονται και κάνουν οικογένειες εδώ, δεν μπορεί να αποκλειστούν αν δεν γεννήθηκαν επιτοπίως. Άλλωστε αργά ή γρήγορα γίνονται και επιγαμίες με αυτούς. Και για πόσες γενιές θα αποκλείετε από την έρευνά σας τα παιδιά τους που παραμένουν εδώ;

Επιπλέον, 720 δείγματα αρκούν για να βγουν συμπεράσματα για μια περίοδο ...200.000 ετών στην οποία επεκτείνεται η έρευνα! ΈΛΕΟΣ!

Σε άλλη έρευνα, εδώ, με ακόμα πιο ...μυθικό τίτλο, δηλώνεται με υπερηφάνεια πως εξετάστηκαν ...τριάντα σύγχρονοι Έλληνες και αυτό άρκεσε για να διαπιστωθεί πως όλοι εμείς είμαστε απόγονοι των Μινωιτών....


Αγαπητοί Γενετιστές
Αν δεν θέλετε να χαρακτηριστεί η Επιστήμη σας ως συγγενής της Χιτλερικής ανθρωπομετρίας, που χρησιμοποιούσε επιστημονικά δεδομένα για να στηρίξει πολιτικές απόψεις και τακτικές, καλύτερα να πείτε την αλήθεια.
Βέβαια, κατανοώ πως η απορρόφηση γενναίων Πανεπιστημιακών κονδυλίων αλλά και οι ιδιωτικές εταιρείες που ξεφύτρωσαν και υπόσχονται να σου βρουν τις "γενεές δεκατέσσερις" με το DNA σου, δεν μπορούν να αφήσουν κάποιον επιστήμονα αδιάφορο.

Αφήνει όμως παγερά αδιάφορο τον γράφοντα.

Δημήτρης Σκουρτέλης.

Παράρτημα

Μερικά στοιχεία που δεν χωρούν αμφισβήτηση:

Επειδή όλοι όσοι επικαλούνται την καθαρότητα και την συνέχεια της Φυλής παραλείποντας τον σημαντικό ρόλο των ξένων δούλων στην αρχαία κοινωνία, και συνεπώς και την συμμετοχή τους στην γενετική μας ταυτότητα, ας πάρουμε παράδειγμα τον Αριστοφάνη, που τα έργα του είναι θησαυρός κοινωνιολογικών στοιχείων. Οι ξένοι δούλοι στις κωμωδίες του, ξεχωρίζουν από τα ονόματά τους που δεν είναι καν ονόματα, τις περισσότερες φορές.
ΑΧΑΡΝΕΙΣ Αναφέρεται μια δούλα “Θράττα” (από την Θράκη. Οι αρχαίοι Θράκες δεν ήταν Έλληνες) Ο δούλος Ξανθίας (θα δούμε παρακάτω πως αυτό το όνομα δηλώνει ξένη καταγωγή). Σκύθες αστυνόμοι Στρατιωτικό απόσπασμα Θρακών Οδομάντων Επίσης αναφέρονται, όχι ως δούλοι, ο βασιλιάς της Σκυθίας Σιτάλκας και ο γιος του, που διέτριβαν στην Αθήνα με τιμή. Σιτάλκας σημαίνει αυτός που δυναμώνει το σιτάρι, και σχετίζεται με τις εισαγωγές σταριού που έγιναν από το βασίλειο του, πράγμα για το οποίο οι Αθηναίοι τον ανακήρυξαν επίτιμο πολίτη. ΙΠΠΕΙΣ Αναφέρονται δυο δούλοι “Οικέτες” (από το “οίκος”, γεννημένοι στο σπίτι του αφέντη, πράγμα σπάνιο) οι Δημοσθένης και Νικίας, που ίσως θεωρήσουμε Έλληνες, οι οποίοι όμως ταλαιπωρούνται από τον φρεσκοαγορασμένο δούλο Παφλαγόνα, από την Ασία. ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ Δύο σκλάβοι με ελληνικά ονόματα, Σήκων και Παρμένων. Ας τους θεωρήσουμε Έλληνες, αν και όπως θα δούμε, το ελληνικό όνομα δεν είναι πάντα καθοριστικό εθνικότητας. ΒΑΤΡΑΧΟΙ Ο Ξανθίας. Είναι παρατσούκλι και σημαίνει πως ήταν βόρειας καταγωγής. ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΑΙ Ένας Σκύθης τοξότης ως αστυνόμος. Δύο δούλες, η Μανία και η Φιλίστη. “Μανία” (και “Μάνης”) ήταν κοινά φρυγικά ονόματα και παράλληλα ονόματα δούλων από εκεί. Τώρα για την Φιλίστη, αφήνω την φαντασία σας να οργιάσει. ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ Πέντε Σκύθες αστυνόμοι εκ των οποίων μία γυναίκα. Μερικά εντελώς ξενικά ονόματά τους: Διτύλας, Σκεβλύας, Παρδόκας. ΟΡΝΙΘΕΣ Δύο σκλάβοι, ο Ξανθίας (πάλι, πράγμα που ενισχύει την άποψη πως ήταν παρατσούκλι ανθρώπου ξανθού, συνεπώς ξένου) και ο Μάνης, όνομα φρυγικό. ΕΙΡΗΝΗ Δεν έχουμε ονόματα σκλάβων ΣΦΗΚΕΣ Αναφέρονται σκλάβοι “Οικέτες” και πάλι, βρίσκουμε ξένα ονόματα. Σωσίας, Ξανθίας (πάλι, είπαμε προς που τείνει η ανάλυση του ονόματος) Μίδας (αρχαίος βασιλιάς της Φρυγίας) Φρύγας, (ε, δεν θέλει ερμηνεία) Μασυνθίας, και μια αυλητρίδα, η Δαρδανίς (από την Τροία) Ο Σωσίας, που αναφέραμε, με ελληνικότατο όνομα χωρίς κάτι να παραπέμπει σε ξένη προέλευση, προσεύχεται στον Ασιατικό θεό Σαβάζιο. Καταλάβαμε. ΝΕΦΕΛΕΣ Πάλι ένας δούλος Ξανθίας. ΠΛΟΥΤΟΣ Ο δούλος Καρίων (από την Καρία)
Κι αν δεν σας φτάνουν τα δικά μου, να μια μελέτη που βρήκα αφού έγραψα τα παραπάνω:
Απόσπασμα Διδακτορικής Διατριβής: "Η χρήση εθνικών ονομάτων για τους οικιακούς δούλους αποτελεί συχνό φαινόμενο στην αριστοφανική κωμωδία και σύμφωνα με τον Ehrenberg αντικατοπτρίζει την "πολύχρωμη εικόνα της αττικής δουλείας». Παρά την ποικιλία εθνικών ονομάτων στα αριστοφανικά έργα, εμφανής είναι η προτίμηση του ποιητή σε κάποια συγκεκριμένα, όπως π.χ. το φρυγικό αρσενικό όνομα «Μανής» (Ειρήνη, Όρνιθες, Λυσιστράτη, Θεσμοφοριάζουσαι, Βάτραχοι) και το θηλυκό όνομα «Θράττα» (Αχαρνείς, Σφήκες, Ειρήνη και Θεσμοφοριάζουσες). Εκτός από δηλώσεις για την εθνική ταυτότητα των φορέων τους, τα αριστοφανικά ονόματα των υπηρετών συχνά τους προσδίδουν συγκεκριμένα φυσικά γνωρίσματα, ως ενδείξεις βαρβαρικής καταγωγής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας αποτελεί ένα εξίσου συνηθισμένο όνομα δούλου, το όνομα «Ξανθίας», δηλωτικό του χρώματος των μαλλιών του φορέα. Το εύρος της λέξης ξανθός σύμφωνα με τον Sommerstein είναι μεγάλο, αλλά το όνομα «Ξανθίας» ταυτίζονταν κυρίως με ξανθές και κόκκινες κόμες, που παρέπεμπαν σε δούλους θρακικής καταγωγής. Η συχνή μάλιστα χρήση του από τον Αριστοφάνη για χαρακτήρες υπηρετών έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την ομηρική και τραγική εικονοποιεία, σύμφωνα με την οποία τα ανοικτόχρωμα μαλλιά θεωρούνται στοιχείο ομορφιάς και αποτελούν έμβλημα αρκετών ηρωικών μορφών ευγενικής καταγωγής (όπως ο Αχιλλέας, ο Μενέλαος, ο Ιάσωνας κ.α.). Η τάση να συνδεθούν τα ανοικτόχρωμα μαλλιά με δούλους ξενικής καταγωγής επιβιώνει και στον μεταγενέστερο Μένανδρο, με τη χρήση του ονόματος «Πυρρίας», το οποίο επίσης δηλώνει το κόκκινο χρώμα." (“Εκφάνσεις της μορφής του δούλου στον Ευριπίδη και στην Κωμωδία: μια συγχρονική και διαχρονική επισκόπηση” Μεταπτυχιακή εργασία, Πανεπιστήμιο Πατρών, Αγγελική Α. Καπιτσάκη Σελ.51)
Η παραπάνω μελέτη θεωρεί όλα τα ονόματα δούλων που αναφέρονται στον Αριστοφάνη, (αλλά και όλων των άλλων δούλων) ακόμα και τα ελληνικά, πλαστά, κατασκευασμένα: "Οι δούλοι -ελλείψει βιολογικών και αστικών δεσμών- διέθεταν ένα μονάχα (μικρό) όνομα που τους είχε δοθεί είτε από το αφεντικό είτε από τον δουλέμπορο από τον οποίο αγοράστηκαν, το οποίο συχνά ήταν δηλωτικό της πραγματικής ή της υποτιθέμενης καταγωγής τους και κάποιες φορές δίπλα σε αυτό δηλώνονταν -ως συμπληρωματική του ονόματος- και η ασχολία τους." (σελ 50) Ο Δημόπουλος όμως, αποκλείει την ξενική καταγωγή των δούλων με τα εξής επιχειρήματα: “...είναι αναληθές ότι ήσαν βάρβαροι προσωασιατικής καταγωγής. Οι πλείστοι ήσαν ‘φύσει δούλοι’ /.../ οι ελάχιστοι δε ήσαν οι “κατά νόμον” δούλοι, δηλαδή οι αιχμάλωτοι πολέμου. Όλοι δε σχεδόν οι πόλεμοι εκείνης της εποχής ήσαν ενδοελληνικοί. Γι αυτό, σε κανένα σημείο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας δεν αναφέρεται να ομιλείται από τους δούλους άλλη γλώσσα πλην της Ελληνικής. Στον Αριστοφάνη μάλιστα, όπου εκ προθέσεως παρουσιάζονται απλοί άνθρωποι του λαού ομιλούντες, πουθενά δεν διαφαίνεται μη ελληνική παρουσία” (είναι αυτό που λέμε: “Εθνικόν το αναληθές”) και στην υποσημείωση λστ, που δεν την διαβάζουν πολλοί: “Σε βραδύτερους χρόνους φαίνεται ότι αγοράζονταν δούλοι και από την Θράκη (Γέτες και Δακοί) όχι όμως και Σκύθες (Στράβων C 304)”
(“Η καταγωγή των Ελλήνων” Δημόπουλος, σελ 12-123)
Όχι μόνο αγοράζονταν Σκύθες και άλλοι ξένοι πολύ πριν την εποχή του Στράβωνα, κατά τον “Χρυσό Αιώνα” αλλά στον Αριστοφάνη, φαίνεται πως μιλάνε παραφθαρμένα ελληνικά, παρά την δήλωση Δημόπουλου ότι “πουθενά [στον Αριστοφάνη] δεν διαφαίνεται μη ελληνική παρουσία…” Αντίθετα, η μελέτη της Καπιτσάκη διαπιστώνει στον Αριστοφάνη: “....συστηματική και επίμονη προσπάθεια του Σκύθη, ο οποίος –σε περισσότερους από διακόσιους στίχους- προσεγγίζει επί σκηνής τα ελληνικά ως δεύτερη (ξένη) γλώσσα. Τα σπαστά ελληνικά του αριστοφανικού Σκύθη, αποτελούν μια απλοποιημένη (και σαφώς διαστρεβλωμένη) μορφή ελληνικών με συχνές επαναλήψεις και πολλά λάθη, ιδίως φωνολογικά που επηρεάζουν κυρίως την προφορά του. Σε όλη την έκταση του λόγου του, οι πιο εμφανείς γλωσσικές συνήθειες του τοξότη είναι η παράλειψη της δάσυνσης στην αρχή των λέξεων και η αντικατάσταση των συμφώνων κ,π,τ από τα χ,φ,θ αντίστοιχα. Επίσης, συχνή είναι η αποβολή των τελικών συμφώνων και η παράλειψη του τελικού –ν πριν από σύμφωνα. Από μορφολογικής πλευράς, ο Σκύθης –όπως και οι περισσότεροι ξένοι ομιλητές- αδυνατεί να χρησιμοποιήσει ορθά τα γραμματικά γένη (στ.1111, 1123) και χρησιμοποιεί ελλειπτικά την κλίση των ρημάτων και των ονομάτων. Η σύνταξη που χρησιμοποιεί παρουσιάζεται λιγότερο προβληματική, καθώς τα συντακτικά του σφάλματα είναι πολύ λιγότερα από τα φωνολογικά και τα μορφολογικά, γεγονός που επιτρέπει την κατανόηση των λόγων του, χωρίς να στερεί από τη διακωμώδηση της προφοράς του.” (σελ. 77-78) Ο Ευριπίδης και οι ξένες σκλάβες. Η Θήβα φαίνεται πως αποτελούσε τον ενδιάμεσο σταθμό της αποστολής των προσφορών στο Μαντείο που έρχονταν από την Φοινίκη, αν και δεν βρίσκονταν πάνω στη διαδρομή Ευβοϊκός - Δελφοί. Αυτές οι προσφορές περιλάμβαναν και σκλάβες: «Τη θάλασσα της Τύρου αφήνοντας, από το νησί» [την Τύρο] «ήρθα της Φοινίκης, για τον Λοξία προσφορά ακριβή, δουλεύτρα στο ναό του Φοίβου» Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στ. 202 κ. έ.
Οι σκλάβες των ιερών ονομάζονταν “ιερόδουλες” λέξη που πήρε άλλη σημασία λόγω των σκλάβων που ανήκαν στους ναούς της Αφροδίτης. Ο δραματουργός δεν περιορίστηκε σε αυτήν την αναφορά. Το δράμα των ξένων γυναικών που υποδουλώθηκαν και οδηγήθηκαν στην Ελλάδα φαίνεται να τον συγκινεί πολύ. Οι Τραγωδίες “Εκάβη”, Τρωάδες”, “Ανδρομάχη”, ασχολούνται με αυτό το θέμα, ενώ οι “Φοίνισσες” που αναφέραμε και άλλες τραγωδίες του πάλι μιλάνε για τέτοιες περιπτώσεις. Σίγουρα δεν πρόκειται για ενδιαφέρον του ποιητή για την ...μυθολογία, αλλά μεταφορά καταστάσεων που έβλεπε γύρω του. Σημειώνουμε πως τόσο ο Αριστοφάνης όσο και ο Ευριπίδης έγραφαν την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου. Ήταν ένας πόλεμος ολοκληρωτικός, εντελώς διαφορετικός από τους εθιμοτυπικούς εμφύλιους της προκλασικής εποχής, που οδηγούσε στην υποδούλωση των πληθυσμών ολόκληρων πόλεων. Συνεπώς η αναλογία των Ελλήνων σε σχέση με τους ξένους σκλάβους θα πρέπει να είχε αυξηθεί κατά πολύ, και όμως, οι μαρτυρίες για τους ξένους σκλάβους δεν υποχώρησαν καθόλου. Γιατί;
ΜΕΡΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ...
Αν ήσουν δουλοκτήτης, και έπιανες δούλο έναν κάτοικο Ελληνικής Πόλης με την οποία η Πόλη σου ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, τι θα έκανες;
Σε πρώτο στάδιο θα έβλεπες αν έχει πλούσια οικογένεια ή πλούσιους φίλους που θα ήταν πρόθυμοι να τον εξαγοράσουν.
Αν αυτό δεν ήταν δυνατόν, θα ήσουν εντελώς αδικαιολόγητος αν τον κράταγες για να σου δουλεύει, όσο μάλιστα ήσουν σε πόλεμο με την πατρίδα του. Θα αποκτούσες εσύ και η Πόλη σου, έναν κατάσκοπο - σαμποτέρ. Αμφιβάλλω δηλαδή, αν το κράτος σου θα σου επέτρεπε να τον κρατήσεις.
Ο μόνος τρόπος να κρατήσεις έναν τέτοιο δούλο θα ήταν η ολοκληρωτική εξαφάνιση της Πόλης του, αν και πάλι, θα μπορούσε κάλλιστα να σε μισήσει γι αυτό.
Έ, τι να κάνεις, να τον πετάξεις; όχι βέβαια. Απλά τον πουλάς στους "βαρβάρους" και με αυτά τα λεφτά αγοράζεις έναν "βάρβαρο" δούλο, από τους πατριώτες του οποίου κινδυνεύεις λιγότερο, κύρια γιατί έκανες μια καλή μπίζνα μαζί τους
Το "απρόσμενο" επιπλέον πλεονέκτημα της μπίζνας αυτής είναι πως τελικά διαθέτεις ένα δυναμικό δούλων που δεν έχουν πια επικοινωνία με την εθνική και οικογενειακή τους ομάδα, και δεν μπορούν να έχουν σύμπνοια και συνεννόηση ανάμεσα τους γιατί είναι ξένοι και στον τόπο, αλλά και μεταξύ τους. Είναι, άλλωστε ένας από τους λόγους που όλες οι επαναστάσεις των δούλων απέτυχαν, και αυτό δεν συνέβη τυχαία ...
Τόσο απλά είναι τα πράγματα, και η συνταγή μεταφέρθηκε σχεδόν αυτούσια στην σημερινή εποχή της απρόσκοπτης μετανάστευσης... Αυτοσχεδιάζω; Βάζετε στοίχημα; Η τελική μαρτυρία για ξένους δούλους.

Δυστυχώς ο Δημοσθένης, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης κλπ δεν πρόφτασαν να διαβάσουν τα αποτελέσματα του ελέγχου του DNA των Ελλήνων, ούτε διάβασαν τις δηλώσεις Δημόπουλου, έτσι έγραψαν “ανακρίβειες” σαν την ακόλουθη: Ο Δημοσθένης, λοιπόν, θεωρεί πως η ανθρώπινη συμπεριφορά των Αθηναίων προς τους ξένους δούλους είναι ικανός λόγος για να μην οργίζονται οι βάρβαροι κατά των Ελλήνων. Μην ανησυχείτε, τους λέει, σας παίρνουμε δούλους αλλά καλοπερνάτε με μας: [48] "Ακούστε Αθηναίοι τον φιλάνθρωπο νόμο, που δεν επιτρέπει την κακομεταχείριση ακόμα και των δούλων. Λοιπόν, κάποιος θεός πρέπει να πάει στους βαρβάρους από τους οποίους έρχονται οι δούλοι στους Έλληνες, αυτόν τον νόμο, και να μας παινέσει και να συστήσει την πόλη μας και να τους πει πως υπάρχουν μερικοί άνθρωποι Έλληνες τόσο πράοι και φιλάνθρωποι στην ανατροφή τους, ώστε, ώστε, ακόμα και αν έχουν αδικηθεί με πολλούς τρόπους από εσάς, και έχοντας εναντίον σας πατροπαράδοτη έχθρα, μολοντούτο, όσους [από εσάς] αγοράσουν για δούλους ούτε θέλουν να τους κακομεταχειρίζονται αλλά και νόμο του κράτους που να το απαγορεύει ψήφισαν... (μπλα μπλα μπλα...)" [48] Ἀκούετ᾽, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦ νόμου τῆς φιλανθρωπίας, ὃς οὐδὲ τοὺς δούλους ὑβρίζεσθαι ἀξιοῖ. Τί οὖν πρὸς θεῶν εἴ τις εἰς τοὺς βαρβάρους ἐνεγκὼν τὸν νόμον τοῦτον, παρ᾽ ὧν τὰ ἀνδράποδ᾽ εἰς τοὺς Ἕλληνας κομίζεται, ἐπαινῶν ὑμᾶς καὶ διεξιὼν περὶ τῆς πόλεως εἴποι πρὸς αὐτοὺς ὅτι [49] εἰσὶν Ἕλληνές τινες ἄνθρωποι οὕτως ἥμεροι καὶ φιλάνθρωποι τοὺς τρόπους ὥστε πόλλ᾽ ὑφ᾽ ὑμῶν ἠδικημένοι, καὶ φύσει τῆς πρὸς ὑμᾶς ἔχθρας αὐτοῖς ὑπαρχούσης πατρικῆς, ὅμως οὐδ᾽ ὅσων ἂν τιμὴν καταθέντες δούλους κτήσωνται, οὐδὲ τούτους ὑβρίζειν ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ νόμον δημοσίᾳ τὸν ταῦτα κωλύσοντα τέθεινται τουτονὶ καὶ πολλοὺς ἤδη παραβάντας τὸν νόμον τοῦτον ἐζημιώκασιν θανάτῳ, (Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου) Ανθρωπομετρικά τινά Πριν μας ξεφουρνίσουν το DNA, υπήρχε η Ανθρωπομετρία, η επιστήμη (ναι, και αυτή είναι επιστήμη αν και συκοφαντήθηκε γιατί την υποστήριζαν οι Χιτλερικοί) που με μετρήσεις στον σκελετό, και περισσότερο στο κρανίο, καθόριζε την φυλή των ανθρώπων. Ο Πουλιανός, ας πούμε, Ανθρωπομέτρης είναι, μια που η επιστήμη του συνέχισε να καλλιεργείται στην ΕΣΣΔ παρά το χιτλερικό της πρόσημο. Ο Δημόπουλος, που προαναφέραμε, παρά τις ιστορικές του ανακρίβειες -συνειδητά ψεύδη τα λέω- ως θαυμαστής δηλωμένος του Αδόλφου, έγραψε ένα βιβλίο "βασισμένος" στα πορίσματα αυτής της επιστήμης. Και βάζω εισαγωγικά. γιατί και αυτός, όπως και οι αγαπητοί μου γενετιστές, όπου στριμώχνονται, χρησιμοποιούν ελεύθερα (ελευθέρια θα έλεγα) τους όρους "Ελληνική Φυλή", "Μεσογειακή Φυλή" και "Λευκή Φυλή" (Ο Δημόπουλος προσθέτει και το "Αρία Φυλή" - Η Μεσογειακή Φυλή κατ αυτόν φτάνει μέχρι την ...Ινδία) για να βγάλει το ...ίδιο συμπέρασμα. Είμαστε ίδιοι και απαράλλαχτοι... Διαστρεβλώνοντας τις πηγές, θεωρεί πως οι δούλοι ήταν όλοι ντόπιοι. Παραδέχεται πως οι Μυκηναίοι ήταν "δολιχοκέφαλοι" ενώ οι σημερινοί Έλληνες είναι "βραχυκέφαλοι" (σελ 97) και αυτό οφείλεται στην ...ενδογαμία ισχυρίζεται!!!! (σελ. 210 -211) Κατά τα άλλα εγώ συκοφαντώ τους Έλληνες... Ορμάτε στις αδελφές και τις ξαδέλφες Συνέλληνες, είναι παράδοση! Φυσικά, στην αρχή της μελέτης του γράφει πως χαρακτηριστικό των Μεσογειακών είναι η "δολιχοκεφαλία". (σελ. 30) Ό, τι του κάτσει του ανθρώπου, χαρακτηριστικό που βλέπουμε και σε κάθε γενετιστή άξιο του τίτλου του. Οι Φοίνικες και οι Αιγύπτιοι είναι Έλληνες, κατ' αυτόν... (Εδώ οι γενετιστές διαφωνούν. Καμιά σχέση δεν έχουμε) Φυσικά αγνοεί ηθελημένα παντελώς την Ελληνιστική περίοδο. Και όμως, ακόμα και αυτός παραδέχεται -αντίθετα με τους γενετιστές -πως υπήρξε αλλαγή στην Ελληνική Φυλή στην Ρωμαϊκή περίοδο... “Διναρική επιμειξία, αντιθέτως, παρατηρείται πολύ αργότερα, στην Ρωμαϊκή εποχή- τότε είχαμε κάποια αύξησι του δείκτου Π/Μ και των διαστάσεων του προσώπου, αλλά πάντως όχι του κρανιακού ύψους”. (σελ. 96) Παραδέχεται δε κι άλλες επιμιξίες. Αν τα ανθρωπομετρικά του στοιχεία είναι το ίδιο μαγειρεμένα όσο τα ιστορικά που παραθέτει, μπορούμε ακροθιγώς να φανταστούμε τις πραγματικές ανθρωπομετρικές μεταβολές που έγιναν. Συμπεραίνω λοιπόν πως οι σύγχρονοι Γενετιστές έχουν πολύ πιο ακραίες απόψεις από τον θαυμαστή αυτόν του Χίτλερ! Αλλες απάτες σχετικά με το DNA: "Οι πρόγονοι των Δανών ήταν Έλληνες" ή "Οι Έλληνες έφεραν πανούκλα στη Δανία"; Και

"Ευρωπαϊκή καταγωγή είχαν οι Φοίνικες"!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου