Τα σύγχρονα λατομεία του πεντελικού μαρμάρου

Το τραγικότερο όλων είναι ότι, από την εποχή της εγκατάλειψης των λατομείων μαρμάρου της Πεντέλης, στα βάθη των τεράστιων οπών που πλήγωναν το βουνό, είχαν δημιουργηθεί εκπληκτικοί βιότοποι:
 Φύτρωσαν δέντρα, καλαμιές, δημιουργήθηκαν λιμνούλες, ήρθαν άγρια ζώα και πουλιά, και η γενικά η Ζωή κατέκτησε ξανά το σκαμμένο βουνό μέσα στις πληγές του. 
Αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο καταστράφηκε, για άλλη μια φορά, από το άκαιρο μπάζωμα, μετά από... δυο δεκαετίες των (πλέον) βιότοπων αυτών, που φυσικά θα ήταν ευνοϊκό αν είχε γίνει έγκαιρα, πριν αναλάβει την επούλωσή τους η Φύση..

Το μνημείο του "Αγνώστου λατόμου" 
στην πλατεία της Νέας Πεντέλης

«Εάν η Πεντέλη διαθέτει τον ορυκτόν πλούτον, είναι μοιραίον δια την ενίσχυσιν της Εθνικής Οικονομίας να ισοπεδωθή ακόμη εις το διάστημα μερικών αιώνων, παρά τα δάκρυα των σημερινών και των μετέπειτα νοσταλγών του ρωμαντισμού. (...) Η Πεντέλη μόνη της εδημιούργησεν την τύχην της (...)».(«Υπόμνημα συλλόγου εργοδοτών λατόμων μαρμάρων Ελλάδος», ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/5/60, σ. 9, ΤΑ ΝΕΑ, 16/5/60, σ. 4)


Δεν μπορώ να καυχηθώ πως θα μπορούσα να τα πω καλύτερα από την "ΠΕΝΤΕΛΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ"
Γι αυτό σας παραπέμπω σε τούτον τον ιστότοπο:
"Λατόμοι και αστυνόμοι" 


«Η επαφή με το τωρινό περιβάλλον των λατομείων και το πολυδαίδαλο  οδικό του σύστημα, ωθεί αναπόφευκτα σε σκέψεις και οδηγεί σε θλιβερά  συμπεράσματα: το σύνολο των  νεοελληνικών  πεντελικών  δραστηριοτήτων  είναι ένα  από τα τελειότερα δείγματα  της απουσίας κάθε σχεδιασμού και της  κερδοσκοπικής  κακοποίησης  ενός σπουδαίου τόπου.  
Με την αισχρή αυτή κατάσταση είναι σύμμαχος  η αυτοκαταστροφική ανάπτυξη της πόλεως και ειδικότερα η ογκώδης δόμηση που κατακλύζει το πολύπαθο Πεντελικόν. Το μέγεθος  αυτών των  θλιβερών  φαινομένων τονίζεται ακόμη περισσότερο από την  αναπόφευκτη σύγκριση αρχαίων και νέων λατομείων και οδών.  Τότε, ο τέλειος σχεδιασμός, η απόλυτη οικονομία, η μέγιστη ποσοτική και ποιοτική χρησιμοποίηση του ευγενούς πετρώματος και η καλαίσθητη δράση στο τοπίο. 
Τώρα,  ο ατυχέστερος αυτοσχεδιασμός, η λεηλάτηση και η κατασπατάληση  του αναντικατάστατου πετρώματος  και η πλήρης φυσική  και  αισθητική καταστροφή και βεβήλωση του τόπου».

(Μ. Κορρέ, Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα, σ. 127)