ΤΟΥ ΣΙΦΗ ΤΟΥ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΥ

Θέλω τραγούδι να σας πω για το κροκοδειλάκι

τον Σίφη μας τον ξακουστό που είναι και μαγκάκι.

Εχει ψηλή κορμοστασιά και μια ουρά μεγάλη

και κάνει τσάρκα έμορφη κάτω στο περιγιάλι.

Στην Κρήτη εκατέληξε μετά μακρύ ταξίδι

του άρεσαν οι μπαλοθιές κι οι μαντινάδες ήδη.

Βεντέτα δεν εθέλησε για να την αρχινήσει

δεν έχει και περίστροφο, μαχαίρι ν' ακονίζει.

Δεν τρώει άνθρωπο θαρρώ μα ούτε και παιδάκια

είν' ευγενής και έξυπνος και κάνει παιχνιδάκια.

Διάσημος εγένηκε χωρίς τη θέλησή του

και όλοι πια εμάθανε για την εμφάνισή του.

Εκείνος μόνο ήθελε να κολυμπά στο φράγμα

να λιάζεται, να κυνηγά, να ρίχνει κι ένα κλάμμα

γιατί δακρύζοντας μαθές ο έξυπνος ο Σίφης

έβρισκε το κυνήγι του με τους λυγμούς της λύπης.

Κολπάκια τόσα έμαθε, δεν έχει πια ανάγκη

και την τροφή του έπιανε με ευκολιά μεγάλη.

Το μαύρο το πουκάμισο τού 'πρεπε να φοράει

ωσάν λεβέντης Κρητικός, κροκόδειλος τζιμάνι.

Κροκόδειλο τον είπανε, κι έμοιαζ' αγριεμένος
μ' αυτός για την αγάπη του είναι βαλαντωμένος.

Γιατί ζευγάρι ήτανε με μιά κροκοδειλίνα
πιο όμορφη δεν έβρισκες σε όλη την Αθήνα.

Κανένας πια δεν έμαθε πού να την έχει κρύψει
την αγαπά και την ποθεί, δεν θέλει να την δείξει.

Ένας είναι ο φόβος του, οπού τον έχει πάντα

μην τον βουτήξουν άξαφνα για να τον κάνουν τσάντα.

Δημήτρης Σκουρτέλης
Η παρούσα δημοσίευση υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας