Η έννοια του “Θρησκεύειν – θρησκεία" στην Αρχαία Ελλάδα.

ΒΩΜΟΣ
Πηγή:
http://www.panoramio.com/photo/30469422

Η λέξη «θρησκεία», πίστευαν οι αρχαίοι, προέρχονταν γλωσσικά και πρακτικά, από την αλλόφυλη «Θράκη»! Η λέξη δεν σημαίνει απλά ευλάβεια προς θεούς, αλλά και πίστη σε ξένο δόγμα!

«Θρήσκος: αλλόπιστος. Από το Θραξ, γεν. Θρακός. Και η λέξη θρησκεία προέρχεται από την ευσέβεια των Θρακών για τα θεία, και από τις ιερουργίες του Ορφέα» ¹

«…γιατί λένε πως πρώτος ο Θράκας Ορφέας συγκρότησε τα Ελληνικά Μυστήρια. Έτσι, το να τιμάς θεό το είπαν θρησκεύειν, γιατί ήταν θρακική ανακάλυψη» ²

«…πρώτος ο Θράκας Ορφέας παρέδωσε τα Μυστήρια των θεών, συνεπώς το μυστήριο ονομάστηκε θρησκεία»³

«Ούτε και αυτά τα όργια των Θρακών, από τα οποία βγήκε το θρησκεύειν, όπως λένε…» ⁴

Δελφικοί ιερείς σαν τον Πλούταρχο, ισχυρίστηκαν, επίσης, πως το «θρησκεύειν» προέρχεται από την πατρίδα του Ορφέα, ή μάλλον η ίδια η λέξη άλλαξε νόημα από την Θρακική [ομόηχη] θρησκευτική εισβολή, 

«επί το βαρβαρικώτερον». «απ’ αυτά, θεωρείται πως και το να πιστεύεις στη θρησκεία, κατέληξε να γίνει ο ορισμός υπερβολικών και περίεργων τελετών» ⁵ 

Δηλαδή, η θρησκεία των «Ελλήνων» (και η ίδια η λέξη) κατέληξε [=γενέσθαι] να σημειοδοτεί υπερβολικές και περίεργες [=κατακόροις και περιέργοις] γι’ αυτούς τελετές! Γι’ αυτό βγήκε και το ρήμα «θράττειν: ταράσσειν, ενοχλείν, νύσσειν, κινείν, δυσωπείσθαι και υφοράσθαι».⁶ Πάτρια θρησκεία - ενόχληση με τα ούλα της. Δεν τα λέω εγώ, ούτε μόνο ο Πλούταρχος, αλλά και ο Ηρόδοτος, παρόλο που οι δυο σοφοί διαφωνούν σε πολλά (άλλα):

«Δεν μπορεί να παραδεχτώ πως είναι σύμπτωση που όσα γίνονται στη θεϊκή λατρεία στην Ελλάδα και την Αίγυπτο είναι όμοια. Αλλιώς, θα έμοιαζαν με τις (υπόλοιπες) ελληνικές συνήθειες και δεν θα είχαν εισαχθεί πρόσφατα».⁷ 

Θα αναλύσουμε αμέσως την σχέση Ορφέα – Αιγύπτου.

«Σε τούτα οι Αιγύπτιοι συμβαδίζουν με τις τελετές που λέγονται ορφικές και βακχικές αλλά που είναι αιγυπτιακές και πυθαγορικές.»⁸

Φανταστείτε πως οι Ηρόδοτος και Πλούταρχος απέχουν αιώνες, δεν ταυτίζονται και σε πολλά (άλλα) και όμως, η πάτρια θρησκεία φάνταζε ξένη ακόμα και στον νεότερο (τον Πλούταρχο) που ήταν και ιερέας της. Μέχρι και νέα θεότητα δημιουργήθηκε, η Τελετή, που συμβόλιζε τις νέες ιερουργίες και Μυστήρια. Το άγαλμά της απεικονίζονταν πλάι στον Ορφέα.⁹

Ο Διονύσιος Αλικαρνασσέας αποκαλεί τις τελετές της αρχαίας μας θρησκείας «τερατώδεις»!:

(Ο Ρωμύλος) «απέρριψε τους πατροπαράδοτους Μύθους» (για τους θεούς) «που είχαν βλασφημίες ή κακολογίες γι’ αυτούς, πιστεύοντας πως» (αυτοί οι Μύθοι) «δεν είναι αντάξιοι όχι μόνο για θεούς, αλλά μήτε και για καλούς ανθρώπους» /…/(Στη Ρώμη δεν υπάρχει) «καμιά πένθιμη και μαυροφορεμένη γιορτή, με γυναίκες να στηθοδέρνονται και να θρηνούν για χαμένους θεούς, όπως γίνεται στην Ελλάδα, με την αρπαγή της Περσεφόνης και τα Πάθη του Διονύσου, και τα παρόμοια» /…/ «ούτε και καταλήψεις ανθρώπων από θεϊκά πνεύματα, μανιασμένους χορούς, βακχικά όργια, μυστικές τελετές, ξενύχτια αντρών και γυναικών μέσα στα ιερά, ούτε τίποτα άλλο απ’ αυτά τα τερατώδη…»¹⁰

Και, επειδή πολλοί ισχυρίζονται πως όλα αυτά είναι χαλκευμένα από Χριστιανούς αντιγραφείς, ιδού το κείμενο μιας επιγραφής που βρέθηκε στην Αθήνα και επιτρέπει στους Θράκες να τελέσουν τις δικές τους λατρείες, κάνοντας παράλληλα ξεκάθαρο πως αποτελούν διαφορετικό έθνος. Χαρακτηριστικό είναι πως για να δοθεί η άδεια, ζητήθηκε χρησμός από την Δωδώνη, που όπως βλέπουμε, ξεσκίστηκε να κρατήσει τα… εθνικά χαρακτηριστικά της «Ελληνικής» θρηκείας.

-θεοί. | ἐπὶ Πολυστράτου ἄρχοντος μηνὸς Ἑκατομβαιῶνος ὀγδόη|ι ἱσταμένου· ἀγορᾶι κυρίαι· Σωσίας Ἱπποκράτου εἶπεν· vv | ἐπειδὴ τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων δεδωκότος τοῖς Θραιξὶ μ||όνοις τῶν ἄλλων ἐθνῶν τὴν ἔγκτησιν καὶ τὴν ἵδρυσιν τοῦ | ἱεροῦ κατὰ τὴν μ[α]ντείαν τὴν ἐγ Δωδώνης καὶ τὴν πονπὴν π|ένπειν ἀπὸ τῆς ἑστίας τῆς ἐκκ τοῦ πρυτανείου καὶ νῦν οἱ | ἡι[ρη]μένοι ἐν τῶι ἄστει κατασκευάσασθαι ἱερὸν οἴοντα|ι δεῖν οἰκείως διακεῖ[σθ]αι πρὸς ἀλλήλους· ὅπως ἂν οὖν φα||[ίν]ωνται καὶ οἱ ὀργεῶνες τῶι τε τῆς πόλεως νόμωι πειθαρ|χοῦντες ὃς κελεύει τοὺς Θρᾶικας πέμπειν τὴμ πομπὴν εἰ|[ς Π]ε[ι]ραιᾶ καὶ πρὸς τοὺς ἐν τῶι ἄστει ὀργεῶνας οἰκείως [δ]|ιακείμενοι· v ἀγαθεῖ τύχει δεδόχθαι τοῖς ὀργεῶσιν v [τὴ]|[ν μὲν] πονπὴ[ν ὡ]ς ἂν [ἕ]λωνται οἱ ἐν τῶι ἄστει συνκαθι[στάνα]||ι τὴμ πομπὴν καὶ τήνδε <ο>ὖν ἐκ τοῦ πρυτανείου εἰς Πει[ραιᾶ] | πορεύεσσθαι ἐν τῶι αὐτῶι τοῖς ἐκ τοῦ Πειραιέως· τ[οὺς δὲ ἐ]|ν τῶι Πειραιεῖ ἐπιμελητὰς ὑποδέχεσσθαι τούτου[ς παρέ]|χοντας ἔν τε τῶι Νυμφαίωι σφ<ό>γγους καὶ λεκάνας κ[αὶ ὕδωρ] | καὶ στεφάνους καὶ ἐν τῶι ἱερῶι ἄριστον καθάπερ [καὶ ἑαυ]||τοῖς παρασκευάζουσιν· ὅταν δὲ ὦσιν αἱ θυσίαι εὔ[χεσθαι] | τὸν ἱερέα καὶ τὴν ἱέρειαν πρὸς ταῖς εὐχαῖς ἃς εὔ[χονται] | καὶ τοῖς ὀργεῶσι τοῖς ἐν τῶι ἄστει κατὰ ταὐτά, ὅ[πως ἂν τού]|τῶν γινομένων καὶ ὁμονοοῦντος παντὸς τοῦ ἔθ[νους αἵ τ]|ε θυσίαι γίνωνται τοῖς θεοῖς καὶ τὰ ἄλλα ὅσα πρ[οσήκει] || κατά τε τὰ πάτρια τῶν Θραικῶν καὶ τοὺς τῆς πόλ[εως νόμου]|ς καὶ ἔχει καλῶς καὶ εὐσεβῶς παντὶ τῶι ἔθν[ει τὰ πρὸς τοὺ]|ς θεούς· εἶναι δ’ αὐτοῖς καὶ ἐὰν περὶ ἄλλο[υ τινὸς βούλωντ]|αι προσιέναι πρὸς τοὺς ὀργεῶνας πρ[όσοδον ἀεὶ πρώτοις] | μετὰ τὰ ἱερὰ καὶ ἐάν τινε[ς βούλωνται τῶν ἐν τῶι ἄστει] || ὀργεώνων ἐπεισιέ[ναι εἰς τοὺς ὀργεῶνας ἐξεῖναι αὐτοῖ]|ς εἰσιέναι κ[αὶ λαμβάνειν καὶ μὴ τελοῦντας τὴν φορὰν διὰ] | βίου τὸ μέρ[ος — — — ]

Βέβαια, αν είσαι Έλλην όνομα και πράμα, παίρνεις σφουγγάρι και τα σβήνεις αυτά, λόγω… σεβασμού στο ιδανικό σου, και πάνω από όλα από τον μεγάλο σου πατριωτισμό… Έγκλημα πάθους, που λένε. Ταυτόχρονα, πνέεις μένεα κατά των… Χριστιανών που έφεραν μια ξένη θρησκεία στην πατρίδα μας, και κατάστρεψαν την…. «Ελληνική»! Μήπως, λοιπόν, στόχος αυτών των πατριωτών, δεν είναι η (νέα) θρησκεία [ο Χριστιανισμός] αλλά η ίδια η Νέα Ελλάδα, που τάχα εγκατέλειψε τα πάτρια;

----------------------------------

1 «θρήσκος: ετερόδοξος. εκ του Θραξ Θρακός. και θρηισκεία παρά την Θρακών επιμέλειαν την προς το θείον και την Ορφέως ιερουργίαν…» Κάκτου, ορφικά, τομ Β σελ. 180, Μέγα Ετυμολογικόν

2 «Λέγεται γαρ Ορφεύς Θραξ πρώτος τεχνολογήσαι τα Ελλήνων μυστήρια. και το τιμάν θεόν θρησκεύειν εκάλεσαν, ως Θρακίας ούσης της ευρέσεως…» Λεξικό Σούδας, λήμμα «Θρησκεύειν»

3 «…πρώτος Ορφεύς μυστήρια θεών παρέδωκεν. όθεν και θρησκεία το μυστήριον καλείται» Κάκτου, ορφικά, τομ Β σελ. 180, Σχολιαστής Ευριπίδη

4 «Ουδέ Θρακών όργια ταύτα παρ’ ων και το θρησκεύειν, ως λόγος» Κάκτου, ορφικά, τομ Β σελ. 294. Γρηγόριος Ναζιανζηνός Κατά Ιουλιανού, 39. 680

5 «Αφ΄ων δοκεί και το θρησκεύειν όνομα ταις κατακόροις γενέσθαι και περιέργοις ιερουργίαις» Πλούταρχος, βίος Αλεξάνδρου, 2

6 Σούδα, λήμμα «θράττειν»

7 «ομότροπα αν ην τοίσι Έλλησι και ου νεωστί εισηγμένα» Ηρόδοτος, 2, 49

8 Ηρόδοτος, 2.81.2

9 Παυσανίας, Βοιωτικά, 30, 4

10 Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Ρωμαϊκή αρχαιολογία, τομ. Β΄, σελ 65-67.