ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΕΡ-ΗΡΩΑ
Από τον δημιουργό του ΚΑΠΕΤΑΝ-ΠΑΣΤΟΥΡΜΑ , Δημήτρη Σκουρτέλη.
Το μαύρο ράσο ανέμιζε, καθώς ο βδελυρός ιερέας του Γιαχβέ πάταγε με την σιγουριά του κατακτητή το ιερό χώμα της Ελλάδος.
Οι Έλληνες στέναζαν κάτω από την ανυπόφορη μυρωδιά του λιβανιού που τον συνόδευε... Μάταια σήκωναν τα χέρια σε πικρή ηγεσία στον θεό των πατέρων τους τον Δία.
Μάταια του θυσίαζαν μωρά γύφτων και Αλβανών στους βωμούς των κρυφών σπηλιών του Ολύμπου. Η πατρίδα των θεών και των ανθρώπων, η Ελ-λάς είχε μείνει χωρίς εκδικητή από τότε που χάθηκε ο τελευταίος της πρόμαχος, ο ιερός Δάσκαλος Διαντίνης...
Πέρναγε ο παπάς και τα παπούτσια του σήκωναν την σκόνη των οστών εκατομμυρίων Ελλήνων που είχαν σφαγιασθεί από τους Γιαχβιστές.
Μα ξάφνου σταμάτησε...μια σκιά κουνήθηκε στη γωνία του δρόμου που συνήθως κατούραγαν τα σκυλιά. Από εκεί ξεπρόβαλλε μια ψηλή φιγούρα με προτεταμένα τα οπίσθια. Το αίμα του ιερέα του Γιαχβέ πάγωσε..
-"Τώρα, θα σου κλά..ω τ' αρχ...α παπά!"
...μουρμούρισε ο ψηλός άντρας με μια φωνή που φαίνονταν να βγαίνει από τα βάθη του Τάρταρου. Ταυτόχρονα μια βροντή μακρόσυρτη βγήκε από τα οπίσθιά του :
Κρρρ κκκρρρραααα κκκκκρρρρρ μπουουουμμ μμμπ ππππρρρρρρριτς! πριτς!
Με σταθερές κινήσεις έβγαλε ένα μίνι κορνέ μαγειρικής γεμάτο μουστάρδα και έγραψε πάνω στο μαύρο ράσο του νεκρού παπά:
"Ηουδεωχρηστοιανή ίρθε ι όρα σας. Ίμε ο Καπαιταν ΠΑΣΤΟΥΡΜΑΣ και κανένας ΠΑΠΑΣ σφαγέας των Ελίνον δαιν θα εσθάνετε ασφαλείς όσο πατάο τω ιερό χόμα τις Ελλάδος"
Μετά, έβγαλε ένα φύλλο παστουρμά από την λιγδιασμένη τσέπη του και το ακούμπησε στο στήθος του παπά πλάι στην επιγραφή.
Το μυαλό του πήγε στα παιδικά του χρόνια, όταν τον έστελναν στην Εκκλησία όπου του έλεγαν όλα τα ανθελληνικά διδάγματα των Εβραίων. Να μην κλέβει, να μην λέει ψέμματα, να μην θέλει την γυναίκα του διπλανού του... Όλα αυτά, και άλλα, που στρέφονται εναντίον της ίδιας της ανθρώπινης φύσης...
Ποιος άνθρωπος, ποιος Έλλην ειδικά, θα τα άντεχε αυτά...
Θυμήθηκε με συγκίνηση, όταν, σε μια διάλεξη για τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό ο μέγας Διαντίνης του είχε εξηγήσει πως "λας" σημαίνει στουρνάρι, πέτρα, και οι Έλληνες είναι ο λαός των στουρναριών, γέννημα θρέμμα της Γης τους...
Μια γη που δεν ανήκει στους γιούς του κατσικοκλέφτη, του Αβραάμ!!!
-"Αυτά παπά", είπε κοιτώντας το νεκρό, -"έπαθες, σαν μια μικρή εκδίκηση γι αυτά που κάνατε εναντίον των Ελλήνων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σκυθόπολη, για την σφαγή της Θεσσαλονίκης που διέταξε ο Θεοδόσιος, για τους νεκρούς Έλληνες της Στάσης του Νίκα, για τους νεκρούς της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης... Αυτά θα παθαίνετε, μια που σκοτώσατε εκείνη την καλή κυρία, την Υπατία...Το αίμα με αίμα πληρώνεται..."
Ένα στρίγκλισμα ελαστικών στην άσφαλτο τον απέσπασε από αυτές τις σκέψεις... Με μια στροφή γύρω από τον εαυτό του, και μαζεύοντας τον προτεταμένο πωπό του που ήταν πάντα έτοιμος για δράση, ο ΚΑΠΕΤΑΝ-ΠΑΣΤΟΥΡΜΑΣ χάθηκε μέσα στις σκιές...
Το μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα λίγα μέτρα από το πτώμα και δυο μορφές πετάχτηκαν από μέσα.
-"Μην ακουμπήσεις τίποτα όργανο!" φώναξε η μία μορφή! -"Είναι σκηνή εγκλήματος!"
-"Μάλιστα κύριε Επιθεωρητά" ειπε η άλλη μορφή. -"βλέπω πως είναι άλλη μια δουλειά του φαντάσματος αυτού που κυνηγάμε τόσους μήνες, του Παστουρμά"
Ο Επιθεωρητής χτένισε την γύρω περιοχή με τα έμπειρα μάτια του... και καρφώθηκε ξανά στο πτώμα.
-"Κάλεσε την Σήμανση" μουρμούρισε μέσα στα δόντια του... -"Δεν θα τελειώσουμε τόσο εύκολα με την Ομάδα Εψιλον... μήνες τώρα ακούγονται διαδόσεις για κάποιον που σκοτώνει με ένα μυστικό αέριο με οσμή παστουρμά... Λένε πως αυτή ήταν η τελευταία ανακάλυψη του Γκιόλβα..."
Στις σκιές των εισόδων του βρωμερού ουρητήριου που βρίκονταν στη άλλη πλευρά του δρόμου, όπου απλώνονταν μια ταλαίπωρη, απεριποίητη πλατεία, κινήθηκε άλλη μια γιγάντια μορφή...
Έμοιαζε πολύ με τον ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΑΣΤΟΥΡΜΑ, με την διαφορά πως είχε ένα παχύ, στριφτό, κατάμαυρο μουστάκι.
Φόρεσε το κόκκινο φέσι του και στράφηκε να φύγει από εκεί, ρίχνοντας μια στερνή ματιά πίσω από την πλάτη του...
-"Κιοπέκ Παστουρμά, θα σε πιάσω... Μου ξέφυγες επειδή ήρθαν οι μπάτσοι.. Που θα μου πας... Θα εξοντώσω όλους τους Έψιλον έναν - έναν αν χρειαστεί, μέχρι να φτάσω σε σένα" μουρμούρισε... -"Το ορκίζομαι εγώ, ο ΠΑΣΤΟΥΡΜΑ - ΓΑΖΗ" είπε...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Εδώ!
Το παρόν δημοσίευμα, το όνομα Καπετάν Παστουρμάς και τα εδώ αναφερόμενα χαρακτηριστικά του και η ιστορία του, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του Δημήτρη Α. Σκουρτέλη και υπόκεινται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου