Αγαμοι ποιηταί -Τάσος Λειβαδίτης

Έτσι λοιπόν, ο Μέγας νεοέλλην ποιητής Τάσος Λειβαδίτης διαβάζοντας τον Όμηρο, και συγκεκριμένα την έκκληση για ειρήνη της Αθηνάς, γράφει: «Αηδίες»
Μήπως λοιπόν θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο; Να αγωνιστεί;
Όχι βέβαια.
Θέλει να πάει η ζωή του στο διάολο!

 «Γιε του Λαέρτη αρχοντογέννητε, πολύτεχνε Οδυσσέα,

κρατήσου, σκόλασε τον πόλεμο και το φριχτό το απάλε,

ο Δίας μην οργιστεί, ο βροντόλαλος του Κρόνου υγιός, μαζί σου!»

Είπε η Αθηνά, κι αυτός την άκουσε και χάρηκε η καρδιά του'

κι όρκους αγάπης έβαλε έπειτα να κάνουν η Παλλάδα

τις δυο μεριές, του βροντοσκούταρου του γιου του Κρόνου η κόρη,

το Μέντορα στο λάλο μοιάζοντας και στου κορμιού το διώμα.

(Ομήρου Οδύσσεια)

Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει όλα
……………………μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε
…………χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
……………………τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
…………όσα δε ζήσαμε
……………………αυτά μας ανήκουν…

(«25η ραψωδία της Οδύσσειας. Αθήνα, Κέδρος, 1963.

Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης, 20 Απριλίου 1922 -30 Οκτωβρίου 1988)

Λοιπόν κυρίες μου, την επόμενη φορά που θα σας προσεγγίσει ερωτικά ένας ποιητής, να ενδώσετε, διότι άμα μείνει αγάμητος, όπως βλέπετε, κινδυνεύει το σύνολο του πολιτισμού μας…