Παράκμαζε η Ελλάδα επί Βυζαντίου;

Οι επαρχίες και οι πόλεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και η υποτιθέμενη παρακμή της Ελλάδας την Βυζαντινή περίοδο.

Διαβάζουμε λοιπόν σε μια Βυζαντινή απογραφή:

“Εισίν αι πάσαι επαρχίαι και πόλεις αι υπό τον βασιλέα των Ρωμαίων τον εν Κωνσταντινουπόλει επαρχίαι 64, πόλεις 935, ως υποτέτακται.”

Θεωρούμε ως περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό αυτές που σήμερα αποτελούν το ελληνικό κράτος, προσθέτοντας την Ανατολική Θράκη, τα παράλια της Μικράς Ασίας, τον Πόντο και την Κύπρο. Σύνολο, όπως αναφέρονται στην εν λόγω απογραφή, 14 επαρχίες (θέματα), με 340 πόλεις.

Αυτό δεν σημαίνει πως και οι υπόλοιπες περιοχές δεν είχαν πόλεις με αμιγή ελληνικό πληθυσμό. Επίσης, πολλές από αυτές τις περιοχές ήταν κατά πλειοψηφία Ελληνικές. Τις αφαιρούμε όμως, γιατί θέλουμε τα αποτελέσματα να είναι αναμφισβήτητα.

Ένα από τα ωραιότερα μνημεία της βυζαντινής τέχνης,
η Ομορφοκκλησιά, βρίσκεται στην Αττική...

Επιλέξαμε λοιπόν τις παρακάτω περιοχές μόνον, με κίνδυνο να θεωρηθούμε εθνικοί μειοδότες:

Επαρχία Θράκης ήγουν Ευρώπης, πόλεις 14

Επαρχία Θράκης, πόλεις 5

Επαρχία Ροδόπης, πόλεις 7

Επαρχία Ιλλυρικού. Μακεδονία πόλεις 31

Επαρχία Θεσσαλίας, πόλεις 17

Επαρχία Ελλάδος, ήγουν Αχαΐας πόλεις 79

Επαρχία Κρήτης, πόλεις 22

Επαρχία παλαιάς Ηπείρου, πόλεις 12

Επαρχία Ασίας (μικρασιατικά παράλια), πόλεις 41

Επαρχία Ελλησπόντου πόλεις 34

Επαρχία νήσων (Αιγαίου), πόλεις 18

Επαρχία Καρίας, πόλεις 29

Επαρχία Ποντικής, πόλεις 16

Επαρχία Κύπρου, πόλεις 15

-----------------

14 επαρχίες, 340 πόλεις.

Έτσι λοιπόν, στο σύνολο των 64 επαρχιών της αυτοκρατορίας, (περιλαμβάνεται και η Αίγυπτος και η Μέση Ανατολή) οι δεκατέσσερις, λιγότερο από το ένα τέταρτο περίπου, (4,57 για τη ακρίβεια) είναι αμιγώς Ελληνικές.

Οι περιοχές αυτές έχουν όμως, 340 πόλεις, περισσότερες δηλαδή από το ένα τρίτο των 935 πόλεων της Αυτοκρατορίας, (2,75 για την ακρίβεια) χωρίς να μετράμε την Κωνσταντινούπολη!

Με άλλα λόγια, οι αμιγώς Ελληνικές επαρχίες είναι οι πιο πυκνοκατοικημένες της αυτοκρατορίας!

Επί πλέον, το θέμα “Ελλάδος” (που στην ουσία περιλάμβανε μόνο Μωριά και Ρούμελη) συγκέντρωνε τον μεγαλύτερο αριθμό πόλεων από κάθε άλλο Θέμα της Αυτοκρατορίας! (79 πόλεις)

Μια πόλη σημαίνει ανθηρή οικονομία, εμπόριο, σχολεία, μόρφωση, βιβλιοθήκες, ασφάλεια, τάξη, τεχνολογία, και πάνω από όλα, ακμή για την επαρχία που την περιβάλλει, μια που προσφέρει έτοιμη αγορά για τα αγροτικά προϊόντα της ενδοχώρας της.

Μπορεί άλλες επαρχίες να είχαν περισσότερο πληθυσμό, αλλά αυτός ήταν αγροτικός ή νομαδικός/ποιμενικός. Πολλές πόλεις εκεί δεν υπήρχαν. Αυτοί οι πληθυσμοί παρείχαν, βέβαια, πολύ καλούς στρατιώτες!
Οι ελληνικές περιοχές όμως, με την αφθονία των πόλεων, εξασφάλιζαν ανώτερη ποιότητα ζωής στην πλειοψηφία των κατοίκων τους.

Η Μονή Δαφνίου είναι η επιτομή της βυζαντινής τέχνης
του ψηφιδωτού, και βρίσκεται στην "ερημωμένη" Αττική.

Πως λοιπόν μπορούμε να πούμε τώρα πως οι Έλληνες ήταν υπό διωγμό στο Βυζάντιο, και η κυρίως Ελλάδα παράκμαζε και είχε "ερημώσει"; 

Με τι στοιχεία;

Υπάρχουν μαρτυρίες μερικών αρχαιόπληκτων της εποχής που, ουσιαστικά, παραπονιούνται πως δεν βρήκαν στην Ελλάδα ανθρώπους που ζούσαν στον... Χρυσό Αιώνα, και υποτίμησαν φανατικά και ρομαντικά αυτό που έβλεπαν.
Η εποχή μας κρίνει την Μεσαιωνική Ελλάδα με το ίδιο πρίσμα και την ίδια νοοτροπία.
Υπάρχουν όμως οι αντίθετες  μαρτυρίες των αρχείων της αυτοκρατορίας.
Αυτές οι μαρτυρίες, αν ερμηνευθούν, λένε πως αν παράκμασαν οι Έλληνες (υποθετικά) αυτό θα έγινε από τον υπερβολικό πλούτο, την... καλοπέραση και την άνετη ζωή της πόλης...

Μπορείτε να ελέγξετε τα στοιχεία στον πίνακα που παραθέτουμε, που είναι της Βυζαντινής εποχής και τιτλοφορείται:

“ΙΕΡΟΚΛΕΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΚΔΗΜΟΣ”

Άτιμη στατιστική, Ιουδαιοχριστιανική επιστήμη!!!