Η καταστροφή των Θερινών Ανακτόρων του Πεκίνου από τον Έλγιν

Τζέημς Μπρους, 

8ος Κόμης του Έλγιν, 

12ος Κόμης του Κίνκαρντιν 

και κάτι ψιλά...

...και η καταστροφή των Θερινών Ανακτόρων του Πεκίνου...

Τον Σεπτέμβριο του 1860 τα Αγγλογαλλικά στρατεύματα σύντριψαν
τα Κινεζικά στη μάχη της γέφυρας Μπαλιτσάο.
( "Η μάχη της γέφυρας των οχτώ μιλίων")

Η μάχη στη γέφυρα Μπαλιτσάο ή Παλικάο.

Ο δρόμος για το Πεκίνο άνοιξε, και τα Θερινά Ανάκτορα των
Κινέζων Αυτοκρατόρων λεηλατήθηκαν. Τα αριστουργήματα τέχνης
που αρπάχτηκαν είναι ανεκτίμητα. Οι Αγγλoγάλλοι, στη συνέχεια,
έκαψαν τα Ανάκτορα για να σβήσουν τα ίχνη της λεηλασίας.

Αυτά απέμειναν...

Διοικητής του Αγγλικού «εκπολιτιστικού» στρατού, ήταν ο

Τζέημς Μπρους, 8ος Κόμης του Έλγιν, 12ος Κόμης του Κίνκαρντιν,

γιος του Τόμας Μπρους, 7ου Κόμη του Ελγιν, 11ου κόμη του Κίνκαρντιν,

δηλ του γνωστού μας "μαρμαρά" Τόμας Έλγιν,

του κυρίου που έκλεψε τα γλυπτά της Ακρόπολης.  

Τζέημς Μπρους, 8ος Κόμης του Έλγιν,
12ος Κόμης του Κίνκαρντιν,
γιος του Τόμας Μπρους,
7ου Κόμη του Ελγιν,
11ου κόμη του Κίνκαρντιν...

"Ο κήπος της τέλειας Λάμψης"

Ο καλός αυτός γιος άξιου πατέρα, εκλέχθηκε μέλος του Κοινοβουλίου

το 1841, αλλά οι εκλογές ακυρώθηκαν, και δεν κατέβηκε ξανά.

Διορίστηκε Κυβερνήτης της Τζαμάικα το 1842,

και Κυβερνήτης του Καναδά το 1847.

Το 1857 διορίστηκε Ανώτερος Επίτροπος στην Κίνα,

όπου διέταξε τον βομβαρδισμό της Καντώνας, και υπογράφοντας

την Συνθήκη του Τιανζίν, τελείωσε τον δεύτερο πόλεμο του Οπίου

με την Κίνα, το 1858. (Αν νομίζετε πως οι Άγγλοι πολεμούσαν για

να απαγορεύσουν το όπιο, ξαναπροσπαθήστε, διότι... αποτύχατε)

Πετάχτηκε και στην Ιαπωνία όσο πηγαινοέρχονταν στην Κίνα,

και υπέγραψε το 1858 μια Συνθήκη Φιλίας και Εμπορίου.

Το 1860 κατάστρεψε τα Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου,

και το 1862 έγινε Αντιβασιλεύς της Ινδίας, μάλλον γιατί εκτιμήθηκε

ο ...ιδεαλισμός του.

Πέθανε από συγκοπή το 1863 διασχίζοντας μια κρεμαστή γέφυρα

στον ποταμό Τσάντρα.

Τα αποτελέσματα της Πολιτιστικής εκστρατείας των Αγγλογάλλων στα Θερινά Ανάκτορα.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΘΕΡΙΝΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ

Ο άγιος αυτός άνθρωπος, επειδή οι Κινέζοι είχαν συλλάβει και βασανίσει
καμιά εικοσαριά Δυτικούς, αποφάσισε να εκδικηθεί καίγοντας τα Ανάκτορα,
(τον "κήπο της τέλειας Λάμψης" όπως τα έλεγαν οι Κινέζοι) ώστε να μην
υποχρεωθεί να κάψει το ίδιο το Πεκίνο, ή έστω, την Απαγορευμένη Πόλη!

Στην ουσία, στόχος του ήταν να τα ληστέψει, απομακρύνοντας
όλους τους κινητούς θησαυρούς τους.
Μετά, τα έκαψε για να καλύψει την ληστεία.

Τα Θερινά ανάκτορα ήταν ένα τεράστιο συμπλεγμα παλατιών
(μεταξύ τους και ένα Δυτικού τύπου, χτισμένο από Ιταλούς αρχιτέκτονες)
ιμνών, κήπων... Εκεί ήταν αποθηκευμένα όλα τα δώρα ξένων ηγετών
προς το Κινεζικό κρατος, μια συλλογή αφάνταστου πλούτου, αρχαιότητας
και ποικιλίας. Ήδη το 1749 ένας Ιησουίτης, ο Ατιρέ, είχε δημοσιεύσει
περιγραφή των "Yuanmingyuan", όπως ονομάζονταν τα ανάκτορα στην
κινεζική γλώσσα, ερεθίζοντας την όρεξη των Δυτικών.
Ο Ατιρέ έγραφε πως δεν μπορούσε να τα περιγράψει με
ακρίβεια, γιατί οι πατριώτες του δεν είχαν ποτέ δει
τίποτε παρόμοιο για να το συγκρίνουν.

Ανάλογη αδυναμία περιγραφής αυτού του αρχιτεκτονικού συμπλέγματος
δήλωσαν και άλλοι αυτόπτες μάρτυρες. Ποτέ στη ζωή τους, οι δήθεν
"πολιτισμένοι" της Δύσης δεν είχαν αντικρύσει τέτοιο πλούτο,
 ομορφιά και πολυτέλεια.

Η καταλήστευση του χώρου ήταν βαριά εργασία.
Ο όγκος των πολύτιμων αντικειμένων αφάνταστος.
Χιλιάδες στρατιώτες μετέφεραν τα πλούτη των Ανακτόρων
από τις 7 ως τις 18 του Οκτώβρη, μέρα που ο Έλγιν διέταξε
να τους βάλουν φωτιά.

Πλάι στις μεγάλες καταστροφές της Ιστορίας,
της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, της Ρώμης από του Βανδαλους,
στέκει και η καταστροφή των Θερινών Ανακτόρων των Κινέζων Αυτοκρατόρων
από τους Αγγλογάλλους.

Δεν ήταν τυχαίο περιστατικό. Την ίδια περίοδο, αυτή της Αποικιοκρατίας,
ανάλογες καταστροφές μεγάλων μνημείων διαπράττονταν από
Δυτικά στρατεύματα σε όλον τον Πλανήτη. Τα κινητά μέρη αρπάζονταν,
και τα ακίνητα καίγονταν ή ανατινάζονταν.
Δεν μπορούμε να αποδώσουμε τις καταστροφές αυτές σε δήθεν
διεστραμμένες προσωπικότητες που έτυχε να ηγούνται αυτών των
αποστολών, η στην απληστία των απλών στρατιωτών.

Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι αυτά ήταν διατεταγμένη υπηρεσία, είναι
η...οικογενειακή και κληρονομική πολιτιστική αποστολή των Ελγιν.
Η πατρίδα τους εμπιστεύθηκε υψηλότατες θέσεις, ακόμα και μετά
τις καταστροφές που διέπραξαν.
Ο Ελγιν έγινε Αντιβασιλιάς της Ινδίας!

Ακόμη μεγαλύτερη απόδειξη, είναι πως η εν λόγω επέμβαση στα
Ανάκτορα, ήταν πολυεθνική. Πρόκειται λοιπόν, για σαφείς,
κρατικές, επίσημες, αν και μυστικές πολιτικές.

Από εκεί και μετά, όσοι αποκαλούν την Δύση "κοιτίδα πολιτισμού",
θα έπρεπε ίσως να το ξανασκεφτούν. Ας ξανασκεφτούν, επίσης, πως
δεν λείπει μόνο η ζωοφόρος του Παρθενώνα από τον Ανθρώπινο Πολιτισμό.

Στη σειρά μας λοιπόν, και φρόνιμα.

Του Δημήτρη Σκουρτέλη

Αναδημοσίευση από εδώ

cantus firmus - history

Περιοδικό Τέχνης και Λόγου