Κώστα Καρυωτάκη: "Ποιητές" με λαδολέμονο

Πηγή εικόνας εδώ

Πώς σβήνετε, μωρέ μαλα@@σμένοι!
Ανθρωπάκια χλωμά, που σας επήραν
σε έδρες των σχολειών να σας φυτέψουν...
Σπασίκλες και κουφάλες, ξεχασμένες
στα ξένα που πεθαίνετε λημέρια,
κρατώντας, τον μισθό σας σαν παγίδα,
βαθιά σας με το αίμα της πατρίδας...
Χτυπιούνται, πληγωμένες μαθητούδες,
στο στρώμα σας οι θύμησες κι οι πόθοι.
Βαθμός, που κατεβαίνει, της ημέρας,
και πέφτει απειλητικός και παίζει
μ' όλα τριγύρω τ' άλλα ανθρωπάκια,
περνάει απ΄το χέρι σας και βλέπει
τον πόνο σας ωραίο, για να χαϊδέψει
τα πορφυρά τα ψεύτικα μαλλιά σας.
Ειδυλλιακές οι άδειες σας ξεκουράζουν,
κι η καλοσύνη αν χύνεται επιδομάτων,
ταπεινοί καθώς είστε, δε σας φτάνει.
Ολούθε κι αν πνέει, σα λίβας, των ανθρώπων
η τόση μοχθηρία δεν σας μαραίνει,
αντράκια μου χλωμά, που σας επήραν
σε έδρες μακρινές να σας φυτέψουν.

Διασκεδασκευή και κλόπυράιτ:
Δημήτρης Σκουρτέλης

από το πρωτότυπο ποίημα του Καρυωτάκη 
το οποίον έχει ως εξής:

Ποιητές
Πώς σβήνετε, πικροί ξενιτεμένοι!
Ανθάκια μου χλωμά, που σας επήραν
σε κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν...
Βιολέτες κι ανεμώνες, ξεχασμένες
στα ξένα που πεθαίνετε παρτέρια,
κρατώντας, αργυρή δροσοσταλίδα,
βαθιά σας την ελπίδα της πατρίδας...
Χτυπιούνται, πληγωμένες πεταλούδες,
στο χώμα σας οι θύμησες κι οι πόθοι.
Το φως, που κατεβαίνει, της ημέρας,
κι απλώνεται γλυκύτατο και παίζει
μ' όλα τριγύρω τ' άλλα λουλουδάκια,
περνάει από κοντά σας και δε βλέπει
τον πόνο σας ωραίο, για να χαϊδέψει
τα πορφυρά θρηνητικά μαλλιά σας.
Ειδυλλιακές οι νύχτες σας σκεπάζουν,
κι η καλοσύνη αν χύνεται των άστρων,
ταπεινοί καθώς είστε, δε σας φτάνει.
Ολούθε πνέει, σα λίβας, των ανθρώπων
η τόση μοχθηρία και σας μαραίνει,
ανθάκια μου χλωμά, που σας επήραν
σε κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν