Μια που θα ανάψουμε σύντομα Αναστάσιμες λαμπάδες, ψάξαμε λίγο την αρχαία ορολογία.
Από τους "Δειπνοσοφιστές" του Αθήναιου, πήραμε όσες λέξεις βρήκαμε να αναφέρει για τις λαμπάδες και γενικά τον φωτισμό στην αρχαιότητα.
Η χρήση των όρων, κατά τον Αλεξανδρινό "Γραμματικό" ήταν αρκετά ελεύθερη, δηλαδή δεν όριζε η κάθε λέξη και διαφορετικό είδος φωτισμού πάντα. Για παράδειγμα: "Αθηναίους λέγειν τας λαμπάδας φανούς"
λύχνειον
λυχνέα
λοφνία
πανός
φανός
λυχνούχος
ξυλολυχνούχος
λύχνος
λύχνα
λύχνος δίμυξος
λύχνειον
λιχνίδιον
ελάνη
λαμπάδα
δέλετρον
γράβιον
δάδα
κανδήλα
δετή (από δέσμη καλαμιών ή ξύλων)
Διασώζει μια πολύ κοινή τότε φράση:
"παι, λυχνείον!"
(δούλε, λυχνάρι!)
Και έναν σατιρικό στίχο του Δίφιλου:
"Άψαντες λύχνον, λυχνείον εζητούμεν"
(Ανάψαμε λυχνάρι και δεν έχουμε που να το κρεμάσουμε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου