Ήταν μια κυρία...

Ο Ηλιογάβαλος

Εφιστώ προσοχή, διότι, μας διαβάζουν και παιδιά αλλά και ...αληθινές κυρίες. Πάρτε από το κείμενο ότι ...σας αρέσει.

Δίων Κάσσιος για τον Αυτοκράτορα Ηλιογάβαλο, 

που ήταν μια πραγματική... κυρία..

...ένας δε Αυρήλιος Ζωτικός, από την Σμύρνη που τον έλεγαν και Μάγειρο από την δουλειά του πατέρα του, αγαπήθηκε και μισήθηκε πολύ από αυτόν -τον Ηλιογάβαλο- και γι αυτό και γλίτωσε.

Αυτός είχε όμορφο σώμα γιατί ήταν αθλητής, και υπερέβαλλε τους πάντες στο μέγεθος των γεννητικών του οργάνων. 

Του το είπαν -του Ηλιογάβαλου- αυτοί που τα έψαχναν αυτά, και έξαφνα, τον άρπαξαν από τους αγώνες και τον έφεραν στη Ρώμη με πομπές μεγάλες, που δεν έγιναν ούτε από τον Σεβήρο για τον Αύγαρο, ούτε για τον Τιριδάτη επί Νέρωνα. 

Αναδείχθηκε παρακοιμώμενος του βασιλιά πριν καν τον δει. Τον τίμησαν με το όνομα του παππού του Αουίτου, και τον στεφάνωσαν όπως συνηθίζεται στις πανηγύρεις και με λαμπρότητα και φωταψίες μπήκε στο παλάτι. 

Και μόλις είδε τον αυτοκράτορα ανέβλεψε και είπε κατά την συνήθεια: "κύριε αὐτοκράτορ χαῖρε," 

και αυτός γέρνοντας τον λαιμό σαν γυναίκα και παίζοντας τα βλέφαρα είπε αδίστακτα: "μή με λέγε κύριον· ἐγὼ γὰρ κυρία εἰμί."

Και αφού πήραν μαζί το λουτρό τους αμέσως και αφού, βλέποντας τον γυμνό αποδείχθηκε αντάξιος της φήμης του, γεμάτος πάθος -ο Ηλιογάβαλος- έγειρε στο στήθος του σαν ερωμένη στην αγκάλη του και πήραν το δείπνο.

Ο Ιεροκλής όμως, φοβούμενος πως θα σκλαβωθεί σε αυτόν -ο Ηλιογάβαλος- και αυτό θα του έβγαινε σε κακό, μια που θα γινόταν αντεραστές, του πήρε τον ανδρισμό με ένα φάρμακο που δόθηκε από κάτι οινοχόους που ήταν δικοί του άνθρωποι.

 Έτσι λοιπόν, -ο Αυρήλιος Ζωτικός- παθαίνοντας αστυσία όλο το βράδυ, έχασε όλες τις τιμές που του είχαν αποδοθεί, και διώχτηκε και από το παλάτι, και από την Ρώμη, και τελικά από όλη την Ιταλία.

Και αυτό, ήταν η σωτηρία του...

Το αρχαίο κείμενο:

16. Καὶ ὁ μὲν ἔμελλέ που καὶ διὰ ταῦτα ἀπολεῖσθαι, Αὐρήλιος δὲ δὴ Ζωτικός, ἀνὴρ Σμυρναῖος, ὃν καὶ Μάγειρον ἀπὸ τῆς τοῦ πατρὸς τέχνης ἀπεκάλουν, 
καὶ ἐφιλήθη πάνυ ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἐμισήθη, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐσώθη. 
Οὗτος γὰρ δὴ καλὸν μὲν καὶ τὸ πᾶν σῶμα ὥστε καὶ ἐν ἀθλήσει ἔχων, πολὺ δὲ δὴ πάντας τῷ τῶν  αἰδοίων μεγέθει ὑπεραίρων, 
ἐμηνύθη τε αὐτῷ ὑπὸ τῶν ταῦτα ἐξεταζόντων, καὶ ἐξαίφνης ἐκ τῶν ἀγώνων ἀναρπασθεὶς ἀνήχθη τε ἐς τὴν Ῥώμην ὑπὸ πομπῆς ἀπλέτου καὶ ὅσην οὔτε Αὔγαρος ἐπὶ τοῦ Σεουήρου οὔτε Τιριδάτης ἐπὶ τοῦ Νέρωνος ἔσχε, πρόκοιτός τε καὶ πρὶν ὀφθῆναί οἱ ἀποδειχθείς, καὶ τῷ τοῦ Ἀουίτου τοῦ πάππου αὐτοῦ ὀνόματι τιμηθείς, καὶ στεφανώμασιν ὥσπερ ἐν πανηγύρει ἠσκημένος, ἐς τὸ παλάτιον λυχνοκαΐᾳ πολλῇ λαμπόμενος ἐσῆλθε. Καὶ ὃς ἰδὼν αὐτὸν ἀνέθορέ τε ἐρρυθμισμένως, καὶ προσειπόντα, οἷα εἰκὸς ἦν,"κύριε αὐτοκράτορ χαῖρε," θαυμαστῶς τόν τε αὐχένα γυναικίσας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπεγκλάσας ἠμείψατο, καὶ ἔφη οὐδὲν διστάσας "μή με λέγε κύριον· ἐγὼ γὰρ κυρία εἰμί." Καὶ ὁ μὲν συλλουσάμενός τε αὐτῷ παραχρῆμα, καὶ ἐπὶ πλεῖον ἐκ τῆς γυμνώσεως, ἅτε καὶ ἰσόρροπον τῇ φήμῃ εὑρὼν αὐτὸν ὄντα, πασχητιάσας ἔν τε τοῖς στέρνοις αὐτοῦ κατεκλίθη, κἀν τοῖς κόλποις ὥσπερ τις ἐρωμένη δεῖπνον εἵλετο· ὁ δὲ Ἱεροκλῆς φοβηθεὶς μὴ καὶ μᾶλλον αὐτὸν ἑαυτοῦ δουλώσηται, καί τι δι´ αὐτοῦ δεινόν, οἷα ἐν ἀντερασταῖς εἴωθε γίγνεσθαι, πάθῃ, φαρμάκῳ τινὶ αὐτὸν διὰ τῶν οἰνοχόων, προσφιλῶν που ἑαυτῷ ὄντων, ἐξεθήλυνε.  Καὶ οὕτως ἐκεῖνος ἀστυσίᾳ παρὰ πᾶσαν τὴν νύκτα συσχεθεὶς ἀφῃρέθη τε πάντων ὧν ἐτετυχήκει, καὶ ἐξηλάθη ἔκ τε τοῦ παλατίου καὶ  ἐκ τῆς Ῥώμης καὶ μετὰ ταῦτα καὶ ἐκ τῆς λοιπῆς Ἰταλίας· ὃ καὶ ἔσωσεν αὐτόν.



Πηγή εικόνας
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Elagabalo_(203_o_204-222_d.C)_-_Musei_capitolini_-_Foto_Giovanni_Dall'Orto_-_15-08-2000.jpg/220px-Elagabalo_(203_o_204-222_d.C)_-_Musei_capitolini_-_Foto_Giovanni_Dall'Orto_-_15-08-2000.jpg